Ένας φτωχός ψαράς από τη Βόρεια Κορέα ξεκινά όπως κάθε πρωί για ψάρεμα. Το δίχτυ του πιάνεται στη μηχανή, και η βάρκα του παρασύρεται στα ύδατα της Νότιας Κορέας. Το πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι αυτό το ατυχές γεγονός στην κορεατική χερσόνησο θα φανεί αμέσως μετά, όταν στην ελεύθερη πλευρά της, στη Νότια Κορέα, καλοθελητές αξιωματικοί κάνουν τα πάντα για να τον χρίσουν κατάσκοπο του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας. Ανακρίσεις και βασανιστήρια θα κάνουν έναν αγράμματο ψαρά να αναζητά το νόημα στον πολιτισμό, και την ελευθερία που διατείνονται και οι δύο πλευρές ότι κυριαρχεί στη χώρα τους.

Σκηνοθεσία:

Ki-duk Kim

Κύριοι Ρόλοι:

Seung-bum Ryoo … Nam Chul-woo

Young-min Kim … ο επιθεωρητής

Won-geun Lee … Oh Jin-woo

Gwi-hwa Choi … Lee

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Ki-duk Kim

Παραγωγή: Kim Soon-Mo

Μουσική: Park Young-min

Φωτογραφία: Ki-duk Kim

Μοντάζ: Min-Seon Park

Σκηνικά: An Ji-hye

Κοστούμια: Jin-sook Lee

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Geumul
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Δίχτυ
  • Διεθνής Τίτλος: The Net

Κριτικός: Σπύρος Δούκας

Έκδοση Κειμένου: 4/5/2017

Το δίχτυ ενός βορειοκορεάτη ψαρά πιάνεται στη μηχανή της βάρκας του και παρασύρεται σε ακτή της Νότιας Κορέας. Οι αρχές τον συλλαμβάνουν και τον ανακρίνουν ως ύποπτο κατάσκοπο, μα ο εφιάλτης ξεκινάει όταν θα προσπαθήσουν να τον πείσουν να μην επιστρέψει, προκειμένου να «σωθεί» από τη δικτατορία της πατρίδας του.

Η πορεία του Κιμ Κι-Ντουκ στο σινεμά είναι μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες. Ο ίδιος αποσύρθηκε από τον κόσμο για τρία χρόνια ύστερα από ένα παρά λίγο θανατηφόρο ατύχημα σε γύρισμα ταινίας του και έζησε απομονωμένος σε μια καλύβα. Επιστρέφοντας, η τέχνη του μεταλλάχτηκε εξελικτικά. Από ποιητής και μάστορας του ζεν που καθιερώθηκε και γνωστοποιήθηκε με το «Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και… Άνοιξη», έγινε ποιητής του ανθρώπινου πόνου, κρατώντας στο επίκεντρο ήρωες περιθωριοποιημένους, χαμηλών κοινωνικών τάξεων, εξαθλιωμένους από τη φτώχεια, που υποφέρουν εξαιτίας του ακραίου καπιταλιστικού μοντέλου. Μέσα από ένα πέπλο αδυσώπητου ρεαλισμού, ο Κιμ, στη θέση των μαγευτικών φυσικών τοπίων, εστιάζει πλέον στα πρόσωπα των ηρώων του και πονάει μαζί τους.

Αυτή τη φορά, καταπιάνεται με τις σχέσεις της χώρας του με τη Βόρεια Κορέα, περιγράφοντάς τη μέσα από την τραγική περιπέτεια ενός ψαρά, που πιάνεται στο δίχτυ μιας πολιτικής έχθρας μεταξύ των δύο όψεων του ίδιου νομίσματος, μα και της ίδιας χερσονήσου. Και θα ήταν εύκολο να κατηγορήσουμε τον σπουδαίο αυτόν δημιουργό για διδακτισμό ή για τους σχηματικούς χαρακτήρες του, όμως θα ξεχνούσαμε πως το κέντρο βάρους της δημιουργίας του είναι πάντα η ποίηση. Και, αν μη τι άλλο, σε αυτό το έργο ο Κιμ Κι-Ντουκ αναπολεί το ζεν παρελθόν του, μα με το κλείσιμο εξηγεί σε εμάς και στον εαυτό του γιατί έπρεπε να το σκοτώσει. Ο πόνος έχει κυριαρχήσει μέσα του, σκοτώνοντας τον έρωτα, την αγνότητα, την ποίηση της ομορφιάς και των εικόνων. Στο «Δίχτυ», το σπαρακτικά συγκινητικό τέλος είναι το σημείο τομής της φιλμογραφίας του, εκεί που το πικρό συναντάει το όμορφο και η πραγματικότητα την ποίηση. Όμως είναι και ένα τέλος αναπόφευκτο, ο θάνατος που αναβλήθηκε στην αρχή, αλλά είναι σαφώς αναπόδραστος. Και όταν επανέρχεται, μετά από την ανθρώπινη περιπέτεια, πονάει πιο πολύ. Μα είναι συνάμα και γλυκός μέσα στην πικρία του, αλλά πονάει. Αφήνει μια βάρκα άδεια… Και μετά, όλα θα ‘ναι όπως πριν.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *