Ο Αλέξανδρος Μάνδακας, μεγαλοπαράγοντας στον χώρο της υγείας και των προμηθειών του δημοσίου, οδηγείται στη φυλακή για κομπίνες. Ο γιος του, ο Τζόρτζης, βρίσκεται στον κυκεώνα της κατάστασης, ενώ μοιράζεται τη συντροφιά της Λούλας, τραγουδίστριας νεανικού ροκ συγκροτήματος. Ο κρητικός Μίνως Σταυροκομανιός, από την άλλη, βγαίνει από τη φυλακή με περιοριστικούς όρους, και χωρίς να γνωρίζει τα επίκαιρα, θα αναζητήσει τον Μάνδακα για κάτι χρωστούμενα.
Σκηνοθεσία:
Νίκος Περάκης
Κύριοι Ρόλοι:
Γιάννης Τσιμιτσέλης … Τζώρτζης Μάνδρακας
Βάσω Καβαλιεράτου … Λούλα Μιτσικέλη
Ανδρέας Κωνσταντίνου … Μίνως Σταυρακομανιάς
Τζούλια Αλεξανδράτου … Αρετή Όουλσον
Μαρία Τζομπανάκη … Αργυρώ Σταυρακομανιού
Γιώργος Χρανιώτης … Μπίλης Ανδρουλάκος
Ευτυχία Γιακουμή … Χλόη Λυχναφτιά
Στέλιος Ξανθουδάκης … Μανώλης Παπαδάκης
Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος … Θοδωρής ‘Νιντζάκι’ Ζούμπης
Κωνσταντίνος Δανίκας … Φώτης Γκίκας
Χρήστος Γιάνναρης … Τέλης Μελισσινός
Δήμητρα Χατούπη … Ευαγγελία ‘Εύα’ Λυχναφτιά-Τριανταφυλλίδου
Γιώργος Κιμούλης … Αλέξανδρος Μάνδρακας
Τζένη Θεωνά … Ελευθερία ‘Ρίτσα’ Πετροπούλου
Τάσος Κωστής … Κακιούσης
Ντίνος Αυγουστίδης … Κρομμυδάς
Τόνια Σωτηροπούλου … Χρυσή
Ορφέας Αυγουστίδης … επόπτης ελέγχου
Κατερίνα Μπέη … συνοδός εδάφους
Σωκράτης Πατσίκας … σεκιουριτάς
Κωνσταντίνος Σιδαράκης … φυλακισμένος
Μελισσάνθη Μάχουτ … τουρίστρια
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Νίκος Περάκης
Παραγωγή: Κώστας Λαμπρόπουλος
Μουσική: Δημήτρης Κοντόπουλος
Φωτογραφία: Claudio Bolivar
Μοντάζ: Θοδωρής Αρμάος, Γιώργος Μαυροψαρίδης
Σκηνικά: Όλγα Λεοντιάδου
Κοστούμια: Βάσω Τρανίδου
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Ψυχραιμία
- Διεθνής Τίτλος: Cool
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στο σινεμά για την Τόνια Σωτηροπούλου, τη Μελισσάνθη Μάχουτ και την Τζούλια Αλεξανδράτου.
- Έκοψε 60.000 εισιτήρια, τερματίζοντας 6η στη χρονιά της ανάμεσα στις ελληνικές παραγωγές.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ναυσικά και Λούλα ερμηνεύουν το Ένα Σπασμένο Φτερό, ενώ η Τζούλια Αλεξανδράτου το Στόχος Είναι τα Λεφτά.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 1/12/2007
Κρατάω στα χέρια μου τα DVD από το Λούφα και Παραλλαγή και το Βίοs και Πολιτεία και κυριολεκτικά κλαίω για την κατάντια ενός πάλαι ποτέ κραταιού σκηνοθέτη, του Νίκου Περάκη. Από την επάνοδο του, το 1997 με το Προστάτης Οικογένειας, μέχρι και το περσινό Σειρήνες στο Αιγαίο, ο γεννημένος στην Αλεξάνδρεια και μεγαλωμένος στη Γερμανία έλληνας σκηνοθέτης πάει από το κακό στο χειρότερο, και με αυτήν του την ταινία το επιβεβαιώνει περίτρανα.
Είναι φανερό πως πλέον τον ενδιαφέρουν όσα τονώνουν το ενδιαφέρον της νεολαίας των βόρειων προαστίων, και γενικά όσα αφορούν αυτό που θα λέγαμε “νεοτυπάς”. Σε πρώτη μόστρα είναι το σεξ, το μπανιστίρι, τα ναρκωτικά, η μοντέρνα τεχνολογία, ενώ υπάρχει και η τάση να εξυμνείται και η αρπαχτή. Σινεμά του χαβαλέ δηλαδή και πουθενά σινεμά της ουσίας, σαν αυτό που είχε στο μυαλό του όταν ξεκινούσε. Η μόνη μας ένσταση για την τωρινή κατάσταση του Περάκη είναι η πολύ καλή τηλεοπτική του δουλειά στην κρατική με τη Λούφα και Παραλλαγή, κάτι που σημαίνει πως δεν είναι ότι δεν μπορεί να κάνει καλό κινηματογράφο, απλά δεν θέλει!
Επίσης, στις ταινίες του Περάκη επικρατεί μια πολυπροσωπία, που εδώ στο Ψυχραιμία φτάνει στα όρια του χάους. Ένα αλαλούμ χαρακτήρων που μοιάζουν περισσότερο με καρικατούρες, βγαλμένες από την τηλεόραση. Ο λαμόγιος μεγιστάνας, ο χασισέμπορος Κρητικός (τυχαία επίκαιρο), ο εγκλωβισμένος στον κόσμο του χάκερ, η εντυπωσιακή στάρλετ, η φρίκουλα ροκού, η χαζή ξανθιά, ο μπρούτος σεκιουριτάς, κτλ. Όλοι αυτοί ρίχνονται σαν τραπουλόχαρτα στο τραπέζι, ανακατεύονται και σιγά-σιγά συμμαζεύονται για να αποκαλυφθεί… το τίποτα!
Δεν θα πω άσχημα λόγια για τις ερμηνείες, αφού τα περισσότερα παιδιά που εμφανίζονται διαθέτουν και ταλέντο και όρεξη. Βέβαια, ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μοιάζει περισσότερο με τον Ράμπο, παρά με Κρητικό, και η παρουσία της Τζούλια Αλεξανδράτου, που δυστυχώς τραγουδάει κι ένα άσμα γεμάτο νόημα, μάλλον πιάνει πάτο. Στην αντίπερα όχθη, απόλαυση είναι η μικρή συμμετοχή του Γιώργου Κιμούλη.
Γενικότερα, τίποτα περισσότερο από ένα μπάχαλο! Μόνο να σας πούμε πως περνάει αρκετή ώρα για να καταλάβουμε το πιο απλό από όλα, την υπόθεση! Το χειρότερο, όμως, είναι ότι όταν την καταλαβαίνουμε αποκαλύπτεται ότι δεν υπάρχει καμία ουσία και το τίποτα αρμόζει απόλυτα στην κατάσταση. Όλοι οι χαρακτήρες είναι τηλεοπτικές καρικατούρες, είτε από σειρές, είτε από τις ειδήσεις. Ένα σενάριο απίστευτου χάους και μια σκηνοθετική γραμμή βγαλμένη από αμερικανική νεανική σειρά. Φυσικά, υπάρχει αρκετό κοντινό σε ευαίσθητα γυναικεία σημεία, και δύο τραγουδάκια, που ακούγονται συνεχώς, τα οποία και απευθύνονται στην υπέροχη κουλτούρα των πρωινάδικων. Όλα αυτά καταλήγουν σε ένα μικρό συναυλιακό γλεντάκι, για να θυμηθούμε πως βρισκόμαστε σε γλεντάκι και όχι σε ταινία…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
