Η Αρχή και το Τέλος (2016)

ΣΥΝΟΨΗ

Σε ένα απέραντο, χτυπημένο από ανέμους πεδίο, ο Κοσίς και ο Ζιλού, δύο αχώριστοι κυνηγοί κεφαλών, αναζητούν για ένα χαμένο τηλέφωνο που περιέχει υλικό υψηλής ασφαλείας. Ο δρόμος τους διασταυρώνεται με αυτόν της Εστέρ και του Γουίλι, ένα ζευγάρι που βρίσκεται καταδιωκόμενο. Και όλα αυτά ενώ ο κόσμος μοιάζει να τελειώνει. Σε αυτή τη μικρή, αποξενωμένη πόλη όπου καταφθάνουν όλοι τους, ίσως ανακαλύψουν τα αληθινά συστατικά της ανθρώπινης φύσης. Μπορεί και να είναι αυτοί οι έσχατοι άνθρωποι, αλλά δεν είναι και τόσο διαφορετικοί από τους πρώτους.

Σκηνοθεσία:

Bouli Lanners

Κύριοι Ρόλοι:

Albert Dupontel … Cochise

Bouli Lanners … Gilou

Suzanne Clement … Clara

Michael Lonsdale … Jean-Berchmans

David Murgia … Willy

Philippe Rebbot … Jesus

Serge Riaboukine … επικεφαλής κυνηγός

Lionel Abelanski … ο άντρας στην αποθήκη

Max von Sydow … ο νεκροθάφτης

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Bouli Lanners

Παραγωγή: Catherine Bozorgan, Jacques-Henri Bronckart, Olivier Bronckart

Μουσική: Pascal Humbert

Φωτογραφία: Jean-Paul de Zaetijd

Μοντάζ: Ewin Ryckaert

Σκηνικά: Paul Rouschop

Κοστούμια: Elise Ancion

INFO

Κυριότερη Προβολή στην Ελλάδα: Φεστιβάλ.
Παγκόσμια Κριτική Αποδοχή (Μ.Ο.): Θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Les Premiers les Derniers

Ελληνικός Τίτλος: Η Αρχή και το Τέλος

Διεθνής Τίτλος: The First, the Last

Κύριες Διακρίσεις

Βραβείο Label Europa Cinemas και οικουμενικής επιτροπής για το τμήμα Πανοράματος του φεστιβάλ Βερολίνου.
Καλύτερη ταινία και ακόμα 4 βραβεία στα Magritte, τα εθνικά βραβεία του Βελγίου. Υποψήφιο για ακόμα 3.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής

Έκδοση Κειμένου: 17/9/2017

Η πλέον φιλόδοξη ως σήμερα ταινία του Μπουλί Λανέρ είναι ένα σατιρικό και δραματικό νουάρ που δεν κρατάει πολλά προσχήματα. Αυτό που δεν μας δίνει να καταλάβουμε ο βέλγος δημιουργός, είναι αν το πρώτο του μέλημα είναι να μας αφηγηθεί κάτι, ή να μας θαμπώσει σινεφιλικά. Μια πλανοθεσία να την πιεις στο ποτήρι, και με ένα μόνιμο σκοτάδι εν μέσω ημέρας που γράφει στην ψυχοσύνθεση των ηρώων και της γενικής κατάστασης, έρχεται να συνδυαστεί με ένα πάντρεμα ειδών που δύσκολα ελέγχει ακόμα κι ένας εμπειρότερος σκηνοθέτης. Έτσι, η ταινία λειτουργεί τμηματικά, με σημεία που βρίσκουν στόχο, και άλλα που καταλήγουν σε δημιουργικό αδιέξοδο. Κάπου εδώ κρύβεται μια παραβολή, με το χιούμορ και το ακραίο να είναι αυτά που σε ωθούν περισσότερο να την αναζητήσεις, αλλά τελειώνοντας, δεν είναι το νόημα αυτό που σου αποτυπώνεται, μια και το «μπέρδεμα» κερδίζει το παιχνίδι.

Βαθμολογία: