Υπάρχει Θεός, το Όνομα της Είναι Πετρούνια
- Gospod Postoi, Imeto i' e Petrunija
- God Exists, Her Name Is Petrunija
- 2019
- Βόρεια Μακεδονία
- Σλαβομακεδονικά
- Δραμεντί, Σάτιρα, Σινεφίλ
- 21 Νοεμβρίου 2019
Τι γίνεται όταν μια γυναίκα καταφέρνει κερδίσει μια μάχη η οποία παραδοσιακά ανήκει στους άντρες; Η Πετρούνια καταφέρνει να πιάσει τον χρυσό σταυρό που ρίχνει σε ένα ποτάμι ο ορθόδοξος ιερέας, και μαζί πετυχαίνει να εξοργίσει τόσο τον ιερέα και τους υπόλοιπους άντρες όσο και την αστυνομία. Παρόλο που δεν είναι φεμινίστρια, τουλάχιστον όχι μέχρι εκείνη τη στιγμή, αρνείται να επιτρέψει τον σταυρό και παλεύει για την ισότητα.
Σκηνοθεσία:
Teona Strugar Mitevska
Κύριοι Ρόλοι:
Zorica Nusheva … Petrunija
Labina Mitevska … Slavica
Simeon Moni Damevski … επιθεωρητής Milan
Suad Begovski … ο ιερέας
Violeta Sapkovska … Vaska
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Teona Strugar Mitevska, Elma Tataragic
Παραγωγή: Sebastien Delloye, Marie Dubas, Zdenka Gold, Danijel Hocevar, Elie Meirovitz, Labina Mitevska
Μουσική: Olivier Samouillan
Φωτογραφία: Virginie Saint-Martin
Μοντάζ: Marie-Helene Dozo
Σκηνικά: Vuk Mitevski
Κοστούμια: Monika Lorber
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Gospod Postoi, Imeto i’ e Petrunija
- Ελληνικός Τίτλος: Υπάρχει Θεός, το Όνομα της Είναι Πετρούνια
- Διεθνής Τίτλος: God Exists, Her Name Is Petrunija
Κύριες Διακρίσεις
- Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου. Βραβείο οικουμενικής επιτροπής.
- Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Κριτικός: Σπύρος Δούκας
Έκδοση Κειμένου: 21/11/2019
Η Πετρούνια είναι 32 χρονών, άνεργη και ζει με τους γονείς της. Μια απόπειρα για αναζήτηση εργασίας σε έναν γνωστό γνωστού είναι ατελέσφορη, μιας που δεν είναι αρκετά ελκυστική για να τον ικανοποιήσει σεξουαλικά. Αυθόρμητα, σχεδόν ενστικτωδώς αντιδρά, κάνοντας την τολμηρή κίνηση να πιάσει τον σταυρό την ημέρα των Θεοφανίων, προκειμένου να κινητοποιηθεί ένας περιπετειώδης, αλλά ατέρμονος κύκλος.
Η Teona Strugar Mitevska πετυχαίνει διάνα στην κατασκευή ενός χαρακτήρα-συμβόλου που λειτουργεί ιδανικά για την κοινωνικο-θρησκευτική αλληγορία της. Παράλληλα, η σαρκαστική διάθεση και το διατρητικό χιούμορ που βρίσκεται σε σωστή ισορροπία με το δράμα, κρατούν την ιστορία προσγειωμένη στον ρεαλισμό, με αποτέλεσμα να λειτουργεί εύστοχα και ως κοινωνική καταγγελία. Σκηνοθετικά, η Mitevska επιλέγει ένα κλασικό ύφος ευρωπαϊκού δραματικού ρεαλισμού με μουντές γκρίζες/καφετί αποχρώσεις στη φωτογραφία, εμπλουτίζει όμως τα κάδρα της με συμβολισμούς και περίτεχνες λεπτομέρειες, άψογα εναρμονισμένες με την ουσία του θρησκευτικού πλαισίου. Έτσι, καταφέρνει μια αξιοθαύμαστη εξισορρόπηση της δραματικής βαρύτητας που ενέχει η αλληγορία, με τη σατιρική διάθεση που παράλληλα την αποδομεί.
Κι αν αυτό το φιλόδοξο εγχείρημα δείχνει να είχε την προοπτική για μια πραγματική μεγάλη δημιουργία, τα παραπάνω στοιχεία είναι ταυτόχρονα ακριβώς αυτά που το σώζουν από την αποτυχία. Το πρόβλημα με την αλληγορία είναι ότι γίνεται εξαρχής ξεκάθαρη και παραμένει μέχρι το τέλος διαφανής, πράγμα που προκαλεί «παρενέργειες» και στο σενάριο, αφού μετά το πρώτο μισάωρο η πλοκή μπλοκάρει και καθηλώνεται, μαζί με την Πετρούνια, στο αστυνομικό τμήμα. Ευτυχώς υπάρχει μια πληθώρα χαρακτήρων και γεγονότων που εξυπηρετούν το σύνολο και, μαζί με τις σατιρικές πτυχές, συμπληρώνουν την κοινωνική διάσταση της αλληγορίας, διατηρώντας πάντα το ενδιαφέρον του θεατή. Η σκηνοθετική δεινότητα επίσης δεν σε αφήνει να αποστρέψεις το βλέμμα. Παρ’ όλα αυτά, η στασιμότητα είναι εμφανής, και στερεί κάπως από τη δυναμική της μεγάλης εικόνας (no pun intended), καθώς και από την τελική επίγευση. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για έργο δημιουργού με σαφή προσωπική ταυτότητα και διαυγή κινηματογραφική ματιά, που αξίζει και με το παραπάνω την προσοχή μας.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
