Είδος: Επιβίωσης

Φυσικά και το ζήτημα ζωής-θανάτου κρύβεται σε ένα τεράστιο ποσοστό της έβδομης τέχνης. Εμείς όμως δεν το χρησιμοποιούμε εδώ ως «λέξη κλειδί», αλλά για αυτές τις ταινίες που χαρακτηρίζονται ταινίες-επιβίωσης για την ολότητα τους, κι επειδή ο θεατής θα της επιλέξει αυτόνομα για τον συγκεκριμένο λόγο. Κι επειδή ακόμα κι έτσι η λίστα θα μπορούσε να συμπεριλάβει πάρα πολλές ταινίες που δεν αντιστοιχούν σε αυτό που εξυπηρετεί αυτό το υποείδος, βάλαμε κάποιους σαφείς και ελάχιστα ελαστικούς κανόνες. Ως καθαρά υποείδος της περιπέτειας (όχι της δράσης), ο κεντρικός ή οι κεντρικοί χαρακτήρες του φιλμ δεν πρέπει να «θέλουν και να τα παθαίνουν» εν μέσω κάποιας πχ αποστολής ή εκδικητής τους απόφασης, αλλά να είναι άνθρωποι που δεν έχουν λάβει καμία εκπαίδευση που θα ήταν ικανή να τους βοηθήσει πρακτικά σε αυτό που συμβαίνει έξαφνα στη ζωή τους. Ο θάνατος πρέπει να είναι ορατός σε σταθερή βάση εντός της ταινίας, αφορώντας το μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας ή τουλάχιστον αυτό το παρατεταμένο σημείο που ορίζει τον χαρακτήρα της ταινίας. Το υποείδος αυτό δεν παντρεύεται εύκολα με πολεμικές ταινίες επειδή εκεί η σύμβαση του ζω-πεθαίνω είναι καταρχήν ορισμένη, ούτε με κωμωδίες εκτός κι αν μιλάμε για μαύρες, ούτε με τρόμου που εκεί η επιβίωση καθίσταται ως αυτονόητο (με εξαίρεση τις ταινίες ζόμπι, που εφαρμόζουν τους «κανόνες»), ούτε φυσικά με οικογενειακές εκτός κι αν ρισκάρουν ανοιχτά τον χαρακτηρισμό του «κατάλληλου για όλους».