Ο Μαξ Μπάρμπερ έχει να δει επιτυχία ως παραγωγός ταινιών… από ποτέ. Όντας πλέον στρυμωγμένος για τα καλά, αφού χρωστάει χρήματα σε έναν επικίνδυνο άντρα, σκαρφίζεται την ιδέα να κάνει μια “ταινία” όπου θα έχει ασφαλίσει τον γηραιό του σταρ, και σκοτώνοντας τον σε δήθεν ατύχημα κατά τα γυρίσματα, να εισπράξει την αποζημίωση από την ασφαλιστική και να ξελασπώσει. Υπολογίζει όμως δίχως τις αντοχές του γερόλυκου Ντιουκ Μοντάνα.
Σκηνοθεσία:
George Gallo
Κύριοι Ρόλοι:
Robert De Niro … Max Barber
Tommy Lee Jones … Duke Montana
Morgan Freeman … Reggie Fontaine
Zach Braff … Δρ Walter Creason
Emile Hirsch … James Moore
Eddie Griffin … Devin Wilton
Kate Katzman … Megan Albert
Patrick Muldoon … Frank Pierce
Vincent Spano … Joey
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: George Gallo, Josh Posner
Παραγωγή: Patrick Hibler, Joy Sirott Hurwitz, Phil Kim, Julie Lott, David E. Ornston, Richard Salvatore
Μουσική: Aldo Shllaku
Φωτογραφία: Lucas Bielan
Μοντάζ: John M. Vitale
Σκηνικά: Joe Lemmon, Stephen J. Lineweaver
Κοστούμια: Melissa Vargas
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: The Comeback Trail
- Ελληνικός Τίτλος: Πώς να Σκοτώσεις τον Πρωταγωνιστή σου
Άμεσοι Σύνδεσμοι
- The Comeback Trail (1982)
Σεναριακή Πηγή
- Σενάριο: The Comeback Trail (1982) του Harry Hurwitz.
Παραλειπόμενα
- Ριμέικ της ομότιτλης ταινίας του 1982, μιας b-movie που παρωδούσε τις b-movie. Η ταινία είχε πάρει διανομή μονάχα στις ΗΠΑ, κι αυτή σε περιορισμένες αίθουσες.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 24/4/2021
Πώς να κακιώσεις σε μια τριάδα σαν τους Robert De Niro, Tommy Lee Jones και Morgan Freeman. Πέρα από ό,τι θα πούμε, και μόνο η φιλότιμη ερμηνευτικά παρουσία τους σου παρέχει την αξιοπρέπεια που το κείμενο σού στερεί. Υλικό, πάντως, υπήρχε εδώ μέσα, απλά κανείς δεν το αξιοποίησε.
Πάμε πίσω στους Τρελούς, Τρελούς Παραγωγούς, μια φοβερή τότε ιδέα που σκαρφίστηκε ο Mel Brooks για να βγάλει το άχτι του επί όσων είχε τραβήξει κατά τα πρώτα του βήματα στη βιομηχανία του θεάματος. Κάτι παραπλήσιο έχουμε κι εδώ, και ειλικρινά δεν ενοχλεί το παραμικρό που είναι έχουμε παραπομπή. Κι αυτό επειδή η σάτιρα δεν είναι αδιάφορη, και σίγουρα δεν είναι ανεπίκαιρη.
Έλα όμως που ο George Gallo μόνο παράπονα δεν μπορεί να έχει από την εν λόγω βιομηχανία, αφού ενώ ξεκίνησε με δύο ενδιαφέροντα σενάρια, πήρε έναν δρόμο που προσφέρεται για σάτιρα παρά για την όση αναγνώριση κατάφερε να πετύχει. Το λιγότερο εδώ είναι άνευρος. Όσο κι αν η τριάδα φαίνεται ότι έχει εκλάβει με κέφι τον ρόλο της, ο Gallo είναι σαν να γυρίζει το φιλμ σε αργή κίνηση. Ένα στιλ που έχει παρέλθει από τη δεκαετία του 1970 (που και η ταινία τοποθετείται), αλλά και τότε ήθελε γερό σενάριο για να αναδειχθεί.
Κι εδώ είναι το δεύτερο θεματάκι. Ποιο υπερτερεί; Η σάτιρα ή η κωμωδία; Φυσικά και θα μπορούσαν να δουλεύουν αυτά τα δύο ταυτόχρονα, αλλά στην προκειμένη, μοιάζει σαν το ένα να παρεισφρέει στα βήματα του άλλου, με αποτέλεσμα να παραπατούν αμφότερα. Κι αυτό επειδή ούτε η σάτιρα υπερβαίνει τα εσκεμμένα, ούτε η φάρσα προσφέρει σταθερά χιούμορ, τουλάχιστον αυτό που θα θέλαμε (και σίγουρα πιο σκοτεινό). Ειδικά η σκέψη να έχουμε μια ζωντανή μονομαχία Κογιότ-Ροντράνερ ήταν ό,τι πιο έξυπνο υπήρχε εδώ μέσα (με στιγμιαίες παραπομπές στο Τζακ ο Σκανδαλιάρης του 1979), απλά το φιλμ επιμένει να μην το εκμεταλλεύεται. Μιλάμε για υλικό με το οποίο θα μπορούσες άνετα να «μπαχαλέψεις» την ταινία σου, και να πρόσφερες αυτό που θέλει το κοινό της ξεκαρδιστικής κωμωδίας.
Ακόμα χειρότερα, τα τελευταία λεπτά πάνε χαράμι, καθώς οι ήρωες μας μετατρέπονται από αντικείμενα σάτιρας σε καθωσπρέπει μετανοούντες, κι εμείς πρέπει να πιστέψουμε ότι ένα γουέστερν της σειράς θα μπορούσε να πάει από σπόντα για Όσκαρ. Κανένα πρόβλημα με το ακόμα ένα happy-end, αλλά εδώ ήρθαμε να κάνουμε πλάκα με κάτι που δεν λέει ακόμα και σήμερα να βάλει -ποιοτικό- μυαλό, όχι να ανακουφιστούμε για τις καλές του προθέσεις.
Λίγο βέβαια η νοσταλγία, λίγο οι μνήμες από παλιότερου τύπου σάτιρα, κάτι κάποιες φάσεις που βγάζουν γέλιο, και η τριάδα των γερόλυκων έχει ξεκολλήσει μια ταινία του μηδέν για τα καλά από τον πάτο. Ειδικά για θερινό σινεμά κάνει τη δουλειά του μια χαρούλα!
Βαθμολογία: