Τα Πάθη του Χριστού
- The Passion of the Christ
- 2004
- ΗΠΑ
- Αραμαϊκά, Λατινικά, Εβραϊκά
- Δραματική, Δραματικό Θρίλερ, Έπος, Εποχής, Θρησκευτική
- 27 Φεβρουαρίου 2004
Η ταινία αφηγείται τις δώδεκα τελευταίες ώρες της ζωής του Θεανθρώπου στη Γη, ξεκινώντας με τον Ιησού να προσεύχεται στον Κήπο της Γεσθημανής, όπου πήγε μαζί με τους μαθητές Του μετά τον Μυστικό Δείπνο. Ακολουθεί η ανάκρισή Του, τα βασανιστήρια, η πορεία στον Γολγοθά, και τέλος η σταύρωση Του.
Σκηνοθεσία:
Mel Gibson
Κύριοι Ρόλοι:
Jim Caviezel … Ιησούς Χριστός
Maia Morgenstern … Μαρία
Christo Jivkov … Ιωάννης
Francesco De Vito … Πέτρος
Monica Bellucci … Μαρία Μαγδαληνή
Mattia Sbragia … Καϊάφας
Toni Bertorelli … Άννας
Luca Lionello … Ιούδας
Hristo Shopov … Πόντιος Πιλάτος
Claudia Gerini … Κλαύδια Πρόκουλα
Sergio Rubini … Δυσμάς
Rosalinda Celentano … ο σατανάς
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Benedict Fitzgerald, Mel Gibson
Παραγωγή: Bruce Davey, Mel Gibson, Stephen McEveety
Μουσική: John Debney
Φωτογραφία: Caleb Deschanel
Μοντάζ: Steve Mirkovich, John Wright
Σκηνικά: Francesco Frigeri
Κοστούμια: Maurizio Millenotti
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Passion of the Christ
- Ελληνικός Τίτλος: Τα Πάθη του Χριστού
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- Ιησούς ο Ναζωραίος (1923)
- Ο Βασιλεύς των Βασιλέων (1927)
- Ο Βασιλεύς των Βασιλέων (1961)
- Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (1964)
- Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου (1965)
- Ιησούς Χριστός, Υπέρλαμπρο Άστρο (1973)
- Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ (1977)
- Ιησούς (1979)
- Ο Τελευταίος Πειρασμός (1988)
- Ο Υιός του Θεού (2014)
Κύριες Διακρίσεις
- Υποψήφιο για Όσκαρ μουσικής, φωτογραφίας και μακιγιάζ.
Παραλειπόμενα
- Ο Mel Gibson αποφάσισε να γυρίσει την ταινία στις αυθεντικές γλώσσες της εποχής: τα αραμαϊκά, τα λατινικά και τα εβραϊκά. Αρχικά, δε, αν και δεν το κράτησε μέχρι τέλους, είχε ανακοινώσει πως δεν θα υπάρχουν καν υπότιτλοι, τόσο επειδή η ιστορία είναι γνωστή, όσο και για να αφήσει τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους. Η μετάφραση έγινε από τον καθηγητή William Fulco. Ο Gibson επέλεξε τα λατινικά αντί των ελληνικών, που ομιλούνταν εκείνη την εποχή στη συγκεκριμένη τοποθεσία, επειδή δεν υπήρχαν πηγές που το επιβεβαίωναν, κι επειδή ενώ μιλάμε για αλεξανδρινή διάλεκτο, η Καινή Διαθήκη είναι γραμμένη σε ελληνικά νεότερων χρόνων.
- Ο Mel Gibson ήθελε η ταινία του να τιτλοφορηθεί The Passion, αλλά στις ΗΠΑ έπρεπε να γίνει The Passion of Christ, επειδή η Miramax Films είχε ήδη κατοχυρώσει τον τίτλο για άλλη παραγωγή. Εντέλει, έγινε The Passion of Christ για όλες τις αγορές.
- Η ταινία συνάντησε υποστήριξη από την κοινότητα των ευαγγελιστών. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είχε προηγουμένως έρθει σε επαφή με ηγέτες τους, ώστε να στηρίξουν το φιλμ. Από την άλλη, παγκοσμίως ξέσπασε επίκριση, όπου τονίζοντας το θέμα της ακραίας βίας και της αλλοίωσης των γραφών, μιλούσαν ανοιχτά για προώθηση αντισημιτισμού.
- Το 2005, κυκλοφόρησε μια νέα βερσιόν, το The Passion Recut, όπου έλειπαν 5 λεπτά από τα βασανιστήρια. Ο Gibson εξήγησε πως το έκανε αυτό επειδή πολύς κόσμος του έλεγε πως δεν μπορούσε να παρακολουθήσει την ταινία λόγω της τόσης βίας επί του Κυρίου.
- Με 30 εκατομμύρια δολάρια μπάτζετ, το φιλμ έβγαλε από τα ταμεία 611,9.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Αρχικά είχαν γράψει μουσική η Lisa Gerrard με τον Patrick Cassidy, αλλά έμεινε αχρησιμοποίητη.
- Εκτός από το σκορ της ταινίας, κυκλοφόρησε και το The Passion of the Christ: Songs Inspired By, με μουσική που ήταν εμπνευσμένη από το θέμα, αλλά δεν περιλαμβάνονταν στο έργο.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/1/2005
Το μεγαλύτερο δράμα σε αυτή την ταινία είναι η ίδια η ταινία… Ενώ είναι γυρισμένη στα αραμαϊκά και τα λατινικά (πράγμα θεμιτό), η σκηνοθεσία του Mel Gibson είναι τόσο μοντέρνα και αμερικανικά επίπεδη που το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει ασύμβατο. Η πλαστικοποίηση, όμως, των χαρακτήρων και κυρίως του Θείου Δράματος, είναι το ουσιαστικό «έγκλημα». Αντιχριστιανική (το θρησκευτικό μήνυμα και συναίσθημα παραμένει θαμμένο κάτω από κουβάδες σπλατερικού αίματος), αντιαισθητική (παράλογη και επιτηδευμένα εκτεταμένη χρήση ειδικών εφέ και αργής κίνησης) και σεναριακά «ύποπτα» αντιευαγγελική (μεταξύ άλλων ο διάβολος περιφέρεται σαν ήρωας θρίλερ). Οι ερμηνείες των διάσπαρτων ηρώων -πλην του κεντρικού ήρωα που εύκολα βλέπουμε (υπάρχει ως σύμβολο) αλλά δύσκολα ακούμε (δεν υπάρχει το νόημα)- είναι εκνευριστικά μέτριες και πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς, όταν η ανάπτυξη χαρακτήρων ανάγεται σε πολυτέλεια. Η μόνη σοβαρή -επαγγελματικά- δουλειά γίνεται πάνω στους τομείς των κοστουμιών και του μακιγιάζ.
Τέλος, ενάντια στην παραγωγή κινήθηκαν εβραϊκές οργανώσεις (όταν την είδαν μάλλον ηρέμησαν…) για την εικόνα των προγονικών ομοφύλων τους (λες και σε αντίστοιχες παραγωγές ή στα διδασκόμενα βιβλία είναι διαφορετική), ενώ σαφέστατα οι άμεσα θιγόμενοι είναι οι Ιταλοί ως απόγονοι των Ρωμαίων. Τεράστια εισπρακτική επιτυχία και… Θεός φυλάξει!
Βαθμολογία: