Όταν οι χρηματοδότες του απειλούν να του αφαιρέσουν τη δυνατότητα να έχει τον πρώτο λόγο στη νέα του ταινία, ο σκηνοθέτης Μαρκ Μπεκέρ κλέβει τους σκληρούς δίσκους που περιέχουν το υλικό που έχει γυριστεί και πηγαίνει στην εξοχή. Εκεί, κρύβεται στο σπίτι της θείας του, Ντενίς, και προσπαθεί να ολοκληρώσει την ταινία με τη βοήθεια των πιο πιστών μελών του συνεργείου του, κυρίως της ταλαιπωρημένης αλλά αφοσιωμένης μοντέρ του, αλλά βρίσκει πως το πράγμα έχει ξεφύγει καθώς περνάει από τη μία μανιακή ιδέα στην άλλη.
Σκηνοθεσία:
Michel Gondry
Κύριοι Ρόλοι:
Pierre Niney … Marc Becker
Blanche Gardin … Charlotte
Francoise Lebrun … Denise Becker
Frankie Wallach … Sylvia
Camille Rutherford … Gabrielle
Vincent Elbaz … Max Laporte
Mourad Boudaoud … Carlos
Sacha Bourdo … ο ηχολήπτης
Dominique Valadie … Martine
Sting … Sting
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Michel Gondry
Παραγωγή: Georges Bermann
Μουσική: Etienne Charry
Φωτογραφία: Laurent Brunet
Μοντάζ: Elise Fievet
Σκηνικά: Pierre Pell
Κοστούμια: Florence Fontaine
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Le Livre des Solutions
- Ελληνικός Τίτλος: Το Λυσάρι της Ζωής
- Διεθνής Τίτλος: The Book of Solutions
Παραλειπόμενα
- Επιστροφή για τον Michel Gondry στις μεγάλου μήκους ταινίες από το 2015.
- Ο γάλλος δημιουργός βάσισε το σενάριο πάνω στις εμπειρίες του από την προβληματική παραγωγή του Ο Αφρός των Ημερών (2013).
- Ο Pierre Niney δήλωσε ότι ήταν ένα προσωπικό του όνειρο να εργαστεί με τον Gondry. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί στο πάρτι που ακολούθησε την παρουσίαση των υποσχόμενων ηθοποιών για τα Cesar του 2012, και ο σκηνοθέτης είχε αποδεχτεί τον ρόλο του “νονού” του νεαρού τότε ηθοποιού.
- Ο Sting δεν χρειάστηκε να βρεθεί περισσότερο από μία ημέρα στα γυρίσματα.
- Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε στις Κάνες, στο τμήμα του 15νθήμερου Σκηνοθετών.
Κριτικός: Ορέστης Μαλτέζος
Έκδοση Κειμένου: 22/5/2024
Οκτώ χρόνια μετά την τελευταία του μεγάλου μήκους δημιουργία, ο Michel Gondry δεν κατορθώνει να φτάσει στο μεγαλείο του παρελθοντικού εαυτού του, αλλά ας κρατήσουμε ότι πιθανότατα δεν ήταν στις προθέσεις του ένα έργο ανάλογου περιεχομένου με την “Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού”. Η ουσία της νέας του ταινίας περισσότερο αφορά τη σκιαγράφηση ενός χαρακτήρα ιδιαιτέρως περίπλοκου που λειτουργεί ιδανικά μέσα στο κωμικό και σουρεαλιστικών προεκτάσεων πλαίσιο που χαρακτηρίζει το “Λυσάρι της Ζωής”.
Ο Pierre Niney είναι η ψυχή της ταινίας κουβαλώντας ουσιαστικά πάνω του όλο το περιεχόμενο μέσα από τον ρόλο-κοκτέιλ ενός σκηνοθέτη με υψηλό ναρκισσισμό και ταυτόχρονα ‘σύνδρομο του απατεώνα’. Επιθετικότητα, κατάθλιψη, εμμονή, ευφυία, είναι μόνο λίγα από τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν και ο Gondry στήνει το περιβάλλον με σκοπό να αναδειχθεί ο ήρωας αυτός, καταφέρνοντας να σε εξοργίζει τη στιγμή που θέλεις να τον πάρεις μια αγκαλιά και να του πεις ότι όλα θα πάνε καλά.
Ο σκοπός που εξυπηρετεί ο χαρακτήρας Μαρκ Μπεκέρ είναι να προσφέρει μια ματιά στον παρανοϊκό κόσμο της διαδικασίας της καλλιτεχνικής δημιουργίας, με ευθείες αναφορές στην καριέρα του ίδιου του Gondry. Η ανάγκη για δημιουργία αντιπαρατίθεται με τον κίνδυνο απώλειας της προσωπικής ταυτότητας και μπορεί αυτό που μένει τελικά να είναι το αποτέλεσμα (η ταινία) αλλά η ουσία για τον δημιουργό είναι όσα έχουν οδηγήσει σε αυτήν, εξού και η δημιουργία που ο Μπεκέρ κάνει τα αδύνατα δυνατά για να φέρει εις πέρας παίρνει στα χέρια του Gondry τα χαρακτηριστικά του χιτσκοκικού ΜακΓκάφιν, ενός στοιχείου γύρω από το οποίο περιστρέφεται η πλοκή αλλά στο τέλος ελάχιστη σημασία έχει γύρω από όσα βλέπουμε. Στο πλαίσιο αυτό, ο Gondry χρησιμοποιεί, σε μια ξεκαρδιστικά τρυφερή σεκάνς, το stop-motion animation που προσθέτει στην εσάνς τρέλας που χαρακτηρίζει την ατμόσφαιρα. Ταυτόχρονα, η αξία του Μπεκέρ ως δημιουργού ελάχιστα τον απασχολεί, αφού με εξαίρεση την τελική σκηνή όπου βλέπουμε την πρεμιέρα της ταινίας (μια συνθήκη ελάχιστα αντικειμενική), δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική ένδειξη για την ‘ποιότητά’ της. Άλλωστε η δημιουργία είναι δικαίωμα του καθενός και όχι προνόμιο για τις ιδιοφυίες.
Αντιπαραθέτοντας την τρέλα με την εκκεντρικότητα, το θάρρος με το θράσος και την άγνοια με την αυτοπεποίθηση, το “Λυσάρι της Ζωής” αντανακλά με κωμική ευαισθησία την ακατόρθωτη απόπειρα να κινηθείς έξω από τη νόρμα που έχουν ορίσει οι μη-δημιουργοί. Υπάρχουν αμέτρητα πράγματα να ανακαλύψει κανείς στην ιστορία που στήνει ο Gondry, εντούτοις επί της οθόνης κινείται σε ένα πλαίσιο πολύ λιγότερο φιλόδοξο, αφού η δημιουργικότητα του πρωταγωνιστή δεν μεταφράζεται σε οπτική νοηματοδότηση ώστε να δημιουργηθεί η υπέρβαση που θα παρασύρει στον τρελό αυτό κόσμο και τον θεατή που τον αγνοεί ή δεν μπορεί να τον κατανοήσει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
