Πριν από 20 χρόνια, μια μαζορέτα έπεσε σε κώμα από ένα ατύχημα. Τώρα είναι 37, μόλις συνήλθε και ετοιμάζεται να ζήσει το όνειρό της: να γίνει η βασίλισσα του χορού.
Σκηνοθεσία:
Alex Hardcastle
Κύριοι Ρόλοι:
Rebel Wilson … Stephanie Conway
Sam Richardson … Seth Novacelik
Zoe Chao … Tiffany Blanchette-Balbo
Mary Holland … Martha Reiser
Justin Hartley … Blaine Balbo
Chris Parnell … Jim Conway
Angourie Rice … Stephanie Conway (νεαρή)
Zaire Adams … Seth Novacelik (νεαρός)
Molly Brown … Martha Reiser (νεαρή)
Michael Cimino … Lance
Jeremy Ray Taylor … Neil Chudd
Brandon Scott Jones … Κος T
Alicia Silverstone … Deanna Russo
Steve Aoki … Steve Aoki
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Andrew Knauer, Arthur Pielli, Brandon Scott Jones
Στόρι: Andrew Knauer, Arthur Pielli
Παραγωγή: Chris Bender, Timothy M. Bourne, Todd Garner, Rebel Wilson
Μουσική: Jermaine Stegall
Φωτογραφία: Marco Fargnoli
Μοντάζ: Sarah Lucky
Σκηνικά: David Sandefur
Κοστούμια: Salvador Perez Jr.
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Senior Year
- Ελληνικός Τίτλος: Ξανά στο Λύκειο
Παραλειπόμενα
- Πρώτη κινηματογραφική ταινία για τον Alex Hardcastle, κι ενώ ενεργοποιείται στη μικρή οθόνη από το 2000.
- Τα γυρίσματα έγιναν στην Ατλάντα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
- Δεύτερη ταινία της Rebel Wilson για το Netflix μετά το Τι Ρομαντικό, με τη σύμπτωση πως και στις δύο ο χαρακτήρας της πέφτει σε κώμα.
- Αποκλειστική διανομή μέσω της πλατφόρμας του Netflix.
Κριτικός: Νίκος Ρέντζος
Έκδοση Κειμένου: 18/5/2022
Η ιδέα του Senior Year έχει πλάκα, αλλά η εκτέλεση όχι και τόσο. Η Ρέμπελ Γουίλσον δεν είναι κακή και είναι αυτή που δίνει τόσο τις καλές κωμικές στιγμές όσο και τις λίγο πιο συγκινητικές, προς το τέλος της ταινίας, καθώς επικρατεί εδώ αυτή η τάση των κωμωδιών της περασμένης εικοσαετίας, να παίρνουν έναν λίγο πιο δραματικό τόνο λίγο πριν το φινάλε τους, περνώντας και ένα απαραίτητο ηθικοπλαστικό μήνυμα, άλλοτε για τη φιλία, άλλοτε για την οικογένεια, άλλοτε για την αγάπη και πάει λέγοντας. Ίσως εδώ αυτό να αποτελεί και λίγο επιλογή των δημιουργών, καθώς η ταινία είναι γεμάτη αναφορές στη δεκαετία του 2000, δεκαετία στην οποία έχει μείνει το μυαλό της πρωταγωνίστριας. Ωστόσο το πώς θα το εκλάβει αυτό ο κάθε θεατής είναι διαφορετική υπόθεση, με την ουσία να βρίσκεται μόνο στο αν τελικά λειτουργεί ικανοποιητικά όλο αυτό ή όχι. Εδώ δυστυχώς κλίνουμε λίγο περισσότερο προς το όχι…
Συνολικά η ταινία δεν φέρει πρωτοτυπίες. Είναι πολύ γνωστό το μοτίβο που ακολουθεί και δεν προσπαθεί να ξεφύγει ποτέ από αυτό. Έχει την κωμική παρουσία της Γουίλσον που παίζει καλά το ψάρι έξω απ’ το νερό, και βασίζεται αρκετά σε αυτό ο σκηνοθέτης δίνοντας αρκετά χώρο στην πρωταγωνίστρια. Ίσως αποτελέσει μια επιλογή για το πιο νεανικό κοινό, αλλά στην ουσία είναι απλώς μια αρπαχτή του Νέτφλιξ, που σε λίγες ημέρες θα έχει ξεχαστεί.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
