Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης

Βραζιλία, κατά τη διάρκεια δικτατορίας. Δυο κρατούμενοι στο ίδιο κελί. Μια αλλόκοτη απόπειρα συμβίωσης ενός αντικαθεστωτικού και ενός ομοφυλόφιλου χωρίς πολιτικές πεποιθήσεις λαμβάνει χώρα σε μια φυλακή που έχει τους δικούς της νόμους. Μέσα στους τέσσερις τοίχους του κελιού, θα βρεθεί χώρος για ακροβατικά πετάγματα της φαντασίας. Και για έναν ιστό που υφαίνεται με σκοπό άλλοτε να παγιδέψει και άλλοτε να αγκαλιάσει τρυφερά.

Σκηνοθεσία:

Hector Babenco

Κύριοι Ρόλοι:

William Hurt … Luis Molina

Raul Julia … Valentin Arregui

Sonia Braga … Leni Lamaison/Marta/η γυναίκα αράχνη

Jose Lewgoy … ο δεσμοφύλακας

Milton Goncalves … αστυνόμος Pedro

Miriam Pires … Κα Molina

Nuno Leal Maia … Gabriel

Fernando Torres … Americo

Patricio Bisso … Greta

Herson Capri … Werner

Denise Dumont … Michele

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Leonard Schrader

Παραγωγή: David Weisman

Μουσική: Nando Carneiro, John Neschling

Φωτογραφία: Rodolfo Sanchez

Μοντάζ: Mauro Alice

Σκηνικά: Clovis Bueno

Κοστούμια: Patricio Bisso

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Kiss of the Spider Woman
• Ελληνικός Τίτλος: Το Φιλί της Γυναίκας Αράχνης

Σεναριακή Πηγή

• Μυθιστόρημα: Kiss of the Spider Woman του Manuel Puig.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου (William Hurt). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία και διασκευασμένο σενάριο.
• Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα), πρώτου αντρικού ρόλου (William Hurt και Raul Julia) σε δράμα, και δεύτερου γυναικείου ρόλου (Sonia Braga).
• Βραβείο Bafta πρώτου αντρικού ρόλου (William Hurt).
• Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο αντρικής ερμηνείας (William Hurt).

Παραλειπόμενα

• Το μυθιστόρημα από το 1976 του Manuel Puig αναφέρονταν στη δικτατορία της Αργεντινής, και διασκευάστηκε από τον ίδιο τον συγγραφέα σε θεατρικό με μεγάλη επιτυχία. Το βιβλίο βέβαια στην εποχή του είχε απαγορευτεί από τη χούντα, με την αγγλική του έκδοση λόγω αυτού να προηγείται της ισπανόφωνης.
• Ο Rainer Werner Fassbinder ήταν ανάμεσα στους σκηνοθέτες που είχαν δείξει ενδιαφέρον για μια κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου.
• Ο γεννημένος στο Μπουένος Άιρες -αλλά πολιτογραφημένος Βραζιλιάνος- Hector Babenco βρέθηκε το 1981 στο Λος Άντζελες, ώστε να παραλάβει ένα βραβείο για τη διεθνή του επιτυχία Πισότε, το Χαμίνι του Σάο Πάολο. Όταν ρωτήθηκε εκεί για τα μελλοντικά του σχέδια, ανέφερε το έργο του Puig, θέλοντας τον Burt Lancaster -που γνώρισε εκεί- στον κεντρικό ρόλο. Ο Lancaster όντως ενδιαφέρονταν και μέσω ταχυδρομείου είχε την ευκαιρία να παραλάβει και να διαβάσει το βιβλίο. Οι δυο τους συναντήθηκαν ξανά σε απονομή βραβείων στη Νέα Υόρκη, και ο ρόλος του Μολίνα θεωρούνταν κλεισμένος. Μέσω ενός κοινού φίλου, ο σκηνοθέτης συναντήθηκε το 1982 με τον παραγωγό David Weisman και συμφώνησαν ότι θα μπορούσε να βρει θέση ο λατινοαμερικανικός μαγικός ρεαλισμός στο mainstream σινεμά. Τα πρώτα προβλήματα αφορούσαν το πώς θα γίνονταν η μεταφορά σε αμερικανικό σενάριο ενός τόσο αιχμηρού κειμένου, η αντίδραση των Βραζιλιάνων που κρατούσαν μια ξενοφοβική στάση επί των Αμερικανών, αλλά κυρίως ο ανταγωνισμός του Manuel Puig με τον Babenco, μια και του συγγραφέα δεν του είχε αρέσει καθόλου το Πισότε.
• Ο Babenco ξεκίνησε να αναζητεί χρηματοδότες παρά το ότι δεν είχε τις ευχές του Puig, και πλάι στον Lancaster πρόσθεσε τον Richard Gere για τον ρόλο του Βαλεντίν. Τα πρώτα χρήματα βρέθηκαν από την Jane Holzer, στενή συνεργάτιδα του Andy Warhol, αλλά ο φόβος της υπερ-αμερικανοποίησης της ταινίας έθεσε εκτός τον Gere, και τη θέση του πήρε ο πορτορικανός Raul Julia. Τότε προέκυψε ένα δημοσιογραφικό σκάνδαλο που στην ουσία ήταν παραποίηση λεγομένων του Babenco. Θέλοντας να απαντήσει σε φήμες που ήθελαν τον Lancaster να αρέσκεται στο να φοράει γυναικεία ρούχα, ο σκηνοθέτης προσπάθησε στο φεστιβάλ Κανών να ξεκαθαρίσει ότι ο ηθοποιός δεν ήταν ομοφυλόφιλος, πετυχαίνοντας το ακριβώς αντίθετο. Αυτό έφερε αναταραχή στην προσωπική ζωή του Lancaster, και μαζί με μια επέμβαση στην καρδιά του επέφερε καθυστέρηση στην έναρξη των γυρισμάτων. Έτσι επιβλήθηκε η αντικατάσταση του με τον William Hurt, που όμως απέβη άμεσα θετική μια και στο σχέδιο εισήλθε και η Columbia Pictures (αν και δεν αναφέρεται καθόλου στις τίτλους). Και μια και στο καστ και το επιτελείο βρίσκονταν πολλοί Βραζιλιάνοι, το μπάτζετ ανέβηκε στο 1μιση εκατομμύριο δολάρια με τη συμβολή της βραζιλιανικής Embrafilme. Τα γυρίσματα λόγω αυτού έγιναν όλα στο Σάο Πάολο.
• Μια και ο Babenco δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά, ο William Hurt λάμβανε τις οδηγείς μέσω του βοηθού σκηνοθέτη (σε κάποιο σημείο σκηνοθέτης και ηθοποιός βρίσκονταν σε μόνιμη κόντρα). Κατά τα γυρίσματα επίσης ο Hurt βρέθηκε με φίλο του στον δρόμο υπό την απειλή όπλου, αλλά λίγη ώρα μετά αφέθηκαν ελεύθεροι. Επιπλέον, αυτός και ο Julia συμφώνησαν να βοηθήσουν οικονομικά την ταινία, και να πληρωθούν κυρίως από τις ενδεχόμενες εισπράξεις (πέρα δηλαδή από τα έξοδα ταξιδιού και διαμονής). Αυτό δεν ίσχυε για τη Sonia Braga, που απαίτησε να πληρωθεί “μπροστά”, παρότι χρειάστηκε να μάθει τους διαλόγους φωνητικά, μια και δεν ήξερε ούτε λέξη στα αγγλικά.
• Έγινε η πρώτα ανεξάρτητη παραγωγή με υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας στα Όσκαρ.
• Το 1μιση εκατομμύριο κόστους έφερε πίσω 17 εκ. δολάρια από τα ταμεία.