Οι Νέοι Μεταλλαγμένοι

Κριτικός: Πάρις Μνηματίδης

Έκδοση Κειμένου: 3/9/2020

Βλέποντας κανείς το τελικό αποτέλεσμα, καταλαβαίνει πολύ εύκολα τι πήγε στραβά με την ανάπτυξη του συγκεκριμένου εγχειρήματος, με αποτέλεσμα τις τόσες αναβολές της κυκλοφορίας του στις αίθουσες. Το «Οι Νέοι Μεταλλαγμένοι» δεν είναι μονάχα ένα φιλμ με σοβαρή κρίση ταυτότητας (συνδυάζει δράμα ενηλικίωσης, κάτι σαν θρίλερ και μια μπλοκμπαστερική χροιά καταλήγοντας σε κάτι εντελώς ανομοιογενές), αλλά ίσως και η χειρότερη προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν των X-Men.

Και το χειρότερο είναι πως υπήρχαν δυνατότητες για κάτι τουλάχιστον ενδιαφέρον: η προοπτική μιας ταινίας του συγκεκριμένου franchise να εκτυλίσσεται σε περιορισμένο σε έκταση χώρο, φαινομενικά με έμφαση στην ανάπτυξη χαρακτήρων και με έναν προϋπολογισμό μικρότερο από τα συνηθισμένα μεγέθη της σειράς υπόσχεται στα χαρτιά τουλάχιστον μια διαφορετική ματιά πάνω σε μια φιλμική μυθολογία που φαίνεται να έχει φτάσει σε ένα σημείο κορεσμού. Και αν δεν γίνεται κάποιος να απορρίψει εντελώς αυτό που προκύπτει λόγω κάποιων καλά καμωμένων πινελιών (η ιδέα του απρόσμενου, τρυφερού κεντρικού ρομάντζου, το αναπάντεχο για mainstream προϊόν κοινό σκοτάδι των παρελθοντικών βιωμάτων της πρωταγωνιστικής πεντάδας), τα σφάλματα συσσωρεύονται συνθέτοντας στη λήξη της διαδρομής την εικόνα μιας φιλότιμης αποτυχίας. Διακρίνονται τα σημάδια ενός προσωπικού στοιχήματος για τον Josh Boone, εντός εμπορικών πλαισίων πάντοτε, που κάνουν άσχημη αντίστιξη με επιλογές εμφανώς επιβαλλόμενες από την Disney, που φαίνεται να μετρίασε και το στοιχείο του τρόμου στο όλο μείγμα.

Διχασμένο μεταξύ μιας πιο χαμηλών τόνων και συνάμα συναισθηματικής προσέγγισης και των μπλοκμπαστερικών επιταγών που πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθηθούν για να προσέλθει το κοινό στις αίθουσες, το σύνολο δεν αγγίζει ικανοποιητικά αποτελέσματα σε καμία από τις δύο αυτές διαστάσεις του. Κανένας από τους βασικούς χαρακτήρες δεν χτίζεται με τρόπο τέτοιο ώστε να ιντριγκάρει για την περαιτέρω εξέλιξή του εντός του φιλμ, πόσω μάλλον για το ενδεχόμενο επανεμφάνισής του σε σίκουελ όπως ήταν και η αρχική πρόθεση, ενώ και η σκιαγράφησή τους είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόχειρη (το μοναδικό μονοπάτι προς τη μετάβαση που φαίνεται να έχει πιο πολλές διακυμάνσεις είναι αυτό για την ηρωίδα της Anya Taylor-Joy). Το ύφος γραφής του σεναρίου επίσης δεν συμβαδίζει με την αίσθηση ενός προσωπικού οράματος εκ μέρους των Boone και Lee, έτσι όπως είναι γεμάτο με κονσερβαρισμένους διαλόγους και κλισέ. Αλλά και σκηνοθετικά, ο Boone απέχει πολύ από μια ευδιάκριτη υπογραφή, από την ευλυγισία της κάμερας ενός Singer, το ευφάνταστο πάντρεμα μοντερνισμού και vintage ενός Vaughn ή την πεσιμιστική τραχύτητα ενός Mangold, για να αναφερθούν και όσοι αρίστευσαν υπηρετώντας το σύμπαν των μεταλλαγμένων στο σινεμά. Ευτυχώς τουλάχιστον που πρόκειται για μια συμμαζεμένη σε διάρκεια και ρυθμό δουλειά, έχοντας ίσως επίγνωση και των περιορισμών της που δεν θα επέτρεπαν ένα «άπλωμα» χρόνου και προσδοκιών.

Υπάρχουν και δύο καλές ερμηνείες που αν είχαν ανάλογη υποστήριξη από το υλικό, θα είχε κι ανάλογα πολύ μεγαλύτερη σημασία η παρουσία τους. Η μία είναι αυτή της Maisie Williams, που συνθέτει ένα εύθραυστο, ευαίσθητο πορτρέτο που μοιάζει να παρέχει ένα είδος συναισθηματικής ραχοκοκαλιάς, το οποίο αδυνατεί να δώσει η πιο αμήχανη έτερη συμπρωταγωνίστρια Blu Hunt, της οποίας η ηρωίδα επίσης καταλαμβάνει μεγάλο μερίδιο του κινηματογραφικού χρόνου. Η άλλη είναι αυτή της Anya Taylor-Joy, που παρέχει έναν δυναμισμό, μια ιδιαιτερότητα και μια ενέργεια που δεν διαθέτουν άλλοι τομείς του φιλμ.

Σε γενικές γραμμές, αυτό που αφήνεται σαν επίγευση είναι μια πίκρα για το πώς ένας κύκλος ταινιών που με όλες τις επιμέρους αδυναμίες του άσκησε τη δική του αθόρυβη αλλά εμφανή επίδραση στον εμπορικό κινηματογράφο εδώ και είκοσι χρόνια, μοιάζει να έχει έναν τόσο άδοξο επίλογο. Κι ενώ η υπερηρωική ταινία βαδίζει στο φως μιας νέας δεκαετίας, μένει να φανεί αν το τέλμα με το οποίο έκλεισε τον κύκλο ζωής του το επιδραστικότερο για το συγκεκριμένο είδος franchise θα αντικατοπτρίσει και μια γενικότερη τάση ή όχι.

Βαθμολογία: