
Άγρια Φύση
- Force of Nature: The Dry 2
- 2024
- Αυστραλία
- Αγγλικά
- Αστυνομική, Δραματικό Θρίλερ, Επιβίωσης, Θρίλερ, Μυστηρίου, Νουάρ
- 14 Μαρτίου 2024
Πέντε γυναίκες συμμετέχουν σε ένα καταφύγιο πεζοπορίας, αλλά μόνο τέσσερις βγαίνουν από την άλλη πλευρά. Οι ομοσπονδιακοί πράκτορες Άαρον Φολκ και Κάρμεν Κούπερ κατευθύνονται στα βουνά ελπίζοντας να βρουν την αγνοουμένη ακόμη ζωντανή.
Σκηνοθεσία:
Robert Connolly
Κύριοι Ρόλοι:
Eric Bana … πράκτορας Aaron Falk
Jacqueline McKenzie … πράκτορας Carmen Cooper
Anna Torv … Alice Russell
Deborra-Lee Furness … Jill Bailey
Robin McLeavy … Lauren
Sisi Stringer … Bethany ‘Beth’
Lucy Ansell … Brianna ‘Bree’
Tony Briggs … Ian Chase
Jeremy Lindsay Taylor … Eric Falk
Richard Roxburgh … Daniel Bailey
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Robert Connolly
Παραγωγή: Eric Bana, Robert Connolly, Steve Hutensky, Jodi Matterson, Bruna Papandrea
Μουσική: Peter Raeburn
Φωτογραφία: Andrew Commis
Μοντάζ: Alexandre de Franceschi, Maria Papoutsis
Σκηνικά: Vanessa Cerne
Κοστούμια: Maria Pattison
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Force of Nature: The Dry 2
- Ελληνικός Τίτλος: Άγρια Φύση
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Η Ξηρασία (2020)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: Force of Nature της Jane Harper.
Παραλειπόμενα
- Αυτόνομο σίκουελ του Η Ξηρασία (2020) από τους ίδιους συντελεστές, και πάλι με τον Eric Bana στον ρόλο του πράκτορα Φολκ. Λογοτεχνικά υπάρχει ένα ακόμα βιβλίο στη σειρά της Jane Harper, με τίτλο Exiles (2022).
- Από τις ταινίες που η ημερομηνία εξόδου τους “έπεσε θύμα” της απεργίας ηθοποιών και σεναριογράφων, μια και ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 2023.
Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης
Έκδοση Κειμένου: 12/3/2024
H «Ξηρασία», πέραν της πρωτοτυπίας ενός χώρου δράσης διαφορετικού από το συνηθισμένο αστυνομικό μυστήριο, ήταν κι ένα πραγματικά καλό δείγμα σωστής εκτέλεσης μιας δοκιμασμένης συνταγής. Το συγκεκριμένο σίκουελ δεν θα απογοητεύσει όσους αγαπάνε τις στρωτές ταινίες της εν λόγω κατηγορίας, αλλά συγκριτικά είναι κατώτερο για μια σειρά λόγων.
Ένα σημαντικό πρόβλημα εντοπίζεται στη δομή της αφήγησης, με τις συνεχείς εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και σε φλας-μπακ να κουράζουν. Η εναλλακτική βέβαια θα ήταν μια γραμμική διαδρομή που θα τοποθετούσε την παρουσία του πράκτορα Aaron Falk αποκλειστικά στο δεύτερο μισό του φιλμ, κάτι που μπορεί να είχε άσχημες συνέπειες στις εισπράξεις για μια συνέχεια που ποντάρει στους φαν του λογοτεχνικού ήρωα και του Eric Bana. Αλλά και το ίδιο το μυστήριο αν αναλυθεί κάπως μοιάζει να «μπάζει» από άποψη αληθοφάνειας σε κάποιες από τις λεπτομέρειές του, και η τελική λύση έρχεται κάπως «ουρανοκατέβατη» από μια υποπλοκή που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε βαρύτητα εντός του σεναρίου. Επιχειρείται επίσης ένα ανακάτεμα ειδών με σημαντική δοσολογία περιπέτειας επιβίωσης, το οποίο, αν και δεν ξενίζει απόλυτα, ήθελε λίγο περισσότερη επεξεργασία για να λειτουργήσει πραγματικά καλά.
Πάντως σε γενικές γραμμές είναι μια δουλειά που σέβεται σε μεγάλο βαθμό τον μέσο θεατή. Γι’ ακόμη μια φορά στη σειρά προστίθενται πόντοι από ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον γεωγραφικό φόντο για τα δρώμενα, με εντυπωσιακές εικόνες για μεγάλο μέρος της χρονικής διάρκειας, που έχει ίσως και κάποιες αλληγορικές προεκτάσεις (προσοχή στη σημασία του καταρράκτη) και που «σπάει» τη στερεοτυπική αντίληψη πως το νεο-νουάρ πρέπει να εκτυλίσσεται πάντα σε αστικό περιβάλλον. Και οι πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες των ετερόκλητων χαρακτήρων συνθέτουν έμμεσα ένα αρκετά πολυδιάστατο πορτρέτο μιας αυστραλιανής κοινωνίας που στην πραγματικότητα απέχει από την εξωτική εικόνα που έχουν σχηματίσει γι’ αυτήν όσοι είναι «έξω από τον χορό». Ενώ και τα απαραίτητα συστατικά που πρέπει να υπάρχουν πάντα σε μια ταινία της κατηγορίας αυτής, από το σασπένς και τη γρήγορη ροή μέχρι το παιχνίδι με τις προσδοκίες του κοινού, εντοπίζονται όλα σε ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο. Ενδιαφέρουσα πινελιά και το εσωτερικό ταξίδι του Falk σε μια αντιμετώπιση τραυμάτων του παρελθόντος, αν και θα λειτουργούσε καλύτερα με μια πιο βαθιά ενδοσκόπηση.
Οι ερμηνείες στην πλειοψηφία τους είναι λειτουργικές χωρίς να στοχεύουν απαραίτητα για την υπέρβαση. Ο Bana είναι αρκούντως στωικός χωρίς να το παρακάνει, βάζοντας τόσο συναίσθημα όσο χρειάζεται για να προκύψει η σύνδεση με τον θεατή, δίχως όμως να ξεπερνά μια νοητή γραμμή που θα έκανε τον ρόλο του να ξεφεύγει από τα πλαίσια του ήρωα-πρότυπο. Ξεχωρίζουν κάποιοι δευτεραγωνιστές, όπως η Deborra-Lee Furness που εκπέμπει έναν προσγειωμένο δυναμισμό που συνεισφέρει αθόρυβα στο σύνολο, αλλά και η Sisi Stringer που πείθει για τους προσωπικούς δαίμονες της ηρωίδας της με τρόπο αποτελεσματικό αποφεύγοντας εύστοχα να δώσει υπερβολική έμφαση μέσω μιας αβανταδόρικης οδού.
Δεν είναι εκείνο το αστυνομικό θρίλερ που θα γράψει ιστορία και θα ανοίξει νέα κεφάλαια για το είδος, όμως η «Άγρια Φύση» προσφέρεται κάλλιστα για ευπρεπή ψυχαγωγία. Είναι ένα προϊόν που έχει επιμεληθεί με προσοχή και δεν το διατρέχει η λογική της «αρπαχτής», κυρίως όσον αφορά το επίπεδο της κατασκευής.
Βαθμολογία: