Η αγωνιώδης ιστορία ενός κλέφτη έργων τέχνης, ο οποίος παγιδεύεται σε ένα hi-tech ρετιρέ ενός κτιρίου της Νέας Υόρκης, αφού η διάρρηξη που επιχείρησε δεν εξελίσσεται όπως είχε σχεδιαστεί. Κλειδωμένος λοιπόν μέσα στο πολυτελές διαμέρισμα, περιτριγυρισμένος από ανεκτίμητα έργα τέχνης, πρέπει να επιστρατεύσει όλη την οξυδέρκεια και την εφευρετικότητά του προκειμένου να επιβιώσει στο πέρασμα του χρόνου.
Σκηνοθεσία:
Βασίλης Κατσούπης
Κύριοι Ρόλοι:
Willem Dafoe … Nemo
Gene Bervoets … ο ιδιοκτήτης
Eliza Stuyck … Jasmine
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ben Hopkins
Στόρι: Βασίλης Κατσούπης
Παραγωγή: Marcos Kantis, Γιώργος Καρναβάς, Dries Phlypo
Μουσική: Frederik Van de Moortel
Φωτογραφία: Steve Annis
Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης
Σκηνικά: Thorsten Sabel
Κοστούμια: Catherine Van Bree
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Inside
- Ελληνικός Τίτλος: Inside
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο τμήμα του Πανοράματος του φεστιβάλ Βερολίνου.
- Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, πρώτου αντρικού ρόλου (Willem Dafoe) και εφέ στα βραβεία Ίρις. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, μοντάζ και σκηνικά.
Παραλειπόμενα
- Πρωτόλεια ταινία μυθοπλασίας για τον βολιώτη Βασίλη Κατσούπη.
- Πρώτη αγγλόφωνη ταινία για την ελληνική εταιρία παραγωγής Heretic. Για να την πραγματοποιήσει, συνεργάστηκε με εταιρίες από Γερμανία και Βέλγιο, ενώ στη διανομή συμμετέχουν οι Focus Features και η Universal Pictures.
- Τα γυρίσματα έγιναν στην Κολωνία στα στούντιο MMC.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 1/3/2023
Ο Willem Dafoe ίσως δεν χρειάζεται συστάσεις, μιας που οι επιλογές και οι ιδιαίτεροι ρόλοι του αναδεικνύουν συνεχώς πόσο ξεχωριστός καλλιτέχνης είναι. Είναι όμως κάποιοι ρόλοι που «σε φτιάχνουν» σαν ηθοποιό, που ξέρεις πως κανείς άλλος δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να σε αντικαταστήσει. Το Inside είναι μια τέτοια περίπτωση, λες και είναι γραμμένο αποκλειστικά για τον Dafoe και την ιδιαίτερη υφή του.
Από την άλλη, ο πρωτοεμφανιζόμενος Βασίλης Κατσούπης ίσως χρειάζεται συστάσεις, τόσο για την εξαιρετική του ιδέα να κάνει ένα τολμηρό φιλμ επιβίωσης ανατρέποντας το είδος και εμπλουτίζοντας την προσωπική περιπέτεια με διαλεκτική διάθεση και καθαρό σινεφιλισμό, όσο και για την αξιόλογη διαχείριση του υλικού του από σκηνοθετικής πλευράς. Η αλήθεια είναι πως αν και δεν τα κάνει όλα τέλεια, έχει ένα φρέσκο, διεθνές όραμα που υπερβαίνει το εγχώριο σινεμά και έχει μια διαχρονική δύναμη.
Ο ήρωας, στην προσπάθειά του να κλέψει έναν ακριβό πίνακα, παγιδεύεται σε ένα υπερσύγχρονο πολυτελές διαμέρισμα ενός πλούσιου καλλιτέχνη, που διαθέτει τα πάντα εκτός από βασικές προμήθειες όπως τροφή και νερό. Ο Dafoe αναμετράται με το σώμα του, και καταστρέφει (ή καλύτερα ανασκευάζει) την υπαρκτή τέχνη μέσα στο διαμέρισμα, δημιουργώντας εκ νέου τη δική του βιωματική τέχνη στην προσπάθειά του να επιβιώσει. Ο χαρακτήρας του δεν έχει ρεαλιστική υπόσταση, δεν μαθαίνουμε δηλαδή τίποτα για το ποιος είναι στ’ αλήθεια, αλλά έχει μια αρχετυπική διάσταση ως σύγχρονος άνθρωπος-σύμβολο, παγιδευμένος σε ένα ρομποτικά ελεγχόμενο καπιταλιστικό σύστημα. Σε κάποια επίπεδα, θα λέγαμε πως το έργο του Κατσούπη ίσως να συγγενεύει εξ αγχιστείας με το Brazil του Terry Gilliam, τουλάχιστον ως προς την ποιητική του υφή. Ειδικότερα στο δεύτερο μισό, όπου το υπαρξιακό στοιχείο γίνεται εντονότερο και έχουμε μια πιο καθαρή φιλοσοφία, το σενάριο ανοίγεται εντυπωσιακά και υπερβαίνει τις αφηγηματικές συμβάσεις, βουτώντας πιο ουσιαστικά στο ανθρώπινο υποσυνείδητο.
Αν κάπου θα εντοπίζαμε μια αδυναμία, είναι στο ότι δεν διαφαίνεται η ίδια τόλμη από την αρχή. Το έργο ξεκινάει αφηγηματικά σαν heist-movie, επιχειρώντας να χτίσει σασπένς και ένταση, πράγμα που, αν και γίνεται υπέρ του δέοντος άρτια σε τεχνικό επίπεδο, δεν ανταποκρίνεται στην ουσία του. Το φιλμ μοιάζει στο πρώτο του μισό να αναζητάει την ταυτότητά του, αφήνοντας τον θεατή σε μια διαρκή αμφισβήτηση ως προς τον αληθινό στόχο του. Ακόμα όμως κι αν λείπει το δέσιμο που θα πετύχαινε κάποιος πιο έμπειρος, παραμένει ένα αξιοθαύμαστο ντεμπούτο ενός σαφέστατα υποσχόμενου δημιουργού.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
