1989. Ο μικρός Ντίλαν περνάει δύσκολα. Αφού αντίκρισε τη μητέρα του να αυτοκτονεί, έχασε τη φωνή του και ζει πια με τον πατέρα του σε νέο διαμέρισμα. Ένα βράδυ, αφού ο πατέρας του τον χαιρέτησε κι έφυγε για δουλειά, ανακαλύπτει στην ντουλάπα του νέου σπιτιού του τα πράγματα του προηγούμενου ένοικου, ο οποίος βρέθηκε νεκρός εκεί. Μέσα σε μια κουτά με διάφορα αντικείμενα υπάρχει κι ένα παλιό βιβλίο που μιλάει για τα τζίνι και τον τρόπο να καλέσεις ένα από αυτά, για να εκπληρώσει την ευχή σου. Ο Ντίλαν ακολουθεί τις οδηγίες, και μια σκοτεινή οντότητα ζωντανεύει, αλλά το τίμημα που πρέπει να πληρώσει ο μικρός για να εκπληρωθεί η ευχή του είναι τεράστιο. Το βασικό όμως είναι να καταφέρει να μείνει ζωντανός μέχρι τα μεσάνυχτα, αν θέλει να γίνει πραγματικότητα η ευχή του.
Σκηνοθεσία:
David Charbonier
Justin Powell
Κύριοι Ρόλοι:
Ezra Dewey … Dylan Jacobs
Rob Brownstein … Michael Jacobs
Tevy Poe … Michelle Jacobs
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Charbonier, Justin Powell
Παραγωγή: Carter Armstrong, Ryan Scaringe, Meghan Weinstein
Μουσική: Matthew James
Φωτογραφία: Julian Estrada
Μοντάζ: Justin Powell
Σκηνικά: David Charbonier
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Djinn
Παραλειπόμενα
- Κυκλοφόρησε ταυτόχρονα σε λίγες αίθουσες και σε video-on-demand.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 29/5/2021
Ο μικρός Ντίλαν περνάει δύσκολα. Αφού αντίκρισε τη μητέρα του να αυτοκτονεί, έχασε τη φωνή του και ζει πια με τον πατέρα του σε νέο διαμέρισμα. Ένα βράδυ, αφού ο πατέρας του τον χαιρέτησε κι έφυγε για δουλειά, ανακαλύπτει στην ντουλάπα του νέου σπιτιού του τα πράγματα του προηγούμενου ένοικου, ο οποίος βρέθηκε νεκρός εκεί. Μέσα σε μια κουτά με διάφορα αντικείμενα υπάρχει κι ένα παλιό βιβλίο που μιλάει για τα τζίνι και τον τρόπο να καλέσεις ένα από αυτά, για να εκπληρώσει την ευχή σου. Ο Ντίλαν ακολουθεί τις οδηγίες, και μια σκοτεινή οντότητα ζωντανεύει, αλλά το τίμημα που πρέπει να πληρώσει ο μικρός για να εκπληρωθεί η ευχή του είναι τεράστιο. Το βασικό όμως είναι να καταφέρει να μείνει ζωντανός μέχρι τα μεσάνυχτα, αν θέλει να γίνει πραγματικότητα η ευχή του.
Ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά τρόμου έχουμε στο The Djinn. Ιστορία που μπορείς να τη διαβάσεις ως μια απλή ιστορία τρόμου ή ως μια αλληγορία γύρω από τα ψυχικά τραύματα των παιδικών ψυχών. Στην πρώτη περίπτωση δεν δουλεύει και τόσο καλά, καθώς περισσότερο σε “ρίχνει” ψυχολογικά με τα πλάνα του άδειου σπιτιού (όλη η ταινία εκτυλίσσεται μέσα στο διαμέρισμα) παρά σε τρομάζει με τα κλισέ που ακολουθεί. Αν θεωρήσουμε όμως ότι τη διαβάζουμε ως αλληγορία, τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, αλλά όχι και πάλι ιδανικά. Τα τραύματα που κουβαλά ο μικρός μετά την αυτοκτονία της μητέρας, ο φόβος γενικότερα για τον θάνατο και τους νεκρούς απασχολούν απ’ ό,τι φαίνεται το σκηνοθετικό δίδυμο, αλλά νιώθω να μη “σχολιάζουν” με ολοκληρωμένο τρόπο.
Την ταινία κουβαλά ο μικρός πρωταγωνιστής, Έζρα Ντιούι, ο οποίος είναι ό,τι καλύτερο έχει να δείξει η ταινία. Βουβός σε όλη τη διάρκεια, παίζει με τα εκφραστικά του μάτια και είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών. Από εκεί κι έπειτα όμως, το The Djinn είναι μια ταινία που σύντομα θα ξεχάσω. Ομολογώ ότι με κούρασε σε αρκετά σημεία παρά τη μικρή διάρκεια. Μιλάμε για μια ταινία που με το ζόρι φτάνει τα ογδόντα λεπτά. Δύσκολο να την προτείνεις σε κάποια μερίδα κοινού, πέρα ίσως από αυτούς που τους αρέσει γενικά ο ανεξάρτητος αμερικανικός κινηματογράφος, και όχι τόσο το κοινό που ακολουθεί το σινεμά τρόμου.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
