Αόρατος Επισκέπτης
- Contratiempo
- The Invisible Guest
- 2016
- Ισπανία
- Ισπανικά
- Αστυνομική, Θρίλερ, Μυστηρίου, Νουάρ
- 20 Ιουλίου 2017
Ένας νεαρός επιχειρηματίας, ο Αντριάν Ντόρια, ξυπνάει σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, κλειδωμένο από μέσα, με το νεκρό σώμα της ερωμένης του στο πλάι του. Δηλώνοντας αθώος για τον φόνο, προσλαμβάνει μια αναγνωρισμένη δικηγόρο, με την οποία προετοιμάζουν την υπεράσπιση του. Τα πράγματα όμως θα ανατραπούν, με την εμφάνιση ενός απρόσμενου μάρτυρα για την εισαγγελία θα τους αναγκάσει να αλλάξουν τη στρατηγική της υπεράσπισης, σε μια φρενήρη μάχη με τον χρόνο.
Σκηνοθεσία:
Oriol Paulo
Κύριοι Ρόλοι:
Mario Casas … Adrian Doria
Barbara Lennie … Laura Vidal
Inigo Gastesi … Daniel Garrido
Francesc Orella … Felix Leiva
Blanca Martinez … Virginia Goodman
Jose Coronado … Tomas Garrido
Ana Wagener … Virginia Goodman
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Oriol Paulo
Παραγωγή: Mercedes Gamero, Adrian Guerra, Sandra Hermida, Mikel Lejarza, Eneko Lizarraga, Nuria Valls
Μουσική: Fernando Velazquez
Φωτογραφία: Xavi Gimenez
Μοντάζ: Jaume Marti
Σκηνικά: Balter Gallart
Κοστούμια: Miguel Cervera
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Contratiempo
- Ελληνικός Τίτλος: Αόρατος Επισκέπτης
- Διεθνής Τίτλος: The Invisible Guest
Παραλειπόμενα
- Σημαντική εμπορική επιτυχία για την Ισπανία. Με ένα μπάτζετ 4,5 εκατομμυρίων δολαρίων, έβγαλε 30,7.
- Έγινε τρεις φορές ριμέικ σε διαφορετικές γλώσσες. Πρώτα στην Ιταλία ως Il Testimone Invisibile (2018), έπειτα στο Μπόλιγουντ με το Badla (2019) και την ίδια χρονιά πάλι στην Ινδία αλλά σε άλλη γλώσσα ως Evaru.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 16/3/2018
Πριν από όλα, καλό είναι αν δεν έχετε ήδη δει την ταινία, να μη διαβάσετε το παρακάτω κείμενο. Σπεύσατε όμως να το δείτε…
Εν πρώτης όψεως, εύκολα λες ότι η τεχνική εδώ του Oriol Paulo δεν είναι πρωτόγνωρη, ίσως δε παραείναι και χρησιμοποιημένη. Αλλά, διαβάζοντας προσεκτικότερα, ο ισπανός δημιουργός μετεξελίσσει όλα όσα γνωρίζαμε πάνω στη «Ρασόμον» τεχνική, με έναν ολότελα προσωπικό τρόπο. Μέχρι πριν, η τεχνική τού να παρακολουθείς μια υπό αμφισβήτηση αφήγηση προϋπόθετε ότι γρήγορα, αν όχι εκ του προοιμίου, γνώριζες ότι όλα όσα βλέπεις μπορεί και να μην αντιστοιχούν σε αληθινά γεγονότα. Στην περίπτωση του Αόρατου Επισκέπτη, τίποτα δεν σε προειδοποιεί, και ακόμα «χειρότερα», αυτό ισχύει μέχρι και τα τελευταία λεπτά του έργου.
Η ταινία παίζει με τον θεατή, τον οποίο τοποθετεί ως πιόνι του στη θέση ενός αστυνομικού ντετέκτιβ που ακολουθεί πιστά τα νόθα στοιχεία του εγκληματία. Παίζει δηλαδή στο στημένο παιχνίδι του κατηγορούμενου. Και αν εντέλει υπάρχει ένας τρόπος αυτός να αποκαλυφθεί, είναι επειδή υπάρχει ένας ήρωας εντός του φιλμ που γνωρίζει από πριν τα βασικά της αλήθειας, κι έχει στήσει παγίδα στον κατηγορούμενο, προσφέροντας τόσο σε αυτόν, όσο και σε εμάς τους θεατές τη λύτρωση. Μια λύτρωση που έρχεται εν είδη μιας τρομακτικής ανατροπής (απόλυτα φυσιολογικής εντέλει), για την οποία δίνονταν ως τότε μικρά στοιχεία να την υποθέσεις, αλλά δεν ήταν εύκολο ακόμα για τον πλέον υποψιασμένο να τη θεωρήσει δεδομένη από νωρίς.
Η ταινία του Oriol Paulo δεν αναδεικνύει έναν σκηνοθέτη που γνωρίζει να χρωματίζει τις εικόνες του στο μέγιστο, ή να κάνει ένα σινεμά που θα λατρέψουν από κοινού θεατές και κριτικοί, χάνοντας εύκολα τους δεύτερους. Κάποιοι από τους τελευταίους, μάλιστα, μπορεί να τον κατηγορήσουν για επιτήδευση, μια και το παιχνίδι της ανατροπής έχει πλέον πολυφορεθεί. Αλλά πώς να αγνοήσεις ότι ο Καταλανός έγραψε και εκτέλεσε ένα σενάριο τόσο καλά ενορχηστρωμένο, ώστε να υπηρετήσει το σινεμά του μυστηρίου τόσο λεπτοκομμένα. Σαν ένα δόλιο παιχνίδι επί του θεατή, που μπορεί ακόμα και να εκνευρίσει αυτόν που δεν αρέσκεται με το να εμπαίζουν με την ευφυΐα του. Κι αυτό από μόνο του είναι μεγάλη δημιουργική μαγκιά από μεριάς του Paulo.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
