Ο Νόρμαν Οπενχάιμερ είναι ένας προσωπικός διαμεσολαβητής, ένας άντρας που ξέρει τα κατάλληλα πρόσωπα και πετυχαίνει να κάνει αυτό που θέλει. Ως τζογαδόρος και κλέφτης, η θέση του είναι περισσότερο απασχόληση, παρά επάγγελμα, ένα επίμονο παιχνίδι που χρειάζεται τύχη και άνεση με τους κοινωνικούς κύκλους. Όταν ένας ισραηλινός αξιωματούχος, ο Έσελ, επισκέπτεται τη Νέα Υόρκη, ο Νόρμαν αποφασίζει να του κάνει εντύπωση αγοράζοντας του πανάκριβα παπούτσια. Αυτή είναι η αρχή ενός χρυσοφόρου ταιριάσματος, αλλά τρία χρόνια αργότερα, ο Έσελ γίνεται πρωθυπουργός του Ισραήλ και ξαφνικά είναι αδύνατη η επαφή μαζί του. Ο κύκλος του Νόρμαν τού ζητάει να υπογράψει τσεκ τα οποία πλέον δεν μπορεί να καλύψει, και αυτή είναι η κρίσιμη στιγμή όπου ό,τι έχτισε, μπορεί να καταστραφεί οριστικά.

Σκηνοθεσία:

Joseph Cedar

Κύριοι Ρόλοι:

Richard Gere … Norman Oppenheimer

Lior Ashkenazi … Micha Eshel

Michael Sheen … Phillip Cohen

Steve Buscemi … ραβίνος Blumenthal

Josh Charles … Arthur Taub

Charlotte Gainsbourg … Alexandra ‘Alex’ Green

Ann Dowd … Carol Raskin

Dan Stevens … Bill Kavish

Hank Azaria … Srul Katz

Isaach De Bankole … Jacques

Harris Yulin … Jo Wilf

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Joseph Cedar

Παραγωγή: Miranda Bailey, Lawrence Inglee, David Mandil, Oren Moverman, Eyal Rimmon, Gideon Tadmor

Μουσική: Jun Miyake

Φωτογραφία: Yaron Scharf

Μοντάζ: Brian A. Kates

Σκηνικά: Kalina Ivanov, Arad Sawat

Κοστούμια: Michelle Matland

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Norman: The Moderate Rise and Tragic Fall of a New York Fixer
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Κος Τίποτα
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Norman

Παραλειπόμενα

  • Πρώτη αγγλόφωνη ταινία για τον γεννημένο στις ΗΠΑ ισραηλινό Joseph Cedar.
  • Ο σχεδιασμός είχε ξεκινήσει από το 2014, υπό τον τίτλο Oppenheimer Strategies.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 6/4/2018

Αν υπάρχει κάποιος λόγος που επιβάλλεται κανείς να δει το συγκεκριμένο φιλμ, είναι για να θαυμάσει ερμηνεία από τον Ρίτσαρντ Γκιρ. Σαν ένα κρασί που ήθελε τα χρόνια του για να μεστώσει, αυτός που κάποτε έστεκε ως σύμβολο του σεξ, πλέον αποτελεί μια εγγύηση καλής εμφάνισης, ενώ εδώ ειδικά θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και Όσκαρ. Κατά τα άλλα, ο ισραηλινός Γιόζεφ Σένταρ προσαρμόζει τις ιδιαιτερότητες του έθνους του σε μια καθαρά δυτική παραγωγή, χωρίς να ξεκαθαρίζει εξολοκλήρου τις προθέσεις του. Μπορεί αυτό να αναγνωστεί κι ως απλή ατολμία, μια και κύριο θέμα του είναι ο «εβραίος τοκογλύφος», μια ιδιότητα που ακολουθεί με αρνητικό πρόσημο τον λαό του στα μάτια των υπολοίπων, κι ο Σένταρ θα ήταν φυσιολογικό να μη θέλει να «χαϊδεύσει» αυτό το κλισέ. Αλλά αυτό μένει εντέλει μονάχα ως προδιάθεση, αφού το στόρι πιο πολύ απενοχοποιεί την ιδιότητα, παρά τη χτυπάει.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

12 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *