Ο Βασιλεύς των Βασιλέων (1961)

ΣΥΝΟΨΗ
ΑΦΙΣΕΣ

ΣΥΝΟΨΗ

Από τη γέννηση στη Βηθλεέμ έως και την ανάσταση Του, η ζωή του Ιησού Χριστού, του μεταφορέα του νέου μηνύματος.

Σκηνοθεσία:

Nicholas Ray

Κύριοι Ρόλοι:

Jeffrey Hunter … Ιησούς Χριστός

Siobhan McKenna … Μαρία

Robert Ryan … Ιωάννης ο Βαπτιστής

Hurd Hatfield … Πόντιος Πιλάτος

Ron Randell … Λούσιος

Viveca Lindfors … Κλαυδία

Rita Gam … Ηρωδιάδα

Frank Thring … Ηρώδης Αντύπας

Brigid Bazlen … Σαλώμη

Carmen Sevilla … Μαρία Μαγδαληνή

Royal Dano … Πέτρος

Harry Guardino … Βαραββάς

Rip Torn … Ιούδας Ισκαριώτης

Gregoire Aslan … Ηρώδης ο Μέγας

Guy Rolfe … Καϊάφας

Maurice Marsac … Νικόδημος

Orson Welles … αφηγητής (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Philip Yordan, Ray Bradbury

Παραγωγή: Samuel Bronston

Μουσική: Miklos Rozsa

Φωτογραφία: Manuel Berenguer, Milton R. Krasner, Franz Planer

Μοντάζ: Harold F. Kress, Renee Lichtig

Σκηνικά: Enrique Alarcon

Κοστούμια: Georges Wakhevitch

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: King of Kings
Ελληνικός Τίτλος: Ο Βασιλεύς των Βασιλέων
Εναλλακτικός Τίτλος: Samuel Bronston’s Production King of Kings
Εναλλακτικός Ελλ. Τίτλος: Βασιλεύς Βασιλέων

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα μουσικής.

Παραλειπόμενα

Η ιδέα για την ταινία ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1958 από τον Samuel Bronston και τον σκηνοθέτη John Farrow, με τον δεύτερο όμως να αποχωρεί λόγω δημιουργικών διαφορών.
Η χρηματοδότηση προέρχονταν αρχικά από τον Pierre S. du Pont III της πάμπλουτης αμερικανικής οικογένειας, αλλά ο Samuel Bronston προτίμησε να στραφεί στη Metro-Goldwyn-Mayer, που ήταν θετική μετά την επιτυχία του Μπεν-Χουρ.
Το 1960, ο Bronston ταξίδεψε στο Βατικανό και πήρε την ευλογία του πάπα John XXIII, που ενέκρινε το σενάριο.
Ο πρώτος που πέρασε από συζητήσεις για τον ρόλο του Ιησού ήταν ο Alec Guinness. Ακολούθησαν οι: Peter Cushing, Tom Fleming, Christopher Plummer και Max von Sydow. Η επιλογή του Jeffrey Hunter ήρθε μετά από πρόταση του σκηνοθέτη John Ford.
Είχε αναφερθεί ότι ο Orson Welles και ο Richard Burton είχαν πάρει τους ρόλους των Ηρώδη του Μέγα και του Ηρώδη Αντύπα. Στην πραγματικότητα, ο δεύτερος είχε έρθει σε συζητήσεις για κάποιον λεγεωνάριο, ενώ ο πρώτος θα έκανε μόνο την αφήγηση.
Ο James Mason ήταν στα υπόψιν για Πόντιος Πιλάτος.
Η Grace Kelly αρνήθηκε να παίξει την Παναγία.
Το 1960, ο Bronston κατασκεύασε ένα τεράστιο σκηνικό στην Ισπανία, με 396 πλατό.
Ένας τεράστιος ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε το κατασκευασμένο Τέμενος της Ιουδαίας, και ο παραγωγός διέταξε να χτιστεί από την αρχή.
Ο συγγραφέας και σεναριογράφος Ray Bradbury προσλήφθηκε για να γράψει ένα νέο φινάλε, αλλά και τα κείμενα της αφήγησης. Το όνομα του δεν γράφτηκε στους τίτλους.
Η σκηνή της σταύρωσης γυρίστηκε ξανά από την αρχή, λόγω του ότι στη δοκιμαστική προβολή οι θεατές προσβλήθηκαν από τον τριχωτό θώρακα του Jeffrey Hunter.
Το στιγμιότυπο με το παλάτι του Ηρώδη και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή είναι ελάχιστα παρμένο από τη Βίβλο, και περισσότερο από το θεατρικό έργο Σαλώμη του Oscar Wilde.
Το μόνο έπος της MGM που δεν είχε ούτε μία υποψηφιότητα στα Όσκαρ. Ούτε καν για το κλασικό μουσικό θέμα του Miklos Rosza.

Μουσικά Παραλειπόμενα