Πέντε διαφορετικές εκδοχές συμπεριφοράς από πέντε διαφορετικούς ανθρώπους… Ένας οδηγός πούλμαν, που έχει σταματήσει για την καθιερωμένη στάση ξεκούρασης, ανακαλύπτει ότι κάποιος χάλασε την κουρτίνα στην τουαλέτα του πούλμαν. Αποφασίζει, λοιπόν, ότι όλοι οι επιβάτες θα παραμείνουν εκεί, έως ότου ο ένοχος αποφασίσει να ομολογήσει… Ο Λέφε, ένας 30χρονος άντρας, πείθει τους φίλους του να τον βοηθήσουν να σκαρώσει μια φάρσα σε έναν άλλο φίλο, και εκείνοι συμφωνούν, παρότι σε κάποιους μοιάζει περισσότερο με βιασμό παρά με φάρσα… Δύο έφηβες κοπελίτσες ποζάρουν για την ψηφιακή κάμερά τους παίρνοντας προκλητικές και αισθησιακές στάσεις, που όμως σε ένα τρίτο μάτι θα φαίνονταν ως κανονικό πορνό… Στα γενέθλια ενός αγοριού, οι γονείς του έχουν κανονίσει να ρίξουν πυροτεχνήματα. Όταν ένα πυροτέχνημα δεν σκάει σωστά, ο οικοδεσπότης τραυματίζεται, αλλά δεν το λέει σε κανέναν, επειδή φοβάται ότι θα χαλάσει τη διασκέδαση… Όταν μια καθηγήτρια μαθαίνει ότι ένας συνάδελφός της χτύπησε έναν μαθητή, χρησιμοποιεί ένα ψυχολογικό πείραμα στην τάξη, για να αποκαλύψει την αλήθεια. Το πείραμα όμως στρέφεται εναντίον της και βιώνει έναν κοινωνικό εξοστρακισμό.
Σκηνοθεσία:
Ruben Ostlund
Κύριοι Ρόλοι:
Henrik Vikman … Henrik
Leif Edlund … Leif
Maria Lundqvist … Maria
Cecilia Milocco … Cecilia
Vera Vitali … Vera
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Ruben Ostlund, Erik Hemmendorff
Παραγωγή: Erik Hemmendorff
Φωτογραφία: Marius Dybwad Brandrud
Μοντάζ: Ruben Ostlund
Σκηνικά: Pia Aleborg
Κοστούμια: Pia Aleborg
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: De Ofrivilliga
- Ελληνικός Τίτλος: Ακούσια
- Διεθνής Τίτλος: Involuntary
Κύριες Διακρίσεις
- Πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Βρυξελών.
- Συμμετοχή στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Κανών.
- Υποψήφιο για καλύτερη ταινία και τέσσερις ακόμα κατηγορίες στα Guldbagge, τα εθνικά βραβεία της Σουηδίας.
- Βραβείο κοινού και σεναρίου στο φεστιβάλ της Στοκχόλμης.
- Επίσημη πρόταση της Σουηδίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ.
Παραλειπόμενα
- Η δουλειά είχε ξεκινήσει ουσιαστικά από το 2004, όταν και οι δύο σεναριογράφοι ξεκίνησαν να συλλέγουν στιγμιότυπα από προσωπικές τους εμπειρίες για το σενάριο.
- Κατά μέσο όρο, κάθε ημέρα γυρίζονταν από μία μόνο σκηνή. Και μια σε κάθε μία από αυτές συμμετείχε διαφορετικό καστ, οι περισσότεροι ηθοποιοί συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην πρεμιέρα.
- Διασημότερο όνομα στο καστ είναι η Vera Vitali, που όμως εδώ είναι που κάνει ντεμπούτο.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 1/6/2011
Η ζωή εξαρτάται σίγουρα από γεγονότα που συμβαίνουν ακούσια, πράγματα που κανείς δε μπορεί να ελέγξει. Ουδείς όμως μπορεί να παρακάμψει την προσωπική επιλογή, η οποία όταν κάνει την εμφάνιση της, καθορίζει και την έκβαση αυτών των απροσδόκητων περιστατικών. Ταινία για τους προσωπικούς μας φόβους, για τους εσωτερικούς δαίμονες και τις εμμονές, το «De Ofrivilliga», που μπορεί να μεταφραστεί και ως «Κατά Λάθος» ή «Ακούσια», φόρος τιμής στο σινεμά του Roy Andersson, διερευνά εκείνα τα στοιχεία που μας αναγκάζουν να κάνουμε κάποια πράγματα αντί για άλλα, να πάρουμε ορισμένες αποφάσεις αντί για κάποιες άλλες, χωρίς να κρίνει λεπτό εάν αυτές είναι οι αντικειμενικά ορθές ή εσφαλμένες επιλογές. Ταινία που προσπαθεί να αποδείξει ότι όσο σημαντικός είναι ο παράγοντας τύχη για την ανθρώπινη φύση άλλο τόσο βαρυσήμαντη είναι η σκεπτόμενη προσωπική επιλογή που οδηγεί στην κάθε κοινώς αποδεκτή ή μη πράξη.
Μικρά καθαρά καρέ, που περικλείουν μέσα τους στιγμές της Σουηδικής καθημερινότητας, συνδυασμένα με τρόπο που παραπέμπει ορισμένες φορές σε ψευδοντοκιμαντέρ, δομούν αυτό το σπονδυλωτό φιλμ που οι Σουηδοί επέλεξαν να τους εκπροσωπήσει στα Όσκαρ του 2008. Ο Ruben Östlund δείχνει πως δε μπορεί να αποποιηθεί τη λατρεία του για το κοινωνικό ρεπορτάζ. Όση μυθοπλασία και αν στριμώχνει στις εικόνες του, το σχόλιο και η κριτική σκέψη θα είναι εκεί. Κάτι σαν πειραματικό φεστιβαλικό δράμα, το De Ofrivilliga έχει ως χαρακτηριστικό γνώρισμα του, τα μακρά στατικά πλάνα, πότε μακρινά για να εσωκλείουν τις ανθρώπινες αντιδράσεις γενικής φύσεως, πότε κοντινά στα πρόσωπα των πέντε πρωταγωνιστών για να αποτυπώσουν μέσα από το βλέμμα τους, τις σκέψεις και τις αντιδράσεις τους απέναντι στις εικόνες που λαμβάνουν.
Στα περισσότερα από τα σκετς που παρακολουθούμε συμμετέχουν ηθοποιοί άγνωστοι ή ερασιτέχνες, με τους διαλόγους εσκεμμένα να έχουν περιοριστεί και απλουστευτεί, ακριβώς για να παραπέμπουν στην καθημερινή ζωή. Ο χρόνος φαντάζει πραγματικός, που κυλάει γεννώντας στο θεατή το συναίσθημα του απροσδόκητου, την αγωνία για το τι θα ακολουθήσει, το ερωτηματικό για την τύχη των ηρώων. Με μία εξαιρετικά καινοτόμα αφηγηματική πρακτική, που υποβοηθιέται από τις γωνίες λήψης και τα γενικά στατικά πλάνα, μέσα στα οποία εισέρχονται και εξέρχονται κάθε λογής άνθρωποι, η εναλλαγή των συναισθημάτων ανάμεσα το γέλιο, το δράμα, την αγωνία και τον τρόμο γίνεται συνεχώς εντονότερη. Με ένα άνευ προηγουμένου υφολογικό τακτ -και τικ μαζί θα έλεγα- ο Östlund δηλώνει παρόν ως ένας επίκαιρος και αρκετά ενδιαφέρον δημιουργός με εκκεντρικό σκηνοθετικό στυλ, που διαχειρίζεται άψογα την ένταση της στιγμής και σκιαγραφεί ζοφερά -πάντα στις σωστές της διαστάσεις- την ανθρώπινη συμπεριφορά υπό το βάρος της πίεσης και του χρόνου.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
