Ολλανδία, 1940. Μετά την εισβολή στη χώρα, οι ναζί έρχονται σε επαφή με τον έσχατο κάιζερ, τον Βίλχελμ τον Β’, ο οποίος βρίσκεται εκεί εξόριστος από το 1918. Στο πλάι του τοποθετούν έναν νεαρό αξιωματικό, έχοντας τον κίνδυνο να μη χρησιμοποιηθεί ο κάιζερ από τους Βρετανούς, αποστατώντας εκεί. Οι Βρετανοί, με τη σειρά τους, και με τη βοήθεια της ολλανδικής αντίστασης, τοποθετούν ως υπηρέτρια μια νεαρή Εβραία για να βρίσκονται κοντά στον γερμανό μονάρχη. Αλλά η νεαρή κοπέλα θα ερωτευτεί τον γερμανό αξιωματικό, και η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο.

Σκηνοθεσία:

David Leveaux

Κύριοι Ρόλοι:

Lily James … Mieke de Jong

Jai Courtney … λοχαγός Stefan Brandt

Christopher Plummer … κάιζερ Wilhelm II

Janet McTeer … πριγκίπισσα Hermine Reuss

Eddie Marsan … Heinrich Himmler

Ben Daniels … συνταγματάρχης Sigurd von Ilsemann

Anton Lesser … στρατηγός Falkenberg

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Simon Burke

Παραγωγή: Lou Pitt, Judy Tossell

Μουσική: Ilan Eshkeri

Φωτογραφία: Roman Osin

Μοντάζ: Nicolas Gaster

Σκηνικά: Hubert Pouille

Κοστούμια: Daniela Ciancio

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: The Exception
  • Ελληνικός Τίτλος: Το Τελευταίο Φιλί του Κάιζερ
  • Εναλλακτικός Τίτλος: The Kaiser’s Last Kiss

Σεναριακή Πηγή

  • Μυθιστόρημα: The Kaiser’s Last Kiss του Alan Judd.

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη γυμνή σκηνή για τη Lily James. Αντίθετα, ήταν η δεύτερη ανάλογη φορά για τον Jai Courtney, που δήλωσε ότι δεν είχε καμία αναστολή για να το πράξει.
  • Ένας μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο πραγματικό σπίτι του κάιζερ Wilhelm II.
  • Πρωτόλεια κινηματογραφική δουλειά για τον David Leveaux, βετεράνο στη βρετανική θεατρική σκηνή.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 24/6/2018

Το ότι ο σκηνοθέτης έχει πρότερο βίο μονάχα στη βρετανική θεατρική σκηνή, βοηθάει στο να παρακολουθούμε κάτι το στημένο σωστά. Όλα βρίσκονται στη θέση τους, το δράμα εμπλέκεται με την κατασκοπία με τρόπο που το ένα δεν ζημιώνει κινηματογραφικά το άλλο, και κυρίως οι ηθοποιοί παίρνουν τον χρόνο τους να απλώσουν τα ερμηνευτικά τους ταλέντα. Μα, από την άλλη, έχουμε ένα αδύνατο εν γένει σενάριο, ένα σενάριο στο οποίο συνυπάρχουν δυνατές ατάκες με παρωχημένα νοήματα, με όλα αυτά εντέλει να μην προσδίδουν όγκο στην όλη δημιουργία. Αυτό το αμάλγαμα λειτουργεί στη δημιουργία ενός ενδιαφέροντος έργου, κάτι που μικρογραφεί εύστοχα ένα μικρό αλλά «ζουμερό» κομμάτι του μεγάλου πολέμου, αλλά την ίδια ώρα μονάχα ο Κρίστοφερ Πλάμερ θα βγει θριαμβευτής. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι ένα φιλμ που θα σας μείνει στη μνήμη, κι αυτό κυρίως επειδή δεν εμπεριέχει εκπλήξεις στην εξέλιξη του.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

11 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *