Ιστορία(ες) του Σινεμά

Μια προσωπική ματιά στις κινηματογραφικές ταινίες όπως διαγράφονται μέσα από τα μάτια του γνωστού σκηνοθέτη Ζαν-Λικ Γκοντάρ, ο οποίος μεταμόρφωσε το πρόσωπο του κινηματογράφου με το παραγωγικό, επιδραστικό και επαναστατικό έργο του. Αποτελούμενη από 4 κεφάλαια, καθένα από τα οποία υποδιαιρείται σε δύο μέρη, δημιουργώντας συνολικά 8 επεισόδια που έγιναν σε μια περίοδο δέκα ετών (1988-1998), η σειρά καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων από τη γέννηση του κινηματογράφου έως τον ιταλικό νεορεαλισμό, το Χόλιγουντ και όχι μόνο.

Σκηνοθεσία:

Jean-Luc Godard

Κύριοι Ρόλοι:

Jean-Luc Godard … ο ίδιος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jean-Luc Godard

Φωτογραφία: Herve Duhamel, Pierre Binggeli

Μοντάζ: Jean-Luc Godard

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Histoire(s) du Cinema
• Ελληνικός Τίτλος: Ιστορία(ες) του Σινεμά

Κύριες Διακρίσεις

• Συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.

Παραλειπόμενα

• Η σειρά (ή αλλιώς: video-project) αποτελείται από 8 ταινίες μικρού μήκους για την ιστορία του κινηματογράφου και τη σχέση της με τον 20ό αιώνα. Δημιουργούνται με αντιπαραβολές μεταξύ εικόνων, δειγμάτων, αποσπασμάτων ταινιών, μονολόγων του σκηνοθέτη και ήχων μέσα ή έξω από τις ταινίες που προβάλλονται. Θεωρώντας τα 8 μέρη μαζί ένα ενιαίο έργο, το συγκεκριμένο κομμάτι της φιλμογραφίας του Jean-Luc Godard αναδεικνύει περισσότερο από κάθε άλλο τις καταβολές του ως κριτικού κινηματογράφου και τις ικανότητές του ως κινηματογραφιστή -χαρακτηριστικά που υποδηλώνονται από όλες τις ταινίες του, αλλά ποτέ δεν αποκαλύπτονται πλήρως. Η δημιουργία αυτού του έργου επέτρεψε στον γάλλο δημιουργό να συνεχίσει να εξελίσσει και να αναπτύσσει ένα νέο, πειραματικό αλλά συνεχές ύφος για τις ταινίες του μετά το 1990.
• Το Histoire(s) du cinéma αναφέρεται πάντα με τον γαλλικό του τίτλο, λόγω του αμετάφραστου παιχνιδιού λέξεων που υπονοεί: histoire σημαίνει και «ιστορία» και «Ιστορία», και το s στην παρένθεση δίνει τη δυνατότητα πληθυντικού. Επομένως, η φράση Histoire(s) du cinéma σημαίνει ταυτόχρονα The History of Cinema, Histories of Cinema, The Story of Cinema και Stories of Cinema.
• Η σειρά έχει συλληφθεί ως ένας κινηματογραφικός πίνακας που συγκεντρώνει τα στοιχεία του μυθιστορήματος και της ζωγραφικής. Ως κινηματογράφος, συνθέτει σε ένα σύνολο τρεις αλληλένδετες κατευθύνσεις έρευνας: τι έχει κάνει ο αιώνας στον κινηματογράφο. Τι έκανε ο κινηματογράφος στον αιώνα. Τι συνθέτει την εικόνα (κινηματογραφική ή άλλη) γενικά. Πάνω και πέρα από την επιστημονική του διάσταση, το Histoire(s) περιλαμβάνει ένα θετικό έργο της επανεφεύρεσης του κινηματογράφου μέσω της υλοποίησης των προηγούμενων ιδεών του Godard για την ιστορία του κινηματογράφου και τους κινηματογραφικούς τρόπους σκέψης και ιστορίας, μαζί με την καθιέρωση του «μετακινηματογράφου» «ως ένας τρόπος να δεις τον κόσμο». Παραθέτοντας, αντιπαραθέτοντας, αλέθοντας, γιορτάζοντας την 7η τέχνη ως σύνθεση των υπόλοιπων έξι, ο  Godard ξαναφτιάχνει τον 20ο αιώνα σε ένα ιλιγγιώδες rebus. Συγκέντρωσε εκατοντάδες βιντεοσκοπήσεις που αρχειοθετήθηκαν από τον ίδιο. Ο κινηματογράφος είναι ικανός να αφηγηθεί τον αιώνα μας, αφού η ιστορία του ενός συγχωνεύεται με την ιστορία του άλλου.
• Η πρώτη του επαφή με τη μεγάλη οθόνη έγινε το 1988 εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ Κανών (τα δύο πρώτα κεφάλαια), ενώ 9 χρόνια αργότερα προβλήθηκε στο ίδιο φεστιβάλ, στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, για πρώτη φορά υπό την ολοκληρωμένη του εκδοχή.
• Τίτλοι κεφαλαίων: Toutes les histoires (1988) / Une Histoire seule (1989) / Seul le cinéma (1997) / Fatale beauté (1997) / La Monnaie de l’absolu (1998) / Une Vague Nouvelle (1998) / Le Contrôle de l’univers (1998) / Les Signes parmi nous (1998).
• Ανάμεσα σε αυτούς που εμφανίζονται: Juliette Binoche, Julie Delpy, Anne-Marie Mieville, Andre Malraux, Ezra Pound και Paul Celan.
• Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν το συγκεκριμένο ως το απόγειο της τέχνης του Godard. Το 2012, βρέθηκε στη 48η θέση των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών στην ψηφοφορία ανάμεσα σε σκηνοθέτες στο Sight & Sound.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Στις μουσικές επιλογές ακούγονται, μεταξύ άλλων: Paul Hindemith, Arvo Part, Ludwig van Beethoven, Giya Kancheli, Bela Bartok, Franz Schubert, Igor Stravinsky, Johann Sebastian Bach, John Coltrane, Leonard Cohen, Otis Redding, Dmitri Chostakovitch, Anton Webern, Dino Saluzzi, David Darling, Gustav Mahler, Leo Ferre.