
Το Τελευταίο Φιλί του Κάιζερ
- The Exception
- The Kaiser's Last Kiss
- 2016
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά
- Αισθηματική, Εποχής, Κατασκοπική, Πολεμικό Δράμα
- 19 Απριλίου 2018
Ολλανδία, 1940. Μετά την εισβολή στη χώρα, οι ναζί έρχονται σε επαφή με τον έσχατο κάιζερ, τον Βίλχελμ τον Β’, ο οποίος βρίσκεται εκεί εξόριστος από το 1918. Στο πλάι του τοποθετούν έναν νεαρό αξιωματικό, έχοντας τον κίνδυνο να μη χρησιμοποιηθεί ο κάιζερ από τους Βρετανούς, αποστατώντας εκεί. Οι Βρετανοί, με τη σειρά τους, και με τη βοήθεια της ολλανδικής αντίστασης, τοποθετούν ως υπηρέτρια μια νεαρή Εβραία για να βρίσκονται κοντά στον γερμανό μονάρχη. Αλλά η νεαρή κοπέλα θα ερωτευτεί τον γερμανό αξιωματικό, και η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο.
Σκηνοθεσία:
David Leveaux
Κύριοι Ρόλοι:
Lily James … Mieke de Jong
Jai Courtney … λοχαγός Stefan Brandt
Christopher Plummer … κάιζερ Wilhelm II
Janet McTeer … πριγκίπισσα Hermine Reuss
Eddie Marsan … Heinrich Himmler
Ben Daniels … συνταγματάρχης Sigurd von Ilsemann
Anton Lesser … στρατηγός Falkenberg
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Simon Burke
Παραγωγή: Lou Pitt, Judy Tossell
Μουσική: Ilan Eshkeri
Φωτογραφία: Roman Osin
Μοντάζ: Nicolas Gaster
Σκηνικά: Hubert Pouille
Κοστούμια: Daniela Ciancio
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Exception
- Ελληνικός Τίτλος: Το Τελευταίο Φιλί του Κάιζερ
- Εναλλακτικός Τίτλος: The Kaiser’s Last Kiss
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: The Kaiser’s Last Kiss του Alan Judd.
Παραλειπόμενα
- Πρώτη γυμνή σκηνή για τη Lily James. Αντίθετα, ήταν η δεύτερη ανάλογη φορά για τον Jai Courtney, που δήλωσε ότι δεν είχε καμία αναστολή για να το πράξει.
- Ένας μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο πραγματικό σπίτι του κάιζερ Wilhelm II.
- Πρωτόλεια κινηματογραφική δουλειά για τον David Leveaux, βετεράνο στη βρετανική θεατρική σκηνή.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/6/2018
Το ότι ο σκηνοθέτης έχει πρότερο βίο μονάχα στη βρετανική θεατρική σκηνή, βοηθάει στο να παρακολουθούμε κάτι το στημένο σωστά. Όλα βρίσκονται στη θέση τους, το δράμα εμπλέκεται με την κατασκοπία με τρόπο που το ένα δεν ζημιώνει κινηματογραφικά το άλλο, και κυρίως οι ηθοποιοί παίρνουν τον χρόνο τους να απλώσουν τα ερμηνευτικά τους ταλέντα. Μα, από την άλλη, έχουμε ένα αδύνατο εν γένει σενάριο, ένα σενάριο στο οποίο συνυπάρχουν δυνατές ατάκες με παρωχημένα νοήματα, με όλα αυτά εντέλει να μην προσδίδουν όγκο στην όλη δημιουργία. Αυτό το αμάλγαμα λειτουργεί στη δημιουργία ενός ενδιαφέροντος έργου, κάτι που μικρογραφεί εύστοχα ένα μικρό αλλά «ζουμερό» κομμάτι του μεγάλου πολέμου, αλλά την ίδια ώρα μονάχα ο Κρίστοφερ Πλάμερ θα βγει θριαμβευτής. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι ένα φιλμ που θα σας μείνει στη μνήμη, κι αυτό κυρίως επειδή δεν εμπεριέχει εκπλήξεις στην εξέλιξη του.
Βαθμολογία: