Σε μια προσπάθεια να αναθερμάνουν τη σχέση τους, ο Θίο και η Σουζάνα οργανώνουν τις διακοπές τους σε ένα εντυπωσιακό και απομακρυσμένο μοντέρνο σπίτι στην εξοχή της Ουαλίας, μαζί με την εξάχρονη κόρη τους, Έλα. Αυτό που αρχικά μοιάζει με το τέλειο ησυχαστήριο, διαστρεβλώνεται στον τέλειο εφιάλτη όταν ο Θίο αρχίζει να χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα, και υποψιάζεται ότι μια κακόβουλη δύναμη μέσα στο σπίτι ξέρει περισσότερα από όσα έχουν αποκαλύψει μεταξύ τους εκείνος και η Σουζάνα.
Σκηνοθεσία:
David Koepp
Κύριοι Ρόλοι:
Kevin Bacon … Theo Conroy
Amanda Seyfried … Susanna
Avery Tiiu Essex … Ella
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: David Koepp
Παραγωγή: Kevin Bacon, Jason Blum, Dean O’Toole
Μουσική: Geoff Zanelli
Φωτογραφία: Angus Hudson
Μοντάζ: Derek Ambrosi
Σκηνικά: Sophie Becher
Κοστούμια: Susie Coulthard
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: You Should Have Left
- Ελληνικός Τίτλος: Έπρεπε να Είχες Φύγει
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: You Should Have Left του Daniel Kehlmann.
Παραλειπόμενα
- Παρότι αναμένονταν να κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες, αυτή ήρθε εν είδει video-on-demand από τη Universal Pictures, λόγω της κρίσης που επήλθε από τον κορονοϊό.
- Ο Kevin Bacon αντικατέστησε τον Nicolas Cage.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/7/2020
Είδε κι αποείδε ο David Koepp, κι επιστράτευσε τον Kevin Bacon, μήπως και επιστρέψει στην καλύτερη ως σήμερα στιγμή του, το Οι Ψίθυροι των Πνευμάτων του μακρινού 1999. Το ότι δεν άλλαξε όμως τίποτα προς το καλύτερο για την πορεία του αμερικανού σκηνοθέτη, δεν ευθύνεται ούτε η προχωρημένη ηλικία του «μία έτσι μία αλλιώς» πρωταγωνιστή του, ούτε άμεσα η τεχνική του δημιουργού σε σχέση με εκείνη την επιτυχία του. Το πρόβλημα υπήρχε εξαρχής, και ήταν αποτυπωμένο στο κείμενο.
Το βιβλίο του Daniel Kehlmann είναι εγκεφαλικό. Οι χάρες του βρίσκονται πίσω από τις εικόνες που μπορείς να αρδεύσεις μέσα από αυτό. Ερχόμενος ο Koepp να το μεταφέρει στην οθόνη, ίσως ανακαλύπτει πολύ αργά ότι δεν είναι Kubrick για να κάνει μια νέα Λάμψη, πειράζοντας το κατά το δοκούν. Έτσι, με λίγα και σταράτα λόγια, αυτό που βγαίνει είναι ένα άνευρο και μηδενικά τρομακτικό μεταφυσικό θρίλερ, που δεν χαίρει ούτε της μετάδοσης κάποιου βαθύτερου νοήματος.
Αν κάπου πρέπει να «τραβήξουμε το αυτί» συγκεκριμένα στον σκηνοθέτη, είναι στο θέμα της ατμόσφαιρας. Από τη μία είναι φανερό ότι κάνει φιλότιμες προσπάθειες να δημιουργήσει ένα κλειστοφοβικό κλίμα μέσα σε έναν μοντέρνο και δαιδαλώδη διάκοσμο, αλλά αυτός είναι τόσο μινιμαλιστικός, που η όλη περιπλάνηση του ήρωα φαντάζει να γίνεται σε δύο δωμάτια κι έναν διάδρομο. Το μοντέρνο δεν βοηθάει κι αυτό καθόλου, μια κι έχουμε μια βίλλα που αρχιτεκτονικά δεν έχει μια ιδιαίτερη αισθητική για να σου προκαλέσει συναισθήματα. Ήταν πιο ταιριαστή για θρίλερ εισβολής, παρά κάτι το μεταφυσικό, ή τουλάχιστον δεν έγινε σωστή εκμετάλλευση της.
Το μυστήριο δουλεύεται εξίσου με φιλότιμο από τον Koepp, αλλά ούτε η λύση του εντυπωσιάζει, ούτε η πρωτοτυπία επί αυτής τονίζεται για να καθορίσει το φιλμ, ενώ η ουσία της κάθαρσης που είναι και το όλο ζουμί υπάρχει μονάχα σε πρώτο επίπεδο. Ο Kevin Bacon εδώ θα έπρεπε να έχει περισσότερο χρόνο ανάπτυξης ως χαρακτήρας, και να αφήνει περισσότερα ερωτηματικά από την ασφάλεια εντέλει που αποπνέει ως ήρωας. Κρύβοντας όσο γίνεται το spoiler, η κάθαρση δεν θα έπρεπε να αφορά κάποιον που απλά γλυτώνει από τον νόμο, αλλά κάποιον που δραπετεύει από τη θεία καταδίκη, δίχως ελαφρυντικό υπέρ του. Αν αυτό είναι το ζητούμενο επί των σελίδων του βιβλίου, εδώ δεν βγαίνει πουθενά.
Εντέλει, αξίζει να κρατηθεί από τα αρνητικά το ότι ούτε τρόμος υπάρχει, ούτε ιδιαίτερη αγωνία, ούτε μια σκηνοθετική έμπνευση που θα έκανε αληθινά ποιοτικό κάτι που δείχνει να επιζητεί μια όποια ποιότητα. Από την αντίπερα όχθη, η ταινία σε κρατάει σε ένα χαλαρό επίπεδο να τη δεις ως το φινάλε, δεν είναι ιδιαίτερα κουραστική, και δεν ρισκάρει τόσο που να γίνει σεναριακός αχταρμάς. Κρατάτε όποιο θέλετε από αυτά, και μπαίνετε στην πολυτελή βίλλα με δική σας ευθύνη…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
