The Survivalist

• Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Ακυκλοφόρητη.
• Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: The Survivalist

Σεναριακή Πηγή

• Σενάριο: Magpie του Stephen Fingleton.

Κύριες Διακρίσεις

• Βραβείο Bafta καλύτερου δημιουργικού ντεμπούτου.

Παραλειπόμενα

• Ριμέικ της μικρού μήκους ταινίας Magpie του 2014, του ίδιου δημιουργού. Εκεί έπαιζαν ξανά ο Martin McCann και η Mia Goth, αλλά έπαιζε και η Olivia Williams αντί της Olwen Fouere.
• Μέχρι το 17ο λεπτό του φιλμ, δεν ακούγεται καμία λέξη.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

• imdb
• Wikipedia
• Rotten Tomatoes

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 19/2/2016

Μελλοντική ανθρωπότητα, διαλυμένη από καταστροφές και έλλειψη πόρων. Οι άνθρωποι, μόνοι ή ανά μικρές ομάδες, ζουν διάσπαρτοι σε δάση ψάχνοντας για κυνήγια ή καλλιεργώντας λαχανικά σε μικρά μποστάνια, αντιμετωπίζοντας ο ένας τον άλλον ή τους άλλους ως απειλή και φυλάγοντας ο καθένας το λημέρι του με μαχαίρια ή εναπομείναντα τουφέκια. Ο ήρωάς μας, που ζει μόνος τα τελευταία επτά χρόνια σε μια καλύβα, αντιμετωπίζει τον ερχομό μιας γηραιάς γυναίκας και της κόρης της με άκρα επιφυλακτικότητα, αλλά δέχεται να ενώσουν προσωρινά τις δυνάμεις τους, αφού αυτές προσφέρουν ένα πακέτο σπόρους και το κορμί της μικρής.

Απόλυτο σινεμά-αλήθεια, χωρίς μουσική επένδυση, χωρίς άσκοπες υποπλοκλές και σοκαριστικό μοντάζ για να δημιουργηθεί η ψυχαγωγία του θρίλερ, επικεντρωμένο στην ανθρωπολογική εξέταση του ανθρώπου όταν έχει καταρρεύσει η κοινωνία, με κάποια στοιχεία του πολιτισμού να τρεμοσβήνουν σαν φλόγα σε κερί που προσπαθεί να μην τελειώσει. Πού τελειώνει ο άνθρωπος και απομένει το ζώο; Το γέλιο και το χιούμορ είναι ανύπαρκτα, η σκέψη όλη συγκροτείται γύρω από τη βιολογική επιβίωση. Ο ήρωας χρησιμοποιεί πτώματα ανθρώπων για λίπασμα, σε άλλες ομάδες ισχύει ο κανιβαλισμός, οι δυο γυναίκες κάνουν υπολογισμούς πίσω απ` την πλάτη του, ενώ η νεαρή κοπέλα παίρνει, δυο φορές, σωστές αποφάσεις, σύμφωνα με τους νόμους της φύσης κι όχι του πολιτισμού. Κι όμως, οι δισταγμοί στην κάθε δύσκολη απόφαση του καθενός, κάποιες αναμνήσεις του ήρωα και η πίκρα του για πράγματα που αναγκάστηκε να κάνει, η θλίψη και των τριών που είναι κατάλοιπο της ανθρωπιάς, όλα αυτά παίζουν σε ένα δεύτερο επίπεδο δημιουργώντας εντέλει ένα βαθύ ανθρωπολογικό δράμα που στο βάθος απηχεί τον πόνο για την καταστροφή της κοινωνίας. Μάλιστα, στο τέλος, η φλόγα που τρεμοσβήνει μοιάζει πιο πεισματική, δημιουργώντας μια ασθενή ελπίδα και δικαιώνοντας αυτή την τόσο στοχαστική αφήγηση ως ένα σοβαρό έργο τέχνης κι όχι αρτίστικο τέχνασμα για τα φεστιβάλ. Στο μετα-αποκαλυπτικό τερέν, έχουμε μια συνεπή συνέχεια του σινεμά των Λόουτς, Μάικ Λι και γενικότερα της βρετανικής σχολής, από Ιρλανδούς. Εξαιρετικοί και οι τρεις ηθοποιοί: Μάρτιν ΜακΚαν, Όλγουεν Φουέρ, Μία Γκοθ.

Μετά από τέσσερις μικρού μήκους, το εντυπωσιακό ντεμπούτο του σκηνοθέτη-σεναριογράφου Στίβεν Φίνγκλτον τράβηξε το ενδιαφέρον των ανθρώπων του σινεμά σε Βρετανία και Ευρώπη, αλλά απ’ την Αμερική… μούγκα. Γιατί;…

Βαθμολογία: