Σικάγο

Οι υποσχέσεις της Πόλης των Ανέμων για περιπέτειες και δόξα θαμπώνουν την επίδοξη τραγουδίστρια Ρόξι Χαρτ, της οποίας ίνδαλμα είναι η μεγάλη ντίβα του βαριετέ, Βέλμα Κέλι. Σύντομα, τόσο η καθιερωμένη σταρ, όσο και η ανερχόμενη στάρλετ καταλήγουν στη φυλακή, με διαφορετικές κατηγορίες για φόνο η καθεμιά. Τα όνειρα της Ρόξι αρχίζουν να πραγματοποιούνται όταν αναλαμβάνει την υπεράσπισή της ο διάσημος, γοητευτικός κι επιδέξιος δικηγόρος Μπίλι Φλιν.

Σκηνοθεσία:

Rob Marshall

Κύριοι Ρόλοι:

Renee Zellweger … Roxanne ‘Roxie’ Hart

Richard Gere … William ‘Billy’ Flynn

Catherine Zeta-Jones … Velma Kelly

Queen Latifah … ‘Mama’ Morton

John C. Reilly … Amos Hart

Christine Baranski … Mary Sunshine

Taye Diggs … ο κομπέρ

Colm Feore … Martin Harrison

Lucy Liu … Kitty ‘Go To Hell Kitty’ Baxter

Dominic West … Fred Casely

Mya … Mona

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Bill Condon

Παραγωγή: Martin Richards

Φωτογραφία: Dion Beebe

Μοντάζ: Martin Walsh

Σκηνικά: John Myhre

Κοστούμια: Colleen Atwood

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Chicago
• Ελληνικός Τίτλος: Σικάγο

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Chicago (1927)
• Roxie Hart (1942)

Σεναριακή Πηγή

• Θεατρικό: Chicago της Maurine Dallas Watkins.
• Θεατρικό: Chicago των Bob Fosse, Fred Ebb.

Κύριες Διακρίσεις

• Όσκαρ καλύτερης ταινίας, δεύτερου γυναικείου ρόλου (Catherine Zeta-Jones), μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και ήχου. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Renee Zellweger), δεύτερο αντρικό ρόλο (John C. Reilly), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Queen Latifah), διασκευασμένο σενάριο, φωτογραφία και τραγούδι (I Move On).
• Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (κωμωδία/μιούζικαλ), πρώτου αντρικού ρόλου (Richard Gere) και πρώτου γυναικείου ρόλου (Renee Zellweger) στην ίδια κατηγορία. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Catherine Zeta-Jones) σε κωμωδία/μιούζικαλ, δεύτερο αντρικό ρόλο (John C. Reilly), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Queen Latifah) και σενάριο.
• Βραβείο Bafta δεύτερου γυναικείου ρόλου (Catherine Zeta-Jones) και ήχου. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, πρώτο γυναικείο ρόλο (Renee Zellweger), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Queen Latifah), μουσική, φωτογραφία, μοντάζ, σκηνικά, κοστούμια και μακιγιάζ/κομμώσεις.
• Καλύτερη ταινία από την Ένωση Παραγωγών Αμερικής.

Παραλειπόμενα

• Η ιστορία του Σικάγο ξεκινά το 1926, οπότε και δημοσιεύθηκε το θεατρικό κείμενο The Brave Little Woman. Το αμέσως επόμενο έτος έγινε ταινία από τον Φρανκ Άρσον, ενώ το 1942 ανάχθηκε σε επιτυχία από τον William A. Wellman ως Roxie Hart. Το σημαντικότερο όμως βήμα έγινε από τον Bob Fosse, που το ανέβασε στο Μπρόντγουεϊ σαν μιούζικαλ το 1975, δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα σουξέ του είδους.
• Ο Bob Fosse ετοίμαζε να κάνει ταινία το θεατρικό που σκηνοθέτησε, αλλά δεν το έκανε ποτέ μέχρι και τον θάνατο του το 1987. Οι ηθοποιοί που είχαν προλάβει να εμπλακούν ήταν οι: Goldie Hawn, Liza Minnelli και Frank Sinatra.
• Αρχικά το φιλμ προορίζονταν να το αναλάβει ο Nicholas Hytner, με Ρόξι τη Charlize Theron. Όταν όμως πήρε τα ηνία ο Marshall, ανάγκασε τη Theron να περάσει κανονικά από οντισιόν, όπου κι έχασε τον ρόλο.
• Ντεμπούτο στο σινεμά για τον θεατρικό σκηνοθέτη Rob Marshall, που ανέλαβε και τις χορογραφίες.
• Ο Richard Gere έκανε τρεις μήνες μαθήματα κλακετών, για μία μόνο σκηνή που γυρίστηκε μέσα σε μισή ημέρα.
• Η Kathy Bates ήταν η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη για τη Μάμα, αλλά ήταν απασχολημένη.
• Ο ρόλος του Μπίλι Φλιν προσφέρθηκε επίμονα στον John Travolta, αλλά εκείνος αρνούνταν πεισματικά.
• Στα υπόψιν για διάφορους ρόλους έμειναν οι: Madonna (για τη Βέλμα), Goldie Hawn, Kathy Bates, Rosie O’Donnell, Nicole Kidman, Gwyneth Paltrow, Kristin Chenoweth, Cameron Diaz, Whoopi Goldberg, Britney Spears, Toni Collette, Winona Ryder και Marisa Tomei.
• Η Alicia Silverstone πέρασε ανεπιτυχώς οντισιόν για τη Ρόξι.
• Ο Rob Marshall ήθελε τον Keanu Reeves ως Έιμος.
• Σε κάποιο σημείο, τόσο ο Michael Jackson όσο και ο Prince ήταν στα υπόψιν για τον Μπίλι Φλιν.
• Πέρα από τις καλές κριτικές και τα βραβεία, η ταινία τα πήγε πολύ καλά και στα ταμεία. Με κόστος 45 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε 306,8. Έγινε έτσι το εμπορικότερο μιούζικαλ, μέχρι που βγήκε το Mamma Mia.
• Μαζί με το Moulin Rouge της προηγούμενης χρονιάς, το φιλμ αναθέρμανε το είδος του κινηματογραφικού μιούζικαλ, όπου είχε πλέον ατονήσει. Ήταν και το πρώτο μιούζικαλ μετά το 1968 και το Όλιβερ που πήρε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Ένα είναι το αυθεντικό τραγούδι στην ταινία, αφού όλα τα υπόλοιπα προέρχονται από το θεατρικό μιούζικαλ, σε μουσική John Kander και στίχους Fred Ebb. Πρόκειται για το I Move On (Zellweger και Zeta-Jones). Σε σινγκλ όμως βγήκε το Love Is a Crime (Anastacia), όπου δεν ακούγεται στο φιλμ. Από τα παλιότερα, νέα καριέρα έκαναν τα: Overture/And All that Jazz (Zeta-Jones), When You’re Good to Mama (Queen Latifah), Mister Cellophane (Reilly), Razzle Dazzle (Gere) και Cell Block Tango (Zeta-Jones και άλλοι).
• Ο Danny Elfman πρόσθεσε δύο αυθεντικά ινστρουμένταλ θέματα, ενώ ήταν και παραγωγός του σάουντρακ.
• Το τραγούδι Class υπήρχε και στην ταινία, αλλά κόπηκε στο μοντάζ.