Ένας πικραμένος πρώην στρατηγός του αμερικανικού στρατού καταλαμβάνει με την ομάδα του τη φυλακή του Αλκατράζ και κρατά ομήρους 81 τουρίστες, ενώ παράλληλα απειλεί ότι θα εξαπολύσει ένα ισχυρό βιολογικό όπλο στο Σαν Φρανσίσκο αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά του. Η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την κατάσταση θα ζητήσει τη βοήθεια ενός πρώην κρατούμενου των φυλακών, ο οποίος είναι ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερε ποτέ να αποδράσει από εκεί μέσα.
Σκηνοθεσία:
Michael Bay
Κύριοι Ρόλοι:
Sean Connery … John Patrick Mason
Nicolas Cage … Stanley Goodspeed
Ed Harris … Francis X. Hummel
John Spencer … James Womack
David Morse … Tom Baxter
William Forsythe … Ernest Paxton
Michael Biehn … Charles Anderson
Vanessa Marcil … Carla Pestalozzi
John C. McGinley … λοχαγός Hendrix
Tony Todd … λοχαγός Darrow
Bokeem Woodbine … λοχίας Crisp
Claire Forlani … Jade Angelou
Stanley Anderson … ο πρόεδρος
Philip Baker Hall … υπουργός δικαιοσύνης
Stuart Wilson … στρατηγός Al Kramer
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Weisberg, Douglas Cook, Mark Rosner
Στόρι: David Weisberg, Douglas Cook
Παραγωγή: Jerry Bruckheimer, Don Simpson
Μουσική: Nick Glennie-Smith, Hans Zimmer
Φωτογραφία: John Schwartzman
Μοντάζ: Richard Francis-Bruce
Σκηνικά: Michael White
Κοστούμια: Bobbie Read
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Rock
- Ελληνικός Τίτλος: Ο Βράχος
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ ήχου.
Παραλειπόμενα
- Η ταινία αφιερώθηκε στον παραγωγό Don Simpson, μόνιμο συνεργάτη του Jerry Bruckheimer, που έφυγε από τη ζωή πέντε μήνες πριν την πρεμιέρα.
- Παρότι για το σενάριο εργάστηκαν τόσο ο Jonathan Hensleigh όσο και ο Aaron Sorkin με τον Quentin Tarantino, τα ονόματα τους δεν βρίσκονται στους τίτλους. Αυτό συνέβη λόγω ενός κανονισμού της Ένωσης Σεναριογράφων, που ήθελε κάποιος να έχει εργαστεί για πάνω από το 50% του τελικού σεναρίου για να αναφερθεί. Ο Michael Bay διαμαρτυρήθηκε έντονα, αποκαλώντας το γεγονός ως διαστρέβλωση.
- Ο Arnold Schwarzenegger είχε δεχτεί πρόταση να παίξει τον Μέισον.
- Αρχικά ήταν να σκηνοθετηθεί από τον Tony Scott, αλλά εκείνος προτίμησε το Φανατικός.
- Κατά τα γυρίσματα αναφέρθηκαν εντάσεις ανάμεσα στον Bay και των ανθρώπων των Walt Disney Studios, που επόπτευαν την παραγωγή. Αφορμή αποτέλεσε το γεγονός ότι σε μία τους συνάντηση ο σκηνοθέτης συνοδεύονταν από τον Sean Connery, κάτι που τα στελέχη δεν αποδέχτηκαν.
- Τα περισσότερα από τα γυρίσματα έγιναν στο πραγματικό Αλκατράζ, όπου μετά το κλείσιμο των φυλακών λειτουργεί ως εθνικό πάρκο. Βέβαια, επειδή δεν γίνονταν αυτό να κλείσει τελείως για την ταινία, ανάμεσα στα γυρίσματα συχνά περιφέρονταν και τουρίστες.
- Σύμφωνα με την ιρακινή υπηρεσία πληροφοριών, οι περίφημες αναφορές για χημικά όπλα στο Ιράκ, όπου οδήγησαν στην εισβολή των ΗΠΑ, ήταν προϊόν ψευδούς αναφοράς κάποιου πράκτορα, ο οποίος επηρεάστηκε από τη συγκεκριμένη ταινία…
- Εμπορική επιτυχία με έσοδα 335,1 εκατομμύρια δολάρια, έναντι κόστους των 75.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Εκτός από τους δύο κύριους συνθέτες που αναγράφονται στους τίτλους, συνεργάστηκαν και ο Harry Gregson-Williams, με τους Don Harper, Steven M. Stern.
Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος
Έκδοση Κειμένου: 11/5/2015
Δεν εισάγει καμία νέα ιδέα, όλα τα στοιχεία είναι κομμάτια από άλλα εξίσου επιτυχημένα φιλμ, αλλά είναι μια ταινία δράσης (χωρίς σοβαρά νοήματα) τόσο καλά οργανωμένη που αξίζει τα λεφτά της ως ψυχαγωγία. Ο φλεγματικός παλιός πράκτορας των αγγλικών υπηρεσιών που είναι κρατούμενος τριάντα χρόνια σε αμερικανικές φυλακές (για κατασκοπία) και ο μόνος που κατάφερε ποτέ να αποδράσει από το Αλκατράζ, ο βετεράνος στρατιωτικός που θέλει να εκδικηθεί το κράτος για τους ήρωες των πολέμων, που οι πολιτικοί τους πετούν κατόπιν εορτής στο περιθώριο με ταπεινές συντάξεις, και ο χημικός επιστήμονας του FBI που καλείται να επιβλέψει μια επιχείρηση όπου εμπλέκονται χημικά όπλα μεγάλης καταστροφικής δύναμης. Σον Κόνερι, Έντ Χάρις και Νίκολας Κέιτζ, αντιστοίχως, κεντούν σε ρόλους γάντι, με το μυθικό Αλκατράζ να συμπρωταγωνιστεί ως σκληροπυρηνικό σκηνικό και τον Μάικλ Μπέι («Transformers») να εντατικοποιεί τη δράση στο μέγιστο σασπένς χωρίς να χάνει και τις ευκαιρίες για ανάσες χιούμορ. Κλασικό στο είδος του.
Βαθμολογία: