Δέσε Με!

Ο Ρίκι βγαίνει από το ψυχιατρείο όπου ήταν έγκλειστος, γνωρίζοντας πλέον καλά τι ακριβώς θέλει να κάνει στη ζωή του. Αναζητά τη Μαρίνα, πρωταγωνίστρια ταινιών πορνό με την οποία είχε κάνει έρωτα στο παρελθόν, και προσπαθεί να την πείσει να γίνει γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του… με το ζόρι.

Σκηνοθεσία:

Pedro Almodovar

Κύριοι Ρόλοι:

Victoria Abril … Marina Osorio

Antonio Banderas … Ricky

Loles Leon … Lola Osorio

Francisco Rabal … Maximo Espejo

Julieta Serrano … Alma Espejo

Maria Barranco … Berta

Rossy de Palma … “βαποράκι” με βέσπα

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Pedro Almodovar

Παραγωγή: Enrique Posner

Μουσική: Ennio Morricone

Φωτογραφία: Jose Luis Alcaine

Μοντάζ: Jose Salcedo

Σκηνικά: Esther Garcia

Κοστούμια: Jose Maria de Cossio

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Atame!
• Ελληνικός Τίτλος: Δέσε Με!
• Διεθνής Τίτλος: Tie Me Up! Tie Me Down!

Κύριες Διακρίσεις

• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.
• Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Antonio Banderas), πρώτο γυναικείο ρόλο (Victoria Abril), δεύτερο αντρικό ρόλο (Francisco Rabal), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Loles Leon), σχεδιασμό παραγωγής, σενάριο, μουσική, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά, κοστούμια, ήχο και μακιγιάζ/κομμώσεις στα Goya.

Παραλειπόμενα

• Πρώτη ταινία για τον Pedro Almodovar μετά τον χωρισμό των δρόμων του με την Carmen Maura. Βέβαια η ηθοποιός ήταν ήδη 44ων ετών, και ο ρόλος απαιτούσε κάποια νεότερη. Η επιλογή της Victoria Abril ήταν η πρώτη από τρεις πρωταγωνιστικές συνεργασίες με τον ισπανό δημιουργό, αποτελώντας τη δεύτερη στη σειρά μούσα του. Η Abril ήταν παλιά γνώριμη του σκηνοθέτη (και ήδη καθιερωμένη στην Ισπανία), έχοντας έναν μικρό ρόλο στον Νόμο του Πόθου, ενώ ήταν υποψήφια να εμφανιστεί σε άλλες δύο ταινίες του.
• Η πέμπτη συνεργασία του Antonio Banderas με τον Almodovar αποδείχτηκε για τον μελλοντικό σταρ η πλέον σημαντική, μια και ήταν αυτή που του έδωσε το διαβατήριο για το Χόλιγουντ.
• Το φιλμ οριοθετήθηκε από τους κριτικούς από ρομαντική κωμωδία σε μαύρη κωμωδία ως και τρόμου. Για τον ίδιο τον Almodovar είναι ένα ρομαντικό παραμύθι.
• Το κόκκινο και οι αποχρώσεις του ντύνουν κάθε σκηνή του φιλμ.
• Στην Ισπανία η ταινία είχε θετικότατη αποδοχή τόσο από τους κριτικούς όσο και τα ταμεία. Εκτός της χώρας της δεν συνάντησε ιδιαίτερη κριτική επιτυχία, ενώ ειδικά στις ΗΠΑ τονίστηκε το προκλητικό κομμάτι της. Επιπλέον, η αμερικανική επιτροπή αξιολόγησης το “φόρτωσε” με ένα NC-17, μια νέα για τότε κατηγορία που αντικαθιστούσε το “άκρως ακατάλληλο για ανηλίκους” (στην ουσία το X που δίνονταν στις ταινίες πορνό). Η Miramax, ως διανομέας στις ΗΠΑ, κατέθεσε μήνυση στην επιτροπή, πετυχαίνοντας μόνο να ανοιχτεί ένας δημόσιος διάλογος περί των αξιολογήσεων. Αυτό δεν εμπόδισε -ίσως και βοήθησε- την ταινία από να κάνει 4 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ο Ennio Morricone επηρεάστηκε από τη μουσική του Bernard Herrmann για την Ψυχώ, και έγραψε ένα θριλερικό σάουντρακ. Ο Almodovar όμως, παρότι θαυμαστής του, βρήκε τη μουσική συμβατική και ανέμπνευστη (και κοντά σε αυτή του Φράντικ), και ως εκ τούτου χρησιμοποίησε μόνο τη μισή από αυτή.
• Η ταινία κλείνει με το Resistire του ποπ γκρουπ των 60s Duo Dinamico, ενώ ενδιάμεσα η Loles Leon ερμηνεύει το μπολερό Cancion del Alma.