Από τη γέννηση ως τις ημέρες της διδασκαλίας, κι από τα μαρτύρια ως τη σταύρωση και την ανάσταση, όλη η πορεία του Ιησού Χριστού, όπως αυτή έχει καταγραφεί στα ευαγγέλια.

Σκηνοθεσία:

Franco Zeffirelli

Κύριοι Ρόλοι:

Robert Powell … Ιησούς Χριστός

Anne Bancroft … Μαρία Μαγδαληνή

James Farentino … Πέτρος

Ian McShane … Ιούδας Ισκαριώτης

Michael York … Ιωάννης ο Βαπτιστής

John Duttine … Ιωάννης

Jonathan Muller … Ιάκωβος

Tony Vogel … Ανδρέας

Steve Gardner … Φίλιππος

John Eastham … Βαρθολομαίος

Bruce Lidington … Θωμάς

Francis De Wolff … Σίμων

Keith Washington … Ματθαίος

Mimmo Craig … Ιούδας Θαδδαίος

Sergio Nicolai … Ιάκωβος του Αλφαίου

Olivia Hussey … Μαρία

Rod Steiger … Πόντιος Πιλάτος

Stacy Keach … Βαραββάς

James Mason … Ιωσήφ της Αριμανθίας

Laurence Olivier … Νικόδημος

Donald Pleasence … Μελχιώρ

Christopher Plummer … Ηρώδης Αντύπας

Anthony Quinn … Καϊάφας

Fernando Rey … Γκασπάρ

James Earl Jones … Μπαλτάσαρ

Valentina Cortese … Ηρωδιάδα

Tony Lo Bianco … Κουιντίλιους

Peter Ustinov … Ηρώδης ο μέγας

Ian Holm … Ζεράχ

Γιώργος Βογιατζής … Ιωσήφ

Marina Berti … Ελισάβετ

Regina Bianchi … Άννυ

Maria Carta … Μάρθα

Lorenzo Monet … Ιησούς (12 ετών)

Ernest Borgnine … λεγεωνάριος Κορνέλιους

Claudia Cardinale … η μοιχαλίδα

Ralph Richardson … Σιμεών

Cyril Cusack … ραβίνος Γιεχουντά

Ian Bannen … Έιμος

Lee Montague … Χαμπουκούκ

Oliver Tobias … Ιάκωβος

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Anthony Burgess, Suso Cecchi D’Amico, Franco Zeffirelli

Παραγωγή: Vincenzo Labella

Μουσική: Maurice Jarre

Φωτογραφία: Armando Nannuzzi, David Watkin

Μοντάζ: Reginald Mills

Σκηνικά: Gianni Quaranta

Κοστούμια: Marcel Escoffier, Enrico Sabbatini

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

  • Αυθεντικός Τίτλος: Jesus of Nazareth
  • Ελληνικός Τίτλος: Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ
  • Εναλλακτικός Τίτλος: Gesu di Nazareth [Ιταλία]
  • Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Ιησούς ο Ναζωραίος [επανέκδοση]

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

  • Υποψήφιο για ειδικό πρόγραμμα και δεύτερο αντρικό ρόλο (James Farentino) στα βραβεία Emmy.

Παραλειπόμενα

  • Μια παραγωγή της RAI και του ITC Entertainment που άφησε τηλεοπτική ιστορία. Όχι μόνο διάλυσε κάθε άλλο ρεκόρ τηλεθέασης, αλλά παίχτηκε και στον κινηματογράφο με ανάλογη επιτυχία. Για πολλούς πιστούς θεωρείται ως ένα είδος νέου ευαγγελίου και η εικόνα του Robert Powell είναι καταγεγραμμένη πλέον, στη συνείδηση των χριστιανών, ως αυτή του Κυρίου.
  • Ενώ η σειρά μοιάζει να ακολουθεί πιστά τα ευαγγέλια, αρκετά σημεία είναι παράγωγα σεναρίου, ενώ και κάποιοι χαρακτήρες έχουν διαμορφωθεί ελεύθερα δίχως να υπάρχει βάση εκ των γραφών.
  • Η όλη σκέψη ξεκίνησε όταν ο παραγωγός Lew Grade δέχτηκε προσωπικά συγχαρητήρια από τον πάπα Παύλο για μια τηλεταινία του 1974 με θέμα τον Μωυσή και πρωταγωνιστή τον Burt Lancaster. Όταν συναντήθηκαν, ο πάπας κατέληξε τη συνομιλία τους λέγοντας ότι έλπιζε το επόμενο σχέδιο του να αφορά τη ζωή του Ιησού. Δύο εβδομάδες αργότερα, κι ενώ βρίσκονταν σε δείπνο με στέλεχος της RAI, η ιδέα έπεσε πλέον επίσημα.
  • Ο Franco Zeffirelli ήταν η πρώτη επιλογή για τη σκηνοθεσία, όντας θρησκευόμενος καθολικός, και γνωστός του ποντίφικα από τις ημέρες που ήταν ακόμα αρχιεπίσκοπος του Μιλάνου. Αρχικά όμως ο σκηνοθέτης ήταν αρνητικός, αλλά είπε το ναι μετά από επιμονή του Grade.
  • Το σενάριο είχε τον κωδικό τίτλο Telejesus, η ενναλακτικά Mediachrist.
  • Συμβουλές πάνω στην παραγωγή πάρθηκαν από το Βατικανό, τη σχολή ραβίνων Λονδίνου, αλλά και το σχολείο κορανίου στο Μαρρακές.
  • Η ιδέα για τον “άσημο” Robert Powell για τον ρόλο του Ιησού προέκυψε μετά από εντοπισμό του από τη σύζυγο του Lew Grade μέσω των γαλάζιων ματιών του, παρακολουθώντας τον σε μια μίνι σειρά του BBC. Αυτό ακολουθήθηκε από έντονη κριτική, μια και σύμφωνα με θρησκευτικούς κύκλους ο Powell ζούσε μια “αμαρτωλή” ζωή, μην έχοντας περάσει σε γάμο κοινωνία με τη σύντροφο του, τη χορεύτρια Barbara Lord. Οι δυο τους εντέλει παντρεύτηκαν λίγο μετά το ξεκίνημα της παραγωγής.
  • Ο Peter O’Toole ήταν ο αρχικός Ιούδας, αλλά αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω ασθένειας. Στα υπόψιν ήταν και ο Robert Powell.
  • Για τον κύριο ρόλο, ο Zeffirelli είχε προσεγγίσει τους Al Pacino, Tom Courtenay και Dustin Hoffman, αλλά είχαν άλλα σχέδια.
  • Ο Zeffirelli ήθελε τον Marcello Mastroianni ως Πόντιο Πιλάτο, αλλά ο ιταλός σταρ δεν συμφωνούσε στο οικονομικό.
  • Η Maria Schneider δήλωσε αργότερα μετανιωμένη που αρνήθηκε την ευκαιρία να ερμηνεύσει την Παναγία.
  • Η Elizabeth Taylor είχε δείξει ενδιαφέρον για τον ρόλο της Μαρίας της Μαγδαληνής.
  • Ο σκηνοθέτης επέμενε οι ηθοποιοί που παίζουν τον Ιησού να μην ανοιγοκλείνουν ποτέ τα μάτια τους, για ευνόητους λόγους. Ο Powell τα πήγε άψογα, αλλά ο μικρούλης τα έκλεισε δύο φορές και ο νεαρός μία.
  • Ο Robert Powell πέρασε από εξαντλητική δίαιτα στα όρια της αφαγίας επί 12 ημέρες, ειδικά για τη σκηνή της σταύρωσης.
  • Τα γυρίσματα έγιναν στο Μαρόκο και κυρίως στην Τυνησία (κοντινά με αυτά του Πολέμου των Άστρων), και κράτησαν 9 μήνες. Οι κανονισμοί όμως των χωρών αυτών προϋπόθεταν την πρόσληψη μόνο ντόπιων ως κομπάρσων, οι οποίοι σε ελάχιστες περιπτώσεις γνώριζαν αγγλικά. Έτσι, στο στάδιο του μοντάζ χρειάστηκε αρκετό ντουμπλάρισμα. Ανάμεσα σε αυτούς όμως που ντουμπλαρίστηκαν ήταν κι ο Γιώργος Βογιατζής, αν και γνώριζε αγγλικά.
  • Πολλά από τα σκηνικά του φιλμ χρησιμοποιήθηκαν για τη θρησκευτική σάτιρα Ένας Προφήτης… Μα Τι Προφήτης! των Monty Python.
  • Οι αναφορές πάνω στο κόστος της παραγωγής ποικίλαν από 12 έως 20 εκατομμύρια δολάρια. Στην αυτοβιογραφία του όμως ο Lew Grade επέμεινε ότι το τελικό κόστος ήταν στα 45.
  • Απαγορεύτηκε στην Αίγυπτο, μετά από απαίτηση των θρησκευτικών της ηγετών.

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 22/4/2013

Πάσχα χωρίς αυτό το έργο δεν υφίσταται. Ο τελειομανής Φράνκο Τζεφιρέλι κάνει το καταπληκτικό, εμμένοντας πιστός στις γραφές: αυτό είναι σαν να «γράφει» ένα 13ο ευαγγέλιο, αποκλειστικά για την εποχή της νέας τεχνολογίας. Πλέον, η εικόνα του Χριστού είναι αυτή του Ρόμπερτ Πάουελ και τα γεγονότα όπως αφηγούνται εδώ είναι και το πώς είναι γνωστά στον ευρύ πληθυσμό. Όταν η ταινία παίχτηκε πρώτη φορά στις αίθουσες (στην πλήρη, μάλιστα, διάρκεια της) προκάλεσε δέος και δεν ήταν λίγοι από το κοινό που έκαναν συνεχώς τον σταυρό τους!

Η «εκκλησία» αυτή έχει υπέροχη αφήγηση και κατανυκτικό κλίμα, και χωρίς να αποβάλει την τηλεοπτική της καταβολή, ρέει με εξαιρετικό ενδιαφέρον και βρίθει διάσημων ηθοποιών ακόμα και σε μικρούς ρόλους. Αν, όμως, η παραγωγή παίρνει το απόλυτο άριστα κάπου, πέρα φυσικά από τον Πάουελ, είναι στη μουσική του Μορίς Ζαρ, που προσωπικά αν δεν την ακούσω μέσα στη Μεγάλη Βδομάδα, δεν νιώθω Πάσχα! Πολλές συζητήσεις ακολούθησαν την «εξαφάνιση» του Ρόμπερτ Πάουελ και πυροδότησαν τον μύθο πως όποιος παίζει τον Ιησού χάνεται από το σινεμά. Άκυρος εκ των πραγμάτων, βέβαια, αλλά αποδεικνύει κι αυτός τη δυναμική της ταινίας.

Βαθμολογία:


Γκαλερι φωτογραφιων

21 φωτογραφίες

Μοιραστειτε ενα σχολιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

1 Σχόλια

  1. Μακης 22 Απριλίου 2022

    Το παρακολουθώ κάθε χρόνο και ποτέ δεν με κουράζει.