Μικρό Έγκλημα
- Μικρό Έγκλημα
- Small Crime
- 2008
- Ελλάδα
- Ελληνικά
- Αισθηματική, Αστυνομική, Δραμεντί, Κομεντί, Μαύρη Κωμωδία
- 02 Απριλίου 2009
Ο Λεωνίδας έχει µόλις αποφοιτήσει από τη σχολή αστυνοµικών και παίρνει την πρώτη του µετάθεση σ’ ένα πανέµορφο, πλην όµως αποµονωµένο νησί του Αιγαίου. Οι επαγγελµατικές του προκλήσεις αρχικά περιορίζονται στο να τοποθετεί πινακίδες «Απαγορεύεται ο Γυµνισµός» στις ερηµικές παραλίες του νησιού, όµως όταν ανακαλύπτει το πτώµα του γέρου Ζαχαρία σ’ έναν γκρεμό, το καθήκον τον καλεί σε δράση. Ήταν ατύχηµα ή, όπως υπαγορεύει το ένστικτο του Λεωνίδα, τα πράγµατα δεν έγιναν τόσο απλά;
Σκηνοθεσία:
Χρίστος Γεωργίου
Κύριοι Ρόλοι:
Άρης Σερβετάλης … αστυνομικός Λεωνίδας
Βίκυ Παπαδοπούλου … Αγγελική
Ράνια Οικονομίδου … Αναστασία Πλειάδη
Άρτο Απαρτιάν … Παναγιώτης
Ερρίκος Λίτσης … αστυνόμος Ιορδάνης
Αντώνης Κατσαρής … Ζαχαρίας
Ελένη Κοκκίδου … Αντιγόνη
Παναγιώτης Μπενέκος … Ορέστης
Muzafer Zifla … Myzafer
Ευαγγελία Ανδρεαδάκη … Βικτωρία
Δημήτρης Δρόσος … Στέλιος
Μάρα Μπαρόλα … Μαρούλα
Ευγενία Δημητροπούλου … Νίκη
Φώτης Θωμαΐδης … Γιώργος
Δήμητρα Στογιάννη … Φωτεινή
Γιώργος Σουξές … Κώστας
Κώστας Κορωναίος … Μάριος
Άκης Σακελλαρίου … παρουσιαστής βραβείων
Ρίκα Βαγιάνη … παρουσιάστρια βραβείων
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Χρίστος Γεωργίου
Παραγωγή: Χρίστος Γεωργίου, Θανάσης Καραθάνος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντής Παπακωνσταντίνου
Φωτογραφία: Γιώργος Γιαννέλης
Μοντάζ: Isabel Meier
Σκηνικά: Μιχάλης Σαμιώτης
Κοστούμια: Μιχάλης Σαμιώτης
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Μικρό Έγκλημα
- Διεθνής Τίτλος: Small Crime
Παραλειπόμενα
- Γυρίστηκε στη Θηρασιά, δυτικά της Σαντορίνης.
- Πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος στη μεγάλη οθόνη για τον Άρη Σερβετάλη.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 24/11/2008
Μικρό Έγκλημα διαπράχθηκε στη νήσο Θηρασιά κι ο Λεωνίδας, νεαρός Αστυνομικός από τη Βόρεια Ελλάδα, προσπαθεί να το εξιχνιάσει. Δε φανταζόταν ποτέ ότι η βαρετή και ανυπόφορη προσωπική και επαγγελματική του ζωή θα έβρισκε τέτοιο ενδιαφέρον. Ήταν ατύχημα ή δολοφονία;
Η ειρωνεία που κρύβεται πίσω από την επιθυμία να συναντήσουμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα, η προσπάθεια του ανθρώπου να αλλάξει τη ζωή του και ένα γερό χτύπημα στην τηλεόραση και την επιρροή που ασκεί στον άνθρωπο.
Κωμωδία αληθινή, στέκεται στο ύψος της και επιχειρεί να ψυχαγωγήσει με ρεαλιστικά στοιχεία, αποφεύγοντας τη σαχλαμάρα και τη μιζέρια του Ελληνικού Κινηματογράφου. Μία σκιαγράφηση της ζωής των κατοίκων της νησιωτικής Ελλάδας, των νέων ανθρώπων που από τη βαβούρα των πόλεων βρίσκονται απρόσμενα στην ανυπόφορη ησυχία των πανέμορφων ελληνικών νησιών. Μία ταινία φροντισμένη ως το τελευταίο της λεπτό, με ένα συγκινητικό και αρκετά κωμικό σενάριο κι έναν ηθοποιό της τηλεόρασης (Άρης Σερβετάλης) που επιβεβαιώνει ότι μπορεί να σταθεί και κινηματογραφικά.
Αν και προς το φινάλε της βαραίνει λιγάκι, παγώνει το χιούμορ και πέφτει σε μία βάτο συναισθημάτων από την οποία βγαίνει επιφανειακά λαβωμένη, η ταινία καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό το σκοπό της. Αναδεικνύει χωρίς να το θέλει την ελληνική ύπαιθρο, διασκεδάζει και ψυχαγωγεί. Ως εκεί όμως. Η ταινία Μικρό Έγκλημα έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να πιστέψετε σε αυτή και να μπείτε άφοβα στην κινηματογραφική αίθουσα.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/3/2009
Μικρός γοητευόμουν πολύ με τη φράση «και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». Μεγαλώνοντας κατάλαβα με σιγουριά πως αυτή η φράση κρύβει κάτι το πολύ βαρετό! Το μικρό έγκλημα (στην κυριολεξία) του Χρίστου Γεωργίου μόνο που δεν ρίχνει τίτλους τέλους κάπου μετά τα μισά. Σε εκείνο το σημείο τα έχει πει όλα και πλέον παλινδρομεί χωρίς κανένα νόημα, χωρίς επέκταση της προηγούμενης ιστορίας και εντέλει χαλώντας τη θετική εντύπωση που είχε εκμαιεύσει με το καλημέρα. Το μόνο που κρατάει στο μανίκι είναι ένα μικρό ανέκδοτο για το τέλος…
Για ένα φιλμ που δεν έχει συνέχεια, νοηματική, χαρακτήρες, συνέπεια, ιδιαίτερο χιούμορ, πρωτοτυπία, βασική αιτία ύπαρξης… είναι το συμπαθέστερο που μπορεί να γίνει! Ο Γεωργίου δεν είναι τυχαίος στο κράτημα της κάμερας και ξέρει να εκμεταλλεύεται το αιθέριο αιγαιοπελαγίτικο σκηνικό του και να σου δίνει την αίσθηση ενός ξέγνοιαστου Καλοκαιριού. Μεγάλη η βοήθεια από τον φωτογράφο Γιώργο Γιαννέλη και το δίδυμο Παπακωνσταντίνου, Θανάσης και Κωνσταντής, στη μουσική. Ο δε Άρης Σερβετάλης μού δίνει την εντύπωση ενός απογόνου του Jacques Tati, που μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα. Όλα αυτά συνιστούν μια γλυκιά αυταπάτη που δεν ονομάζεται ολοκληρωμένη ταινία, αλλά… μιάμιση χαμένη ώρα από τη ζωή μου, που όμως θα ξαναχαλούσα με ευχαρίστηση…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
