Όταν ξεσπά παγκόσμιος πόλεμος στη Γη ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, οι δύο υπερδυνάμεις επικοινωνούν κρυφά με τους αντίστοιχης εθνικότητας αστροναύτες τους που συνυπάρχουν στον διεθνή διαστημικό σταθμό, και τους δίνουν οδηγίες έτσι ώστε να πάρουν τον έλεγχο του σταθμού με κάθε τρόπο.
Σκηνοθεσία:
Gabriela Cowperthwaite
Κύριοι Ρόλοι:
Ariana DeBose … Δρ Kira Foster
Chris Messina … Gordon Barrett
John Gallagher Jr. … Christian Campbell
Masha Mashkova … Weronika Vetrov
Costa Ronin … Nicholai Pulov
Pilou Asbaek … Alexey Pulov
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Nick Shafir
Παραγωγή: Mickey Liddell, Pete Shilaimon
Μουσική: Anne Nikitin
Φωτογραφία: Nick Remy Matthews
Μοντάζ: Richard Mettler, Colin Patton
Σκηνικά: Geoff Wallace
Κοστούμια: Robbie McKeithan
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: I.S.S.
- Ελληνικός Τίτλος: I.S.S.
Παραλειπόμενα
- Πρώτο σενάριο για τον Nick Shafir.
- Κόστισε 13,8 εκατομμύρια δολάρια, αλλά οι εισπράξεις έμειναν στα 6,6.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/3/2024
Εάν ήταν σπουδαστική εργασία πάνω στη δημιουργία μιας ακριβής ταινίας, η Gabriela Cowperthwaite θα έπιανε άνετα τη βάση, και θα είχε τύχη για μια καριέρα ως τεχνικός ή ντοκιμαντερίστας (αυτό που την ανέδειξε κιόλας). Το έχει δείξει και στην πρότερη θητεία της ως σκηνοθέτις μυθοπλασίας, και απλά εδώ επιβεβαιώνει πως διεκπαιρεώνει το διαθέσιμο υλικό της δίχως καμία έμπνευση.
Βασικά μιλάμε για μια ανιαρή ταινία. Ξέρεις εξαρχής το πού θα το πάει, και απλά ελπίζεις να υπάρχει κρυμμένο κάποιο twist στο φινάλε ώστε να μην πάει τελείως χαράμι ο χρόνος του (υπάρχει, αλλά δεν αλλάξει και κάτι). Και είναι κρίμα, μια και ως γενική ιδέα το ίδιο στόρι δεν χρειάζονταν να πέσει στον κάλαθο των αχρήστων, μια και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πρώτης τάξης θρίλερ αγωνίας και επιβίωσης.
Δεν κρύβονται επιπλέον τα πολλά μικρολάθη όσον αφορά την εξέλιξη της πλοκής, ειδικά όσα αφορούν τους χαρακτήρες. Ενώ μιλάμε για επιστήμονες που θα έπρεπε να σκέφτονται πιο πολύπλοκα από τον καθένα μας, μοιάζουν αμήχανοι να αντιμετωπίσουν απλά εγκεφαλικά αινίγματα, αλλά και ακολουθούν παράλογες για το ποιον τους μεταπτώσεις στην ψυχολογία τους. Ναι, όλο το θέμα, όπως τουλάχιστον εδώ παρουσιάζεται, θα μπορούσε να μην υφίσταται καν, και το πλήρωμα να μην αλληλοεξοντώνονταν αφού στο κάτω-κάτω δεν είναι στρατιώτες. Λείπει αυτή η ευρηματικότητα που θα δικαιολογούσε ακραίες καταστάσεις, κι αντικαθίσταται από μια λογική κακών αποφάσεων που δεν κάνουν τους χαρακτήρες θελκτικούς στον θεατή.
Το πλέον σίγουρο είναι πως δεν έχουμε νέο Gravity, και ενώ στο μυαλό της Cowperthwaite κάπου ίσως γυρόφερνε κι αυτό. Το ότι απλά κρατούνται τα τεχνικά προσχήματα και υπάρχει ένας τύπου ρεαλισμός σε όσα βλέπουμε, δεν είναι και κάτι που πρέπει να το πανηγυρίζουμε.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
