Ο Φώτης είναι σε αδιέξοδο τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Ένας life-coach, αυτό είναι το επάγγελμά του, που έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Οι συνεδρίες, που κάποτε επαγγελματικά τον γέμιζαν, δεν του προσφέρουν πλέον την ίδια εσωτερική ικανοποίηση, ενώ και στην προσωπική του ζωή έχει απομονωθεί πλήρως. Σε αυτή την κρίσιμη καμπή για τον εαυτό του και την καριέρα του, θα αναλάβει δράση μια γνώριμη σε αυτόν φωνή που ακούγεται μόνο μέσα στο μυαλό του. Είναι η φωνή της συνείδησής του, που προσπαθεί να τον κάνει να ζήσει τη ζωή του. Θα καταφέρει ο Φώτης να βρει ξανά τον… Φώτη και τον έρωτα πριν χαθούν όλα;
Σκηνοθεσία:
Θοδωρής Νιάρχος
Κύριοι Ρόλοι:
Μελέτης Ηλίας … Φώτης
Ξανθή Γεωργίου … Χρυσάνθη
Γιάννης Τσιμιτσέλης … Γιάννης
Χρύσα Κατσαρίνη … Μαρία
Δημήτρης Μακαλιάς … Στέφανος
Λάμπρος Φισφής … πελάτης του Φώτη
Ηλίας Βαλάσης … Τάσος
Λευτέρης Μητσόπουλος … πάτερ
Παρθένα Χοροζίδου … Φρόσω
Τρύφωνας Σαμαράς … Νίκος
Σάκης Νταντούλας … Αιμίλιος
Νίκος Απέργης … ηθοποιός παράστασης
Αποστολία Ζώη … ηθοποιός παράστασης
Στέργιος Αντούλας … άντρας με μηχανάκι
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Θοδωρής Νιάρχος
Παραγωγή: Θοδωρής Νιάρχος
Φωτογραφία: Θάνος Λυμπερόπουλος
Μοντάζ: Θοδωρής Νιάρχος
Σκηνικά: Σοφία Ζέρβα
Κοστούμια: Κατερίνα Τσαντίλη
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Άκου Ποιος Μιλάει
- Διεθνής Τίτλος: Listen to Who’s Talking
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στην κινηματογραφική σκηνοθεσία για τον Θοδωρή Νιάρχο, κι ενώ τηλεοπτικά είχε συνεργαστεί με τον Γιάννη Τσιμιτσέλη στο Fishy.
- Για τη χρηματοδότηση της ταινίας δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2023 ένα Kickstarter, το οποίο όμως μέχρι τη λήξη του κατάφερε να φτάσει μέχρι το 70% του στόχου των 10 χιλιάδων ευρώ.
- Ο Μελέτης Ηλίας χρίζεται για πρώτη φορά πρώτο όνομα σε κινηματογραφικό καστ, και εργάζεται σε κύριο ρόλο στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά πέρα από τη σειρά The Bachelor.
- Στην αρχική ανακοίνωση υπήρχαν και τα ονόματα των Λευτέρη Ελευθερίου και Σπύρου Μπιμπίλα στο καστ.
- Έκοψε 43.471 εισιτήρια.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Το τραγούδι Άκου Ποιος Μιλάει, που ακούγεται στους τίτλους τέλους, ερμηνεύει η Αποστολία Ζώη, σε μουσική του Βασίλη Δήμα.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 24/10/2024
Ακόμα εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει πώς η ελληνική κωμωδία καταφέρνει να ξύνει ολοένα και περισσότερο τον πυθμένα της ποιότητας, ακόμα κι αν στην προκειμένη περίπτωση ακολουθεί έναν διαφορετικό δρόμο. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα στοχευμένο εμπορικό προϊόν, αλλά με ένα ανεξάρτητο προσωπικό πρότζεκτ του Θοδωρή Νιάρχου, ο οποίος καταλαμβάνει πολλά βασικά πόστα όπως την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία.
Με βασική προϋπηρεσία στο κομμάτι της παραγωγής βιντεοκλίπ, το φλέγον ερώτημα είναι τι ωθεί την αυτοπεποίθηση του Νιάρχου ότι έχει τη δυνατότητα να περάσει με τέτοιον δυναμικό τρόπο στο κομμάτι της μυθοπλασίας και, το κυριότερο, πώς κέρδισε την εμπιστοσύνη του Μελέτη Ηλία και του Γιάννη Τσιμιτσέλη -δυο ηθοποιών με τεράστιο εμπορικό στάτους στην τριπλέτα τηλεόρασης-κινηματογράφου-θεάτρου- ώστε να μπουν μπροστά και να τον στηρίξουν. Ίσως αφελής ερώτηση όταν οι προσωπικές συμπάθειες είναι ο δρόμος με τα κίτρινα τούβλα για το χτίσιμο καριέρας σε αυτή τη χώρα.
Το “Άκου Ποιος Μιλάει” δεν είναι μια υστερική μπαλαφάρα τύπου Μαρκίδη ούτε ένα προϊόν εταιρείας όπου εμπλέκονται τηλεοπτικοί συντελεστές. Η ιστορία που διαθέτει ακολουθεί στη θεωρία τους κανόνες περί θεματικής και εξέλιξης του κεντρικού χαρακτήρα εντός του απλού πλαισίου που δύναται να υποστηρίξει μια – συγκρατημένη στον ρυθμό της- διάρκεια 85 λεπτών. Τεχνικά δεν υπερβαίνει τα όρια του λιτού προϋπολογισμού, ούτε πασχίζει να δημιουργήσει κραυγαλέους ψευδο-εντυπωσιασμούς. Ο Θοδωρής Νιάρχος προσπαθεί απλώς να αφηγηθεί μια ιστορία. Δυστυχώς για όλους, δεν έχει την παραμικρή ιδέα πώς να το πετύχει.
Το σενάριο εξαρχής στηρίζεται σε ένα συναισθηματικό υπόβαθρο, με την υπαρξιακή κρίση που βιώνει ο πρωταγωνιστής να είναι το κλειδί που θα έκανε τον θεατή να ταυτιστεί και να ανακαλύψει σε αυτόν ένα κομμάτι του εαυτού του. Είναι η πρόθεση που δεν υλοποιείται ποτέ, καθώς το μόνο μέσο αφήγησης που επιστρατεύεται είναι ο λόγος, μια ακατάπαυστη φλυαρία σεναριακής ανοησίας, ανίκανη να ξεκινήσει έστω και μια στοιχειώδη σκιαγράφηση χαρακτήρα. Το εσωτερικό πρόβλημα που ταλανίζει τον ήρωα βρίσκει διέξοδο στην οθόνη μέσω του ξεπερασμένου ανεκδοτικού χιούμορ, ενώ στα σημεία όπου αρθρώνεται λεκτικά εν είδει συνειδητοποίησης, η ασάφεια δίνει τη θέση της στην άκρατη αερολογία.
Η σεναριακή δομή που ακολουθείται είναι παιδαριώδης. Οι εσωτερικοί διάλογοι του ήρωα με τον εαυτό του εναλλάσσονται με σκηνές παρέλασης ατόμων που στην πλειοψηφία τους δεν έχουν καμία σχέση με την υποκριτική τέχνη. Περισσότερο επίπονη είναι η παρουσία των αξιόλογων stand-up comedians που επιστρατεύει ο Νιάρχος, αγνοώντας ότι αυτό που επιχειρεί να δημιουργήσει είναι μια κινηματογραφική ταινία και όχι ένα κωμικό βιντεάκι για τα social-media. Κι όμως τη δική τους λογική ακολουθεί στο στήσιμο αυτών των σκηνών, χτίζοντας ένα αστείο που οδηγεί σε μια τελική ατάκα χωρίς το παραμικρό αντίκρισμα, συνοδεύοντάς το από σουρεαλιστικά φαντασιακά σκηνικά με ντροπιαστικά αποτελέσματα. Κι αν ο Μελέτης Ηλίας δεν διακινδυνεύει τίποτα βγάζοντας μπροστά την ασφάλεια των μανιερισμών του, η Ξανθή Γεωργίου σε κεντρικό ρόλο χαντακώνεται πανηγυρικά από την κενότητα του σεναρίου.
Η αβάσιμη πίστη του Νιάρχου στον εαυτό του που κινητοποιεί τον πραγματικό άθλο της δημιουργίας μιας κινηματογραφικής ταινίας δίνει το απολύτως δικαιολογημένο πάτημα σε ολόκληρες γενιές αξιόλογων κινηματογραφιστών και ηθοποιών να εξοργιστούν για την πραγμάτωση αυτού του άτεχνου και ανέμπνευστου εγχειρήματος, που υποβιβάζει όχι μόνο τον δικό τους επαγγελματικό ρόλο αλλά και αυτόν του θεατή ως αποδέκτη.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
