Η Χάνα έχει περάσει από σκληρές καταστάσεις, αλλά δεν έχει χάσει την ελπίδα της. Υπό το βάρος του εθισμού στα ναρκωτικά, τώρα αποζητά ως άστεγη καταφύγιο στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Ο Ταχίρ, από την άλλη, έχει κι αυτός περάσει δύσκολα, αλλά είναι μυστικοπαθής ως προς το παρελθόν του. Οι δυο τους θα συναντηθούν στο Μανχάταν και θα ζήσουν μια ερωτική ιστορία με αμφισβητήσιμο μέλλον, διαφορετική από τις συνηθισμένες.
Σκηνοθεσία:
Paul Bettany
Κύριοι Ρόλοι:
Jennifer Connelly … Hannah
Anthony Mackie … Tahir
Rob Morgan … Franklin
Bruce Altman … Peter
Amy Hargreaves … Carrie
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Paul Bettany
Παραγωγή: Robert Ogden Barnum, Paul Bettany, Katie Mustard, Daniel Wagner
Μουσική: James Lavelle
Φωτογραφία: Paula Huidobro
Μοντάζ: John F. Lyons
Σκηνικά: Tania Bijlani
Κοστούμια: Emma Potter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Shelter
- Ελληνικός Τίτλος: Καταφύγιο
Παραλειπόμενα
- Ντεμπούτο στη σκηνοθεσία αλλά και sτο σενάριο για τον ηθοποιό Paul Bettany.
- Η ταινία αφιερώθηκε σε ένα άστεγο ζευγάρι που το παρέσυρε ο τυφώνας Sandy. Αυτό συνέβη μπροστά στο διαμέρισμα των Paul Bettany και Jennifer Connelly.
- Ο Anthony Mackie ήταν τόσο πιστευτός ως άστεγος, που κατά τα γυρίσματα στη Νέα Υόρκη, τον είδε ένας φίλος του και τον ρώτησε αν χρειάζεται χρήματα.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 28/9/2016
Ένα δύσκολο θέμα επιλέγει ο ηθοποιός Πολ Μπέτανι για να κάνει σκηνοθετικό ντεμπούτο, με επιτυχία σε κάποια σημεία, και αποτυχία σε όσα τον ήθελαν δημιουργό. Το μήνυμα της αξίας ενός ανθρώπου που ζει στους δρόμους και πρέπει ακόμα κι εκεί να τρέφει ελπίδα για το αύριο, περνάει, και περνάει με τρυφερό κι ανθρώπινο τρόπο. Αρωγοί σε αυτό, η πάντα εύστοχη ερμηνευτικά Τζένιφερ Κόνελι, και ο Άντονι Μακί, μακριά από την μπλοκ-μπάστερ εικόνα που μας δίνει τελευταία. Μόνη ένσταση, το γεγονός ότι οι χαρακτήρες είναι αρκετά βαριοί, δηλαδή φορτωμένοι με επιτηδευμένα χαρακτηριστικά που δεν χρειάζεται να φέρει ο μέσος άστεγος, με αποτέλεσμα να χάνεται η απλότητα που από μόνη της λέει πολλά. Αλλά το αληθινό πρόβλημα είναι στον τεχνικό τομέα. Έχουμε λάθη στο μοντάζ, τη ροή και γενικά σκηνοθετικά ατοπήματα που θα έπρεπε να προσεχθούν. Ίσως ο Μπέτανι αφοσιώθηκε πολύ σε αυτό που ήθελε να πει, γοητευμένος από την ίδια του την ταινία, και έχασε το «δέντρο».
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
