Στην αιώνια ρομαντική Πόλη του Φωτός τη δεκαετία του 1960, ο κατεργάρης κύριος Ποντινιάκ ερωτεύεται μια όμορφη νεαρή γυναίκα. Αυτό που δεν είχε προβλέψει είναι το ότι η γυναίκα αυτή δεν είναι άλλη από τη Βικτουάρ, δηλαδή τη σύζυγο του στενού του φίλου, Βατλέν. Και ακόμη κι αν ο Βατλέν το πάρει καλά, η ίδια η Βικτουάρ αποδεικνύεται δύσκολη περίπτωση. Κι όλα αυτά πριν μπουν στο παιχνίδι ο Ρεντιόπ, επίσης ερωτευμένος με τη Βικτουάρ, και η Σούζι, παλιά σύντροφος του Βατλέν, που μοιάζει να έχει επιστρέψει έτοιμη για όλα…
Σκηνοθεσία:
Jalil Lespert
Κύριοι Ρόλοι:
Guillaume Gallienne … Edouard Pontagnac
Dany Boon … Rene Vatelin
Alice Pol … Victoire Vatelin
Ahmed Sylla … Ernest Rediop
Laure Calamy … Clothilde Pontagnac
Camille Lellouche … Jacqueline
Holt McCallany … Wayne
Henri Guybet … Jerome
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Fadette Drouard, Guillaume Gallienne, Jalil Lespert
Παραγωγή: Julien Deris, David Gauquie
Μουσική: Ludovic Bource
Φωτογραφία: Pierre-Yves Bastard
Μοντάζ: Frederique Olszak
Σκηνικά: Pierre Queffelean
Κοστούμια: Madeline Fontaine
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Le Dindon
- Ελληνικός Τίτλος: Πουλιά στον Αέρα
- Διεθνής Τίτλος: The Fool
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Le Dindon (1951)
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Le Dindon του Georges Feydeau.
Παραλειπόμενα
- Η πρώτη κινηματογραφική διασκευή του έργου του Georges Feydeau (1896), ήταν το 1951 με τον Louis de Funes.
- Ο Νίκος Μαστοράκης παραχώρησε στην ελληνική διανομή τα δικαιώματα του ελληνικού τίτλου που χρησιμοποίησε στο τελευταίο ανέβασμα του έργου την περίοδο 2018-2019 στο θέατρο Αλίκη.
Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος
Έκδοση Κειμένου: 24/6/2020
Ένας παριζιάνος γόης ακολουθεί μια γοητευτική γυναίκα μέχρι το σπίτι της, όπου αυτή αποδεικνύεται σύζυγος ενός αφελούς φίλου του. Και ο ίδιος βέβαια τυγχάνει παντρεμένος, ενώ η προαναφερθείσα κυρία διαθέτει και έναν ακόμα επίμονο μνηστήρα, ο οποίος με τη σειρά του μετρά κι άλλες κατακτήσεις. Ο αφελής σύζυγος, όμως, πρέπει να αντιμετωπίσει και μια Αμερικανίδα που τον ποθεί διακαώς, εξίσου παντρεμένη με έναν πλούσιο συντοπίτη της που ανήκει στο φιλικό περιβάλλον του αντικειμένου του πόθου της. Όλοι αυτοί θα μπλεχτούν σε ένα γαϊτανάκι γεμάτο απιστίες, ατυχείς επιλογές και παραπαίοντα ήθη, συνθέτοντας ένα σύνολο εντός του οποίου οποιοδήποτε αγνό συναίσθημα πασχίζει να μείνει ζωντανό στο Παρίσι του 1960.
Το έργο βασίζεται σε ένα θεατρικό του γάλλου θεατρικού συγγραφέα Ζωρζ Φεϊντό, γραμμένο το 1896. Η απόπειρα διακωμώδησης των ηθών και του συζυγικού βίου που αποτελεί τον σκελετό του έργου, ωστόσο, παρουσιάζεται εδώ κάτι λιγότερο από πρόχειρη. Προσβλητικά προσχηματική σε κάθε πιθανό επίπεδο, με μηδενική διάθεση να εμβαθύνει σε οποιοδήποτε από τα υποθετικώς θιγόμενα από τα τεκταινόμενα ζητήματα, αλλά και με μηδαμινή καινοτομία στην αφήγηση και στη σκηνοθετική αντίληψη. Το εμφανώς θεατρικό σκηνικό απλώς στεγάζει τις σαχλές περιπτύξεις των απανταχού μοιχών, ενώ άπαντες εμφορούνται από την πιο διεκπεραιωτική κωμική διάθεση που μπορεί κανείς να φανταστεί.
Ούτε σάτιρα συζυγικών ηθών και ασφυκτικού έγγαμου βίου, ούτε εξωφρενική κωμωδία καταστάσεων προκύπτει από το φιλμικό κείμενο. Οι χαρακτήρες έρχονται και παρέρχονται δίχως να κατορθώνουν να προξενήσουν το ελάχιστο της συναισθηματικής εμπλοκής, συμπληρώνοντας ένα θέαμα το οποίο καταφανώς θα αναδείκνυε τις όποιες δυναμικές του αποκλειστικά στο θεατρικό σανίδι. Η απόπειρα του δημιουργού Ζαλίλ Λεσπέρ να προσδώσει γρήγορο ρυθμό στο έργο του πέφτει επίσης στο κενό, καθώς τα αστεία είναι παντελώς κενά εμπνεύσεως, με τα λογοπαίγνια να δίνουν και να παίρνουν.
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα φιλμ που φέρει ακραιφνώς συντηρητικό χαρακτήρα, και τούτο όχι γιατί το ίδιο το κείμενο του θεατρικού στερείται προοδευτικών σκέψεων, αλλά επειδή η επιφανειακή προσέγγιση στην κινηματογραφική διασκευή του χαντακώνει οποιαδήποτε τέτοια προέκταση. Αυτό που ήταν κωμικό, σατιρικό, γλυκόπικρο σε ένα βοντβίλ θεατρικό ηθών που αφορούσε την γαλλική Μπελ Επόκ, καταλήγει σήμερα να μοιάζει απαρχαιωμένο και προδομένο από την αδέξια προσαρμογή του σε σημερινά δεδομένα. Μια κωμωδία την οποία κανείς λησμονεί σε χρόνο συντομότερο ακόμα και από την ογδοντάλεπτη διάρκειά της.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
