Ο Χάρντιν θα είναι πάντα… ο Χάρντιν. Είναι στα αλήθεια ο ευαίσθητος τύπος που η Τέσα ερωτεύτηκε παράφορα ή είναι ένας άγνωστος; Η Τέσα εύχεται να μπορούσε να εξαφανιστεί, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Ειδικά όταν θυμάται τις γεμάτες πάθος νύχτες τους. Όμως, δεν είναι σίγουρη αν μπορεί να αντέξει ακόμα μία προδοσία. Αφοσιώνεται στις σπουδές της και κάνει την πρακτική της στον εκδοτικό οίκο που ονειρευόταν. Την ίδια στιγμή, ένας όμορφος συνάδελφος της, ο Τρέβορ, την πολιορκεί. Είναι ακριβώς το αγόρι που θα έπρεπε να έχει. Ο Χάρντιν ξέρει ότι έκανε λάθος, ίσως το μεγαλύτερο της ζωής του. Θέλει να διορθώσει τα λάθη του και να ξεπεράσει τους δαίμονες του. Δεν θα χάσει την Τέσα χωρίς μάχη. Αλλά μπορεί να αλλάξει; Θα αλλάξει για την αγάπη;
Σκηνοθεσία:
Roger Kumble
Κύριοι Ρόλοι:
Josephine Langford … Tessa Young
Hero Fiennes Tiffin … Hardin Scott
Louise Lombard … Trish Daniels
Dylan Sprouse … Trevor Matthews
Candice King … Kim
Charlie Weber … Christian Vance
Selma Blair … Carol Young
Shane Paul McGhie … Landon Gibson
Rob Estes … Ken Scott
Khadijha Red Thunder … Steph Jones
Inanna Sarkis … Molly Samuels
Dylan Arnold … Noah Porter
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Anna Todd, Mario Celaya
Παραγωγή: Mark Canton, Nicolas Chartier, Jennifer Gibgot, Brian Pitt, Courtney Solomon, Anna Todd
Μουσική: Justin Caine Burnett
Φωτογραφία: Larry Reibman
Μοντάζ: Anita Brandt Burgoyne
Σκηνικά: Lynne Mitchell
Κοστούμια: Meagan McLaughlin
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: After We Collided
- Ελληνικός Τίτλος: After 2: Μετά τη Σύγκρουση
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- After: Μετά (2019)
- After 3: Μετά την Πτώση (2021)
- After 4: Για Πάντα Μαζί (2022)
- After 5: Όλα Μετά (2023)
Σεναριακή Πηγή
- Μυθιστόρημα: After We Collided της Anna Todd.
Παραλειπόμενα
- Με την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας ανακοινώθηκε και το σίκουελ, και η συμμετοχή του ίδιου ζευγαριού πρωταγωνιστών.
- Η Anna Todd ανακοίνωσε στους θαυμαστούς της ότι αυτή τη φορά θα είναι πιο πιστή η διασκευή του έργου, μια και η ίδια βρίσκεται στο σενάριο. Επίσης, ότι το συμβόλαιο της απαιτεί η ταινία να είναι R.
- Peter Gallagher και Jennifer Beals δεν επαναλαμβάνουν τους ρόλους τους, κι αντικαταστάθηκαν.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/11/2020
Το απόλυτο τίποτα! Δυστυχώς για έναν σκηνοθέτη που ξεκίνησε το 1999 με το υποσχόμενο Ερωτικά Παιχνίδια, η κατηφόρα που έκτοτε ακολούθησε δεν σταματάει ούτε εδώ. Κι αυτή θα ήταν η καλύτερη του ευκαιρία για να το πράξει, μια και η ταινία του 1999 έφερε πολλά συγγενικά στοιχεία που θα μπορούσε να ενσωματώσει εδώ στη σκηνοθετική του παλέτα.
Βέβαια, η ζημιά ήταν καλά εδραιωμένη μέσα από τις σελίδες της Anna Todd, που ανήκει σε μια νέα γενιά young-adult συγγραφέων που γράφουν Άρλεκιν, αλλά προωθούνται ως κανονικά έργα τέχνης ελέω μόδας… Το κακό συνεχίζεται όταν θέματα που ανήκουν σε οικογενειακές ζώνες καναλιών σαν το Lifetime, βρίσκουν πρόσβαση στις μεγάλες οθόνες. Και ακόμα χειρότερα, η γεννημένη στο Οχάιο συγγραφέας μάς απειλεί περαιτέρω, μια κι έχει γράψει ακόμα τρία σίκουελ!
Πριν όμως πούμε και λίγα πράγματα πιο επικεντρωμένα σε όσα μαρτυρικά είδαμε, να επισημάνουμε ότι είναι φυσιολογικό να ανταποκρίνονται σε ένα κομμάτι της ζωής της νεολαίας, που πιστεύει ακράδαντα ότι από τα 18 του έχει συναντήσει τον άνθρωπο που θέλει να ζήσει μαζί του για μια ολόκληρη ζωή. Κάτι που μπορεί μεν να επιβεβαιωθεί, αλλά είναι και τόσο αστάθμητο που δύσκολα μετατρέπεται σε τέχνη, και μάλιστα αυτού του φτηνού είδους. Ακόμα όμως κι έτσι, επειδή οι νεανικοί έρωτες συνήθως έχουν κάτι το επικό μέσα τους, ο τρόπος που αυτό δίνεται στην προκειμένη περίπτωση μονάχα βαρετός λογικά θα είναι ακόμα και για τους συνομήλικους των ηρώων, που θα έχουν να αφηγηθούν πολύ πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες από τη ζωή τους.
Η λέξη «βαρετός» μάς καλύπτει απόλυτα. Ούτε το στόρι έχει το παραμικρό που τραβάει την προσοχή, ούτε οι χαρακτήρες παρέχουν μια αληθινή σπίθα για να μας νοιάξει αν σμίξουν, ούτε μπορεί εύκολα να προσομοιωθεί κανείς με νεανίες που ζουν μέσα στη χλιδή και τα προβλήματα τους είναι κυριολεκτικά της πλάκας. Αυτό παραφορτώνεται από μια Josephine Langford που δεν ξέρει ούτε να ερμηνεύσει ούτε να χτίσει χαρακτήρα, έναν Hero Fiennes Tiffin που η επανάσταση του είναι μονάχα να βρίζει, λίγο εξτρά από το κανονικό σεξουαλικό στοιχείο ώστε να παραπέμπουμε στις 50 Αποχρώσεις, και έναν σκηνοθέτη που νομίζει ότι ακόμα κάνει τηλεόραση.
Και μετά απορούμε το γιατί δεν έγινε παγκοσμίως δημοσιογραφική προβολή για τους κριτικούς…
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
Δυστυχώς, δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή. Όταν μας είναι δυνατόν, θα προσθέσουμε κριτική.