Kingsman: Ο Χρυσός Κύκλος (2017)

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν το αρχηγείο της Kingsman καταστρέφεται και ο κόσμος κρατείται όμηρος από τη διαβόητη ευφυή κακιά Πόπι, το ταξίδι των πρακτόρων οδηγεί στο να ανακαλύψουν μια συμμαχική κατασκοπική οργάνωση στις ΗΠΑ που ονομάζεται Statesman, ιδρυμένη την ίδια εποχή με την Kingsman. Η νέα περιπέτεια βάζει στα όρια την αντοχή και την εξυπνάδα των πρακτόρων, με τις δύο ελίτ ομάδες πρακτόρων να είναι οι μόνοι που μπορούν να σώσουν τον πλανήτη, κάτι που βέβαια έχει γίνει συνήθειο για τον Έγκσι.

Σκηνοθεσία:

Matthew Vaughn

Κύριοι Ρόλοι:

Taron Egerton … Gary ‘Eggsy’ Unwin/Galahad

Colin Firth … Harry Hart/Galahad

Julianne Moore … Poppy Adams

Mark Strong … Merlin

Halle Berry … Ginger Ale

Jeff Bridges … Champagne ‘Champ’

Channing Tatum … Tequila

Elton John … Elton John

Pedro Pascal … Jack Daniels/Whiskey

Edward Holcroft … Charles ‘Charlie’ Hesketh

Hanna Alstrom … πριγκίπισσα Tilde

Bruce Greenwood … ο πρόεδρος

Emily Watson … υπουργός Fox

Sophie Cookson … Roxanne ‘Roxy’ Morton/Lancelot

Michael Gambon … Arthur

Mark Arnold … στρατηγός McCoy

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Jane Goldman, Matthew Vaughn

Παραγωγή: Adam Bohling, David Reid, Matthew Vaughn

Μουσική: Henry Jackman, Matthew Margeson

Φωτογραφία: George Richmond

Μοντάζ: Eddie Hamilton

Σκηνικά: Darren Gilford

Κοστούμια: Arianne Phillips

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Kingsman: The Golden Circle
Ελληνικός Τίτλος: Kingsman: Ο Χρυσός Κύκλος

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Σειρά κόμικς: Kingsman των Mark Millar, Dave Gibbons.
Σενάριο (χαρακτήρες): Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία των Jane Goldman, Matthew Vaughn.

Παραλειπόμενα

Το σίκουελ ήταν στα σκαριά πριν την κυκλοφορία του Kingsman: Η Μυστική Υπηρεσία (2014), με την προϋπόθεση να πήγαινε καλά στα ταμεία η ορίτζιναλ ταινία. Οριστικά, ανακοινώθηκε από τη Fox τον Απρίλιο του 2015.
Ο Matthew Vaughn κράτησε για λίγο σε αγωνία την παραγωγή περί της επιστροφής του, μια και στα σχέδια του ήταν μια ταινία με τον Flash Gordon.
Ο Vinnie Jones είχε ανακοινώσει μέσω του Twitter τη συμμετοχή του, αλλά δεν βρίσκεται στο καστ.
Ο Elton John είχε να ερμηνεύσει κύριο ρόλο σε ταινία επί 42 χρόνια, από το Τόμμυ. Τα δε δύο ρομπότ σκύλοι, με τα ονόματα Μπένι και Τζετ, είναι αναφορά στο τραγούδι του, Bennie and the Jets.
Η ταινία απαγορεύτηκε στην Καμπότζη, επειδή το αρχηγείο των κακών φαίνεται να είναι σε ερείπια ναού της χώρας της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Στην προώθηση βοήθησε και το Hard Rock Cafe, βάζοντας στο μενού του το Poppy Burger, μια αναφορά στον χαρακτήρα της Julianne Moore. Πάνω στο ίδιο, η Artdeco με το πρώην μοντέλο Claudia Schiffer παρουσίασαν το κραγιόν Poppyland.
Οι θετικότατες εισπράξεις (410,9 εκατομμύρια δολάρια, έναντι μπάτζετ των 104) ώθησαν τους παραγωγούς στη συνέχιση της σειράς, ανακοινώνοντας άμεσα ακόμα δύο ταινίες.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 26/5/2018

Όταν ένα σίκουελ έχει τον ίδιο σκηνοθέτη με το ορίτζιναλ, δύσκολα παρεκτρέπεται ποιοτικά από τα ήδη γνωστά. Αυτό συνέβη και με την περίπτωση του «Kingsman», με την υποσημείωση πως πίστη μου είναι ότι το ορίτζιναλ μέρος είχε αρκετά υπερτιμηθεί. Είναι λογικό λοιπόν το «μία από τα ίδια» να κακοφανεί στους φαν, μα δεν θα χαλάσει την ημέρα όσων στο πρώτο μέρος βρήκαν απλά με αξιοπρεπή ψυχαγωγία που της έλειπε ο προσανατολισμός επί των ειδών που εμπλέκει.

Τα ίδια κι εδώ. Η δράση είναι μια χαρά, το χιούμορ χαλαρό και υπονοούμενο. Αλλά επειδή η δράση παραείναι δυναμική και εν είδη blockbuster, δεν χωράει ο βρετανικού τύπου φλεγματισμός (που θα ταίριαζε, κιόλας), κι αντικαθίσταται από ένα αμερικανικού τύπου χιούμορ, απλά από αυτά που δεν θα σε κάνουν ποτέ να γελάσεις αληθινά. Αποτέλεσμα είναι η ταινία να ήταν σαφέστατα πιο ουσιαστική αν είτε το χιούμορ ήταν πιο ξεκάθαρο, είτε αν ήταν καθολικά απόν (προσωπικά θα έτεινα προς το δεύτερο). Φανταστείτε τι ζημιά θα έκανε μια παρόμοια διαχείριση στις ταινίες του 007…

Και μια κι επί της ουσίας δεν μιλάμε για δημιουργικές διαφορές ανάμεσα στα δύο αυτά κεφάλαια, το βάρος της κριτικής πηγαίνει στα επιμέρους της πλοκής και των νέων χαρακτήρων. Η πλοκή είναι αρκετά πιο απλωμένη, πιο blockbuster, αλλά την ίδια ώρα έχει χαθεί, κατά ανάγκη βέβαια, το καλύτερο κομμάτι της πρώτης ταινίας που ήταν η εκπαίδευση. Επίσης, ενώ το ορίτζιναλ είχε, ας τις ονομάσουμε, μικρές κλασικές σκηνές, σε αυτό απλά απολαμβάνεις το σύνολο της δράσης. Στο χιούμορ δεν θα αναφερθούμε, μια και πάνω-κάτω είμαστε στα ίδια, ίσως μάλιστα κι ελάχιστα καλύτερα. Πάμε, δηλαδή, στους νέους χαρακτήρες, που είναι κι άφθονοι. Τόσο αυτός της Julianne Moore, όσο και του Pedro Pascal είναι καλογραμμένοι, αλλά μονάχα δυστυχώς ο δεύτερος αναπτύσσεται πρωταγωνιστικά. Πιο πίσω, Jeff Bridges, Halle Berry και Channing Tatum πιο πολύ μοιάζουν να υπάρχουν εδώ για να συστηθούν προς χάρη μελλοντικών σίκουελ, παρά κάνουν δουλειά. Από τους παλιούς, ο Taron Egerton έχει μπει για τα καλά στο κλίμα και είναι δικαιωματικά η πρώτη φίρμα, ενώ ο Colin Firth φαίνεται να παραγκωνίζεται σιγά-σιγά, κάτι όμως που διαφαίνονταν ήδη από το πρώτο μέρος.

Εντέλει, τη δουλειά του ως ένα blockbuster φουλ δράσης την κάνει. Σίγουρα δεν αγγίζει μια ποιότητα που θα το έκανε αξέχαστο, αλλά τον ρόλο του και το budget του τα τιμάει.

Βαθμολογία: