Ένας ελεύθερος σκοπευτής που δεν αφήνει ποτέ τον εαυτό του να σκεφτεί τους στόχους του ως ανθρώπους, εμπλέκεται με τη ζωή του ενός. Ένας πράκτορας αξιωματούχος που δεν μπλέχτηκε ποτέ με σκοτωμούς, γίνεται η μηχανή για μια φονική συνωμοσία. Ένας θρυλικός μαχητής Μουτζαχεντίν που έχει αφήσει πίσω του τον πόλεμο, γίνεται το επίκεντρο του πεδίου της μάχης. Τρεις διαφορικοί άντρες, τρεις διαφορετικοί κόσμοι, όλοι στο επίκεντρο του σύγχρονου προσώπου του πολέμου, ενός κόσμου ασταθούς ηθικής, όπου τίποτα δεν είναι όπως δείχνει.

Σκηνοθεσία:

Paul Gross

Κύριοι Ρόλοι:

Paul Gross … λοχαγός Pete Mitchell

Rossif Sutherland … ανθυπασπιστής Ryan Sanders

Clark Johnson … ταξίαρχος Rilmen

Allan Hawco … δεκανέας Travis Davidson

Christine Horne … λοχαγός Jennifer Bowman

David Richmond-Peck … Hickey

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Paul Gross

Παραγωγή: Niv Fichman, Paul Gross

Μουσική: Asher Lenz, Stephen Skratt

Φωτογραφία: Karim Hussain

Μοντάζ: David Wharnsby

Σκηνικά: Arvinder Grewal

Κοστούμια: Katelynd Johnston

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Hyena Road
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Δρόμος της Ύαινας

Κύριες Διακρίσεις

  • Βραβείο ήχου, ειδικών εφέ και ηχητικών εφέ στα εθνικά βραβεία του Καναδά. Υποψήφιο σε ακόμα 5 κατηγορίες.

Παραλειπόμενα

  • Το αρχειακό υλικό που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε σκηνές, είναι αυθεντικό από την Κανταχάρ, κατά τη διάρκεια του πολέμου.
  • Η μονάδα που παρουσιάζεται στην ταινία υπήρχε και στην πραγματικότητα, αλλά ήταν γαλλόφωνοι Καναδοί και όχι αγγλόφωνοι. Ο δε δρόμος της Ύαινας είναι εξίσου αληθινός, γνωστός με το όνομα route Hyena, και πολλές από τις ιστορίες που περιγράφονται επί της ταινίας έχουν πράγματι συμβεί κατά την περίοδο κατασκευής του δρόμου.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 30/12/2016

Κάτι σαν ένα σύγχρονο «Πλατούν» είχε κατά νου του ο Πολ Γκρος, ως έναν συνδυασμό πολεμικής δράσης και εξιστόρησης χαρακτήρων. Στο πρώτο κομμάτι τα πηγαίνει έξοχα, και μια και μιλάμε για καναδική ταινία, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι δεν υστερεί πουθενά από την ένταση που βγάζει μια αντίστοιχη αμερικανική. Πολύ καλή δουλειά σε αυτό τον τομέα κι ως προς το τεχνικό κομμάτι, ακόμα και το μοντάζ ήχου. Περνώντας στα ενδότερα, δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που να έχουν κάτι αξιόλογο να προσθέσουν σε έναν τόσο ευαίσθητο πόλεμο. Ευτυχώς, δεν μιλάμε για κάτι που θα μπορούσες να αποκαλέσεις προπαγάνδα, αλλά δεν συμπληρώνει και κάτι περισσότερο από ένα μήνυμα υπέρ της μοναδικότητας σε σχέση με τη μαζικοποίηση ενός πολέμου. Κι ενώ έχουμε έναν άξιο μπαρουτοκαπνισμένο συνδυασμό πολέμου και των πέριξ αυτού, το φινάλε νομίζεις ότι γράφτηκε στα όρθια. Σαν να μην είχαν εξαρχής σκέψεις περί του πού να το καταλήξουν.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

13 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *