Η σχέση της Μισέλ και του Άλεν έχει φτάσει στο σημείο που θα πρέπει να περάσει στο επόμενο στάδιο, δηλαδή τον γάμο. Αποφασίζουν λοιπόν ότι ήρθε η ώρα να φέρουν σε επαφή τους γονείς τους και οργανώνουν ένα οικογενειακό δείπνο. Προς μεγάλη έκπληξη όλων, η συνάντηση δεν είναι μια πρώτη γνωριμία, αφού όλοι γνωρίζονται με όλους… αρκετά καλά. Το ήσυχο οικογενειακό βράδυ λοιπόν θα εξελιχθεί σε ένα κρυφτό προκειμένου τα παιδιά να μην καταλάβουν τίποτα.

Σκηνοθεσία:

Michael Jacobs

Κύριοι Ρόλοι:

Diane Keaton … Grace

William H. Macy … Sam

Richard Gere … Howard

Susan Sarandon … Monica

Emma Roberts … Michelle

Luke Bracey … Allen

DazMann Still … Jonah

Michael Kostroff … Manny

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Michael Jacobs

Παραγωγή: Michael Jacobs, Scott Mednick, Vincent Garcia Newman

Μουσική: Lesley Barber

Φωτογραφία: Tim Suhrstedt

Μοντάζ: Erica Freed Marker

Σκηνικά: Rick Butler

Κοστούμια: Sarah Fleming

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Maybe I Do
  • Ελληνικός Τίτλος: Να Σου Γνωρίσω τους Γονείς μου

Σεναριακή Πηγή

  • Θεατρικό: Cheaters του Michael Jacobs.

Παραλειπόμενα

  • Σκηνοθετικό ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη για τον Michael Jacobs, διασκευάζοντας ένα δικό του θεατρικό έργο.

Κριτικός: Ρωμανός Αναστασίου

Έκδοση Κειμένου: 23/6/2023

O παραγωγός του Charles in Charge, Μάικλ Τζέικομπς, μας προσφέρει μια, αναπάντεχα αποκλειστικά στους κωματώδεις, οριακά χορογραφικά κλισέ ρομαντική κομεντί-φαρσοκωμωδία, βασισμένη σε θεατρικό έργο. Η μεταφορά σε αυτό που οι Αμερικανοί θα αποκαλούσαν “η ασημένια οθόνη” μοιάζει πλήρως περιττή, κάθε έκφραση μέσω του φακού ή χρήση οποιασδήποτε δυνατότητας μοναδικής στον κινηματογράφο εκλείπει πλήρως από τις προθέσεις του σκηνοθέτη, με οποιοδήποτε στοιχείο πέραν των προσώπων των γνωστότερων ηθοποιών στην αφίσα της ταινίας να μοιάζει πρόχειρα κατασκευασμένο από αφρολέξ (συμπεριλαμβανομένου του πρωταγωνιστικού ζευγαριού).

Όλες οι μάρκες φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί στα ονόματα των πασίγνωστων ηθοποιών που ερμηνεύουν τα αλλοπρόσαλλα πεθερικά του ζευγαριού που αντιμετωπίζει μια κρίση, έναν επικείμενο γάμο, ή και τα δύο ταυτόχρονα. Ομολογουμένως, το λεγόμενο “star power” του Ρίτσαρντ Γκιρ ή της Σούζαν Σαράντον έχει εκλάμψεις στα πλαίσια αυτής της κούρσας κλισέ, που μοιάζει να γράφτηκε από έναν ημιθανώς μεθυσμένο Γούντι Άλεν σε μια χαρτοπετσέτα. Ωστόσο αυτό, αν οτιδήποτε, προσδίδει περισσότερη μελαγχολία στην εμπειρία θέασης αυτής της ταινίας, με τους κυνικά παρόντες και παρελθοντικά iconic χόλιγουντ σταρς να παίρνουν την επιταγή τους επαναδιατυπώνοντας φαντασιώσεις που αποτυγχάνουν πλέον να γεμίσουν τις αίθουσες.

Φυσικά, μια αποδόμηση μιας μέσης ρομαντικής κομεντί και λεπτομερής εξήγηση τού γιατί αποτελεί κινηματογραφική κινούμενη άμμο για κάποιον που για οποιονδήποτε λόγο έχει όρεξη να δει μια ρομαντική κομεντί, είναι εξίσου εύστοχη και χρήσιμη με το παροιμιώδες “ρε συ, δεν πρέπει να καπνίζεις. Το ήξερες ότι σου κάνει κακό;”. Επομένως, όσοι πιστοί προσέλθετε, όπως γίνεται φανερό από την αφίσα και μόνο, καθιστώντας τη δουλειά του κριτικού μια άσκηση στην αυτοσυγκράτηση και τον μινιμαλισμό, χάριν σεβασμού στην ευφυία του θεατή.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

14 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *