Η Αντιγόνη, άριστη μαθήτρια και πρότυπο πολίτη, παραβαίνει τον νόμο, βοηθώντας τον αδερφό της να δραπετεύσει από τη φυλακή. Ο κλοιός στενεύει διαρκώς γύρω της, ενώ αυτή ορθώνει το ανάστημά της απέναντι στις αρχές: την αστυνομία, τη δικαιοσύνη, το σωφρονιστικό σύστημα, αλλά και στον πατέρα του φίλου της, του Αίμονα. Η σθεναρή άρνηση της Αντιγόνης να συμβιβαστεί και να καταπνίξει το προσωπικό περί δικαίου αίσθημα κερδίζει την υποστήριξη των συνομηλίκων της, οι οποίοι κινητοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε πολύχρωμες διαδηλώσεις. Απορρίπτοντας μια πρόταση που θα εξασφάλιζε το μέλλον της, η Αντιγόνη επιλέγει την αγάπη και την αφοσίωση στην οικογένειά της, μια οικογένεια μεταναστών.

Σκηνοθεσία:

Sophie Deraspe

Κύριοι Ρόλοι:

Nahema Ricci … Antigone Hipponome

Nour Belkhiria … Ismene Hipponome

Rawad El-Zein … Polynice Hipponome

Rachida Oussaada … Menecee ‘Meni’ Hipponome

Antoine DesRochers … Hemon

Paul Doucet … Christian

Hakim Brahimi … Eteocle Hipponome

Jean-Sebastien Courchesne … O’Neil

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Sophie Deraspe

Παραγωγή: Marc Daigle

Μουσική: Jad Orphee Chami, Jean Massicotte

Φωτογραφία: Sophie Deraspe

Μοντάζ: Geoffrey Boulange, Sophie Deraspe

Σκηνικά: Yola van Leeuwenkamp

Κοστούμια: Caroline Bodson

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Antigone
  • Ελληνικός Τίτλος: Αντιγόνη

Άμεσοι Σύνδεσμοι

  • Αντιγόνη (1961)
  • Οι Κανίβαλοι (1972)

Σεναριακή Πηγή

  • Τραγωδία: Αντιγόνη του Σοφοκλή.

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο καλύτερης ταινίας, πρώτου γυναικείου ρόλου (Nahema Ricci), δεύτερου γυναικείου ρόλου (Nour Belkhiria), σεναρίου και μοντάζ στα εθνικά βραβεία του Καναδά.
  • Καλύτερη καναδική ταινία στο φεστιβάλ του Τορόντο.
  • Επίσημη πρόταση του Καναδά για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.

Παραλειπόμενα

  • Η έμπνευση για το στόρι προήλθε μέσα από μια συνέντευξη που παρακολούθησε η Sophie Deraspe. Αφορούσε την αδελφή του Fredy Villanueva, ενός μετανάστη από την Ονδούρα που το 2008 πυροβολήθηκε θανάσιμα στο Κεμπέκ από την αστυνομία. Άμεσα στον νου της ήρθε η τραγωδία του Σοφοκλή, που ταίριαζε με τα γεγονότα.
  • Η δημιουργός ανακοίνωσε την ταινία το 2016, αλλά μόλις το 2018 βρέθηκε χρηματοδότηση, όταν η Telefilm Canada πρόσφερε 13 εκατομμύρια δολάρια σε 10 παραγωγές από το Κεμπέκ.
  • Η Nahema Ricci, στη δεύτερη κινηματογραφική της εμφάνιση αλλά πρώτη πρωταγωνιστική, δήλωσε πως κέρδισε τον ρόλο μέσα από μια μακρά σειρά οντισιόν.  Συνολικά, 300ες νέες ηθοποιοί πέρασαν από αυτές μέσα σε ένα διάστημα τριών εβδομάδων, κι ενώ αρχικά είχαν κάνει αίτηση 850 κοπέλες.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Το πιάνο στο σάουντρακ ερμηνεύεται από την ίδια τη Sophie Deraspe.

Κριτικός: Φίλιππος Χατζίκος

Έκδοση Κειμένου: 8/3/2023

Το φιλμ της Σοφί Ντεράσπ αναμειγνύει έναν καταστατικό μύθο με ένα πραγματικό γεγονός: Η Αντιγόνη του Σοφοκλή συναντά την τραγική δολοφονία του δεκατετράχρονου μετανάστη Άλεξ Βιλανουέβα στο Μόντρεαλ, ο οποίος έπεσε νεκρός το καλοκαίρι του 2008 από σφαίρες αστυνομικών. Το αδυσώπητο πρόσωπο της εξουσίας, οι αντιθέσεις ανθρώπινων και «θείων» νόμων, η θέση της γυναίκας εντός του προαιώνιου πατριαρχικού πλαισίου, όπως τους κομίζει στην αφήγηση η αρχαιοελληνική τραγωδία, επικαιροποιούνται μέσα από μια ματιά που εστιάζει σε σύγχρονους προβληματισμούς.

Στο κέντρο της αφήγησης είναι τα ίδια προαιώνια ερωτήματα: πόσο μπορούν οι νόμοι των ανθρώπων να ορίσουν τι είναι δίκαιο; Η ανάγκη για δικαιοσύνη, όπως ορμητικά πηγάζει μέσα από τη νεανική καρδιά της Αντιγόνης, την ωθεί να απαιτήσει τον σεβασμό των θεσμών, κινούμενη συνειδητά εκτός των νομοθετημένων ορίων τους. Ο σεβασμός, όμως, απέναντι στη ζωή των μεταναστών, συνιστά ένα πάγιο αίτημα που δεν λέει να ικανοποιηθεί. Στις δυτικές συγκροτημένες κοινωνίες, οι μετανάστες εξακολουθούν να είναι οι κολασμένοι, αναλώσιμοι για τους ταγούς της ισονομίας, αόρατοι για τις αρχές, εξιλαστήρια θύματα για τις κοινωνικές εντάσεις. Σε μια τέτοια συνθήκη, η Αντιγόνη, αν θέλει δικαιοσύνη, θα πρέπει να την επιβάλει.

Δυστυχώς, η αδικαιολόγητα μεγάλη διάρκεια, ο ατελέσφορος διάλογος και η μονοδιάστατη ένταξη πλείστων αφηγηματικών αξόνων πνίγουν κάπως τις όμορφες ιδέες της Ντεράσπ, καθώς η ταινία δείχνει να έχει ξεμείνει από καύσιμα πρόωρα και η αφήγηση χάνει σταδιακά το δραματικό της φορτίο. Η ψυχωμένη ερμηνεία της νεαρής Ναεμά Ριτσί, μολονότι αφήνεται σε ορισμένα σημεία έκθετη, πιστώνεται αναμφίβολα στα θετικά της ταινίας, μαζί με την αναντίρρητη ευαισθησία της Ντεράσπ απέναντι στον κοινωνικό προβληματισμό που εκφέρει και την θαρρετή αναθεώρηση των σχέσεων μεταξύ των χαρακτήρων της τραγωδίας ώστε να προκύψει μια ανανεωμένη εκδοχή της, συμβατή με τα σημερινά αιτήματα. Η Αντιγόνη της Καναδής δημιουργού είναι ένα κορίτσι που υπακούει σε μια εσωτερική αίσθηση καθήκοντος απέναντι στην οικογένειά της, αντιλαμβάνεται τη ζωή σαν μια μάχη απέναντι στην αδικία και στέκει με θεόρατη γενναιότητα απέναντι στις συνέπειες των πράξεών της. Παρά τις αφηγηματικές αστοχίες, ο αγώνας της παραμένει κινηματογραφικά ωφέλιμος και γεννά τα απαραίτητα συναισθήματα ταύτισης στο κοινό.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

10 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *