Ο Μαύρος Γάτος του Έρωτα (2010)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Ζιλιέν επαγγελματικά είναι ένας επιτυχημένος σύμβουλος γάμων, όμως αν κάποιος κοιτάξει το χρονικό της ερωτικής του ζωής, θα ανακαλύψει ένα ζωντανό παράδειγμα γρουσουζιάς! Από μικρός είχε άνεση στο να δημιουργεί σχέσεις, όμως αυτές δεν διαρκούσαν πάνω από δυο εβδομάδες, γιατί όποιο θηλυκό έπεφτε στην αγκαλιά του υπέφερε από την γκαντεμιά του. Ήταν απίστευτα όσα πέρασαν μια ντουζίνα γυναίκες που έτυχε να ερωτευτούν τον γρουσούζη: κινδύνευσε η σωματική τους ακεραιότητα, καταστράφηκε ολοκληρωτικά η καριέρα τους, διαλύθηκαν φιλίες χρόνων… Η Τζοάνα θα ανακαλύψει αυτό το «ταλέντο» του Ζιλιέν τη μέρα που θα τον γνωρίσει: μια καριέρα στο αποκορύφωμα της, μια ερωτική ζωή στο απόγειο της και όλα όσα ήξερε θα πάρουν άλλη τροπή.

Σκηνοθεσία:

Nicolas Cuche

Κύριοι Ρόλοι:

Virginie Efira … Johanna Sorini

Francois-Xavier Demaison … Julien Monnier

Armelle Deutsch … Sophie

Raphael Personnaz … Martin Dupont

Thomas Ngijol … Vincent

Brigitte Rouan … Lydie

Elie Semoun … Philippe Markus

Marie-Christine Adam … Dominique

Francis Perrin … Francois

Patrick Ridremont … Richard

Yves Jacques … Maxime Dupont

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Luc Bossi, Laurent Turner

Στόρι: Luc Bossi

Παραγωγή: Olivier Delbosc, Eric Jehelmann, Marc Missonnier

Μουσική: Christophe Lapinta

Φωτογραφία: Jose Gerel

Μοντάζ: Valerie Deseine

Σκηνικά: Bertrand L’Herminier

Κοστούμια: Charlotte David

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: La Chance de Ma Vie
Ελληνικός Τίτλος: Ο Μαύρος Γάτος του Έρωτα
Διεθνής Τίτλος: Second Chance

Παραλειπόμενα

Ο Luc Bossi εμπνεύστηκε το στόρι μέσα από την προσωπική ιστορία ενός φίλου του.
Αν και η πλοκή διεξάγεται κυρίως μέσα στο 2011 (όταν και το φιλμ πήρε διανομή), η ταινία είχε κάνει ήδη πρεμιέρα σε φεστιβάλ από τα τέλη του 2010.
Το 2013 έγινε ριμέικ στην Ιταλία από τον Alessio Maria Federici ως Stai Lontana da Me.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 1/7/2011

Ο Nicolas Cuche δεν είναι η χειρότερη περίπτωση σκηνοθέτη, έχει το άγγιγμα να ξεκολλήσει το απλοϊκό, φαίνεται πως δεν ακουμπάει κάμερα για πρώτη φορά. Στο γνωστό κωμικό μοτίβο που λατρεύουν οι μεσογειακοί λαοί, των παρεξηγήσεων δηλαδή, το έργο παίρνει μια σειρά από την αρχή ως το φινάλε κι εντέλει σε αφήνει με ένα δροσερό χαμόγελο. Αυτό που δεν σε αφήνει, όμως, είναι με αναμνήσεις. Ψεκάστε-σκουπίστε-τετέλεσται! Το πολύ αδύναμο σενάριο δεν αφήνει άλλα ενδεχόμενα πέρα από μια ταινία της μίας χρήσης.

Με μια γενική πλοκή που θα μπορούσατε να δείτε και στο σπίτι σας σε ελληνική ταινία των 1960 (κατά προτίμηση, με τον Νίκο Σταυρίδη), τίποτα το αληθινά ουσιώδες δεν περνάει επί της οθόνης. Όμως, είναι τόσο απλοϊκές οι καταστάσεις, που θα έλεγες πως το σενάριο δεν ρισκάρει να γίνει κι απόλυτα κακό. Στα περί δροσιάς προσθέστε και την όμορφη, αισθητικά και κωμικά, παρουσία της Virginie Efria, στην πρώτη της εμφάνιση στο ελληνικό κοινό, και το πακέτο συμπληρώθηκε. Θέλετε κι άλλα; Μα, δεν έχει…

Βαθμολογία: