1971. Το γκλαμ-ροκ εκρήγνυται και προκαλεί τη σοβαρότητα μέσα στο κίνημα των χίπηδων, γεμάτο στρας και βίαιη μουσική. Ο Μπράιαν Σλέιντ, ένα νεαρός ροκ αστέρας, εμπνέει τους φαν του να βάφουν τα νύχια τους και να εξερευνούν τη φύση της σεξουαλικότητας τους. Αλλά τελικά ο Σλέιντ αυτοκαταστρέφεται. Ανήμπορος να διαφύγει από τον χαρακτήρα του Μάξουελ Ντίμον που δημιούργησε, σχεδιάζει την ίδια του τη δολοφονία. Όταν οι θαυμαστές του ανακαλύπτουν την κομπίνα του, το άστρο του Σλέιντ πέφτει κατακόρυφα και γρήγορα ξεχνιέται. 1984. Στον νεαρό δημοσιογράφο Άρθουρ Στιούαρτ ανατίθεται η αποστολή ενός αφιερώματος για τα δέκα χρόνια της ψεύτικης δολοφονίας του Σλέιντ. Μικρότερος στο Μάντσεστερ, ο Άρθουρ ήταν κάτι παραπάνω από μεγάλος θαυμαστής του. Διστακτικά, θα αναλάβει την αποστολή και αρχίζει έρευνα για το τι απέγινε ο αστέρας του γκλαμ-ροκ.

Σκηνοθεσία:

Todd Haynes

Κύριοι Ρόλοι:

Ewan McGregor … Curt Wild

Jonathan Rhys Meyers … Brian Slade

Christian Bale … Arthur Stuart

Toni Collette … Mandy Slade

Eddie Izzard … Jerry Devine

Emily Woof … Shannon

Janet McTeer … αφηγήτρια (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Todd Haynes

Στόρι: Todd Haynes, James Lyons

Παραγωγή: Christine Vachon

Μουσική: Carter Burwell, Craig Wedren

Φωτογραφία: Maryse Alberti

Μοντάζ: James Lyons

Σκηνικά: Christopher Hobbs

Κοστούμια: Sandy Powell

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Velvet Goldmine
  • Ελληνικός Τίτλος: Velvet Goldmine

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για Όσκαρ κοστουμιών.
  • Βραβείο Bafta κοστουμιών. Υποψήφιο για μακιγιάζ/κομμώσεις.
  • Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Κανών. Βραβείο καλλιτεχνικής επίτευξης.

Παραλειπόμενα

  • Ο Brian Slade είναι σχεδιασμένος ως χαρακτήρας πάνω στους David Bowie, Bryan Ferry, Jobriath και Marc Bolan. Ειδικά για τον Bowie -η κεντρική του επιρροή-, ο Todd Haynes τού ζήτησε πρόσβαση στα τραγούδια του αλλά και τις ευλογίες του για τη δημιουργία της ταινίας. Ο μουσικός όμως αστέρας αρνήθηκε, λέγοντας ότι ήθελε κι εκείνος να κάνει μια ταινία πάνω στην ίδια εποχή (αν και ο τίτλος του φιλμ προέρχεται από δικό του άλμπουμ). Από την άλλη, τα πρότυπα για τον Curt Wild ήταν οι Iggy Pop και Lou Reed.
  • Το στόρι παραπέμπει στο άλμπουμ Ziggy Stardust and the Spiders from Mars (David Bowie), όπου κι εκεί μιλάει για έναν αστέρα που ξεπερνάει τα όρια και καταλήγει στη δολοφονία του.
  • Η μυθοπλαστική μπάντα Venus in Furs δανείστηκε το όνομα της από τραγούδι των Velvet Underground, το συγκρότημα του Lou Reed. Αλλά το όνομα δεν είχε γεννηθεί εκεί, αλλά από ομώνυμο μυθιστόρημα του Leopold von Sacher-Masoch.
  • Το φιλμ -ειδικά στους διαλόγους του- είναι έντονα επηρεασμένο από τις ιδέες και τη ζωή του Oscar Wilde, που κάποιοι κατονομάζουν ως πρόγονο του γκλαμ-ροκ.
  • Η δομή του σεναρίου δεν κρύβει ότι προέρχεται από την αντίστοιχη του Πολίτη Κέιν, που το 1941 είχε πρωτοπορήσει με την επιλογή του Orson Welles να μην ακολουθήσει τη χρονολογική σειρά των γεγονότων.

Μουσικά Παραλειπόμενα

  • Οι μουσικοί που απαρτίζουν μουσικά τους Venus in Furs είναι οι Βρετανοί: Thom Yorke και Jonny Greenwood (Radiohead), Craig “Clune” McClune (David Gray), Bernard Butler (Suede) και Andy Mackay (Roxy Music). Οι αντίστοιχοι  Αμερικανοί των Wylde Ratttz: Ron Asheton (The Stooges), Thurston Moore και Steve Shelley (Sonic Youth), Mike Watt (Minutemen), Don Fleming (Gumball) και Mark Arm (Mudhoney).
  • Και τα τρία μέλη των Placebo εμφανίζονται επί της ταινίας ως μέλη των Flaming Creatures.
  • Νέα τραγούδια για την ταινία έγραψαν οι Pulp (We Are the Boys), Shudder to Think (Ballad of Maxwell Demon) και Grant Lee Buffalo (The Whole Shebang).
  • Jonathan Rhys Meyers και Ewan McGregor ακούγονται οι ίδιοι να ερμηνεύουν τα τραγούδια τους, αν και σε κάποια του πρώτου ακούγεται ο Thom Yorke.

Γκαλερι φωτογραφιων

26 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *