From Prada to Nada (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Η Νόρα και η Μαίρη είναι δύο αδερφές που μένουν με τον πατέρα τους σε μια πολυτελή βίλα στο Μπέβερλι Χιλς. Η Νόρα είναι φοιτήτρια νομικής, ενώ η Μαίρη πηγαίνει ακόμα σχολείο, λατρεύει τα πάρτι και αρνείται πεισματικά τη μεξικανική της καταγωγή. Όταν όμως ο πατέρας τους πεθαίνει ξαφνικά, όλος τους ο κόσμος ανατρέπεται: ανακαλύπτουν ότι δεν έχουν καθόλου χρήματα και αναγκάζονται να μετακομίσουν στο σπίτι της θείας Αουρέλια, σε μια ταπεινή μεξικανική συνοικία του ανατολικού Λος Άντζελες. Χωρίς να μιλάνε λέξη ισπανικά, τα δύο κορίτσια θα πρέπει να προσαρμοστούν στο νέο τους περιβάλλον, να αποχωριστούν την BMW τους για το λεωφορείο, και να εξοικειωθούν με την κουλτούρα που τόσο καιρό απαρνούνταν.

Σκηνοθεσία:

Angel Gracia

Κύριοι Ρόλοι:

Camilla Belle … Nora Dominguez

Alexa PenaVega … Mary Dominguez

Wilmer Valderrama … Bruno

Adriana Barraza … Aurelia Jimenez

Nicholas D’Agosto … Edward Ferris

April Bowlby … Olivia

Kuno Becker … Rodrigo Fuentes

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Fina Torres, Luis Alfaro, Craig Fernandez

Παραγωγή: Rossana Arau, Lisa Ellzey, Gary Gilbert, Linda McDonough, Gigi Pritzker

Μουσική: Heitor Pereira

Φωτογραφία: Hector Ortega

Μοντάζ: Brad McLaughlin

Σκηνικά: Anthony Stabley

Κοστούμια: Naomi Crespo

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: From Prada to Nada
Ελληνικός Τίτλος: From Prada to Nada

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Λογική και Ευαισθησία (1995)

Σεναριακή Πηγή

Μυθιστόρημα: Sense and Sensibility της Jane Austen.

Παραλειπόμενα

Ελεύθερα εμπνευσμένο από το κλασικό έργο Λογική και Ευαισθησία της Jane Austin.
Μοναδική κινηματογραφική σκηνοθεσία για τον Angel Gracia.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 7/8/2011

Το καλύτερο ανέκδοτο το επιφύλασσαν οι τίτλοι που επιμένουν πως το έργο είναι διασκευή από το «Λογική και Ευαισθησία» της Τζέιν Όστιν… Γενικά, έχουμε ακόμα μια κομεντί συνταγής από τις τόσες και τόσες που μας κατακλύζουν. Αν αναζητάτε κάποιο «ατού», υπάρχει ακόμα κι αν ήταν μειονέκτημα σε οποιαδήποτε άλλη πιο σοβαρή παραγωγή. Οι δύο κοπέλες, η «πλούσια τα ελέη» Καμίλια Μπελ και η πρώην «Spy Kid» Αλέξα Βέγκα που καλομεγάλωσε, αποσπούν μια δόση συμπάθειας και μαζί μισό χαμογελάκι για να μην κλαίμε τελείως!

Βασικά, έχουμε όλες τις «αμαρτίες» μιας τέτοιας ταινίας. Πρώτον, οι Λατίνοι γίνονται τα πλέον κλισέ παλιόπαιδα, καταντώντας αφελή την όποια προσέγγιση στα κοινωνικά ζητήματα που θεωρητικά τίθενται. Δεύτερον, η πλοκή ακολουθεί βήματα, ένα προς ένα, που έχετε ξαναδεί, και φυσικά ξέρετε πού θα καταλήξουν. Τρίτον, και χειρότερο, παρεισφρέει το δράμα εκεί που ο σεναριογράφος βαριόταν να σκεφτεί, και μαζί χάνεται και η δικαιολογία της κωμωδίας. Τι να σας πω; Για νεαρές κοπέλες που επιλέγουν μόνο παραγωγές που απευθύνονται άμεσα σε αυτές, χαζεύεται.

Βαθμολογία: