Ο Αντώνης Τσιλιβίκης, ένας απερίγραπτα τσιγκούνης εργολάβος οικοδομών, παραμελεί το σπίτι του και τη γυναίκα του, Ελένη, και την υποχρεώνει να πει ψέματα στον πλούσιο θείο της στην Αμερική, τον Πιτ Παπαθεοφιλόπουλο, προκειμένου να εξακολουθήσει να στέλνει μια μηνιαία οικονομική βοήθεια. Όμως, εντελώς ξαφνικά ο θείος ειδοποιεί ότι έρχεται στην Ελλάδα και προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια, ο Αντώνης μεταμφιέζεται σε κάποιον ονόματι Μπεϊζάνη, που δήθεν νοικιάζει ένα δωμάτιο στο σπίτι…
Σκηνοθεσία:
Αλέκος Σακελλάριος
Κύριοι Ρόλοι:
Θανάσης Βέγγος … Αντώνης Τσιλιβίκης/Αντώνης Μπεϊζάνης
Λάμπρος Κωνσταντάρας … Πιτ Παπαθεοφιλόπουλος
Νίκη Λινάρδου … Ελένη Τσιλιβίκη
Γιώργος Μούτσιος … Μπιλ Σάρρας
Δημήτρης Νικολαΐδης … Νίκος
Ματίνα Καρρά … Ειρήνη
Σούλη Σαμπάχ … Έλλη ‘Λίτσα’
Μήτση Κωνσταντάρα … Κα Χατζηλαζάρου
Νικήτας Πλατής … πράκτορας της ασφάλειας
Γιάννης Βογιατζής … Γεράσιμος
Γιώργος Τζιφός … Βαγγέλης
Ματίνα Καρρά … Ειρήνη
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Αλέκος Σακελλάριος
Παραγωγή: Αντώνης Καρατζόπουλος
Φωτογραφία: Παύλος Φιλίππου
Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου
Σκηνικά: Γιώργος Στεργίου
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μη αρκούντα στοιχεία.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Θα Σε Κάνω Βασίλισσα
- Διεθνής Τίτλος: I Will Treat You Like a Queen
- Εναλλακτικός Τίτλος: Οι Άσσοι του Γέλιου
Σεναριακή Πηγή
- Θεατρικό: Θα Σε Κάνω Βασίλισσα των Χρήστου Γιαννακόπουλου, Αλέκου Σακελλάριου.
Παραλειπόμενα
- Το θεατρικό είχε κάνει πρεμιέρα το 1956, με τον Βασίλη Λογοθετίδη στον πρώτο ρόλο.
- Με 214.514 εισιτήρια, ήρθε στην 22η θέση ανάμεσα σε 93 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 20/3/2020
Μία ακόμα κωμωδία της εποχής που σατιρίζει τον πολυμήχανο Έλληνα, εν μέσω δεινής οικονομικής κατάστασης. Τον βαρύ ρόλο του «Οδυσσέα» τον αναλαμβάνει ένας Βέγγος, διαφορετικός από όσα τον είχαμε συνηθίσει. Όχι μονάχα δεν είναι ο «καλός άνθρωπος», αλλά είναι παράδειγμα προς αποφυγήν. Και ο απίστευτος μας κωμικός πετυχαίνει μία από τις ανώτερες ερμηνείες του, επιδεικνύοντας ένα αεικίνητο νεύρο, που κι όταν δεν μετράει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο τα λεφτά με τον νου του, κινεί σώμα και βλέμμα συνεχώς και με έκφραση, πέρα του σεναρίου. Από την άλλη έρχεται ο Λαμπρούκος, που εκφράζει με τη σειρά του μια χαλαρότητα, η οποία ανταποκρίνεται στην άνεση που του δίνει η οικονομική του κατάσταση.
Αρχίζει λοιπόν με επίκεντρο το κοντράστ αυτών των δύο και την παράδοξη «Πηνελόπη» στη μέση ένα μπέρδεμα που χρειάστηκε παραπάνω σκέψη για να καμωθεί, από τα συνηθισμένα των ταινιών μας εκείνης της περιόδου. Ένα μπέρδεμα που εύκολα θα ταίριαζε και σε σενάριο του Χόλιγουντ, ειδικά της δεκαετίας του 1930. Η θεατρική δομή δεν επιτρέπει παραπάνω από όσα επιτυγχάνονται ως επιμέρους πλοκή, αλλά υπάρχει η συνεχής ανταλλαγή ατάκας, με αιχμή στις λεπτομέρειες, σε κουβέντες που ειπώνονται ακόμα και ψιθυριστά. Καλή η επιλογή και στους υπόλοιπους ρόλους, με τον Γιάννη Βογιατζή να έχει ένα απολαυστικό πέρασμα.
Αν ο Σακελλάριος αντιλαμβάνονταν ότι είχε στα χέρια του κάτι εν δυνάμει κλασικό, όπως πχ το Της Κακομοίρας, σίγουρα θα έδινε μεγαλύτερη προσοχή και στην επιμέλεια του, που δυστυχώς είναι κάπως ρουτίνας. Ακόμα κι έτσι, όμως, δεν κρύβεται ότι έχουμε κάτι αρκετά πάνω του μέσου όρου, που αξίζει αρκετών θεάσεων, ώστε κυρίως να «πιαστεί» και η τελευταία ερμηνευτική έκφανση του Βέγγου.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
