Το Ξύσιμο των Νεκρών

Ο Σόουν έχει πάρει αποφάσεις για τη ζωή του: να κερδίσει πίσω την καρδιά της πρώην κοπέλας του, να φτιάξει τη σχέση του με τη μητέρα του και να αντιμετωπίσει επιτέλους τις ευθύνες του. Όλα αυτά όμως έρχονται σε δεύτερη μοίρα, όταν η πόλη γεμίζει με αιμοβόρα ζόμπι! Με τη βοήθεια του φίλου του, Εντ, προσπαθεί να σώσει την οικογένειά του και την κοπέλα του και να τους πάει σε ένα ασφαλές μέρος, στην προκειμένη περίπτωση το μπαρ Winchester…

Σκηνοθεσία:

Edgar Wright

Κύριοι Ρόλοι:

Simon Pegg … Shaun

Nick Frost … Ed

Kate Ashfield … Liz

Lucy Davis … Dianne

Dylan Moran … David

Penelope Wilton … Barbara

Bill Nighy … Philip

Rafe Spall … Noel

Martin Freeman … Declan

Jessica Hynes … Yvonne

Matt Lucas … ξάδελφος Tom

Rob Brydon … εκφωνητής (φωνή)

Mark Gatiss … εκφωνητής (φωνή)

Julia Davis … ρεπόρτερ (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Simon Pegg, Edgar Wright

Παραγωγή: Nira Park

Μουσική: Dan Mudford, Pete Woodhead

Φωτογραφία: David M. Dunlap

Μοντάζ: Chris Dickens

Σκηνικά: Marcus Rowland

Κοστούμια: Annie Hardinge

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.

Τίτλοι

• Αυθεντικός Τίτλος: Shaun of the Dead
• Ελληνικός Τίτλος: Το Ξύσιμο των Νεκρών

Άμεσοι Σύνδεσμοι

• Καυτοί και Άσφαιροι (2007)
• Το Τέλος του Κόσμου (2013)

Κύριες Διακρίσεις

• Υποψήφιο για Bafta καλύτερης βρετανικής ταινίας και βρετανού πρωτοεμφανιζόμενου για την παραγωγό Nira Park.

Παραλειπόμενα

• Χωρίς να είχαν ακόμα κάτι τέτοιο κατά νου οι δημιουργοί του, έμελλε να ανοίξει την τριλογία Three Flavours Cornetto.
• Simon Pegg και Edgar Wright εμπνεύστηκαν την ιδέα για το στόρι μέσα από το δικό τους sitcom, το Spaced. Συγκεκριμένα ήταν το επεισόδιο με τίτλο Art, που ήθελε τον χαρακτήρα του Pegg να έχει πάρει αμφεταμίνες και να παίζει το βίντεο-γκέιμ Resident Evil 2, νομίζοντας ότι πράγματι μάχονταν μια εισβολή από ζόμπι. Έτυχε βέβαια οι δυο τους να μοιράζονται κοινή αγάπη προς την τριλογία ζόμπι του George A. Romero, και από 1999 είχαν ήδη πάρει τις αποφάσεις τους.
• Αρχικά είχε πει το ναι στην παραγωγή το βρετανικό δίκτυο Film4, αλλά δεν άργησε να περικόψει το διαθέσιμο μπάτζετ. Ο Wright είχε ήδη διακόψει κάθε άλλη δουλειά που έρχονταν στον δρόμο του, με γνώμονα να αφοσιωθεί σε αυτή την ταινία, αλλά το ένα μετά το άλλο τα στούντιο αρνούνταν να την αναλάβουν. Μετά από 18 μήνες επιμονής, η Working Title Films ήρθε ως σανίδα σωτηρίας, παρότι εξειδικεύονταν σε ρομάντζα και κομεντί.
• Έχοντας ποικιλία επιρροών, Wright και Pegg χρειάστηκαν μόνο 8 εβδομάδες για να ολοκληρώσουν το σενάριο. Πριν τα γυρίσματα έγινε μάζωξη του καστ, όπου ο καθένας μπορούσε να προτείνει δικές του ιδέες για το στόρι, και κάποιες πράγματι ενσωματώθηκαν στο κείμενο.
• Η Helen Mirren απέρριψε την πρόταση να ερμηνεύσει την Μπάρμπαρα, λέγοντας μάλιστα με ειρωνεία ότι θα προτιμούσε να παίξει σε κάτι πιο αστείο.
• Πέρα από τους δύο διάσημους, τον Bill Nighy και την Penelope Wilton, όπως και κάποια κάμεο, το καστ αναζητήθηκε μέσα από νέους βρετανούς κωμικούς και τα sitcom Spaced, Black Books και The Office. Αυτός εντέλει που έκανε τη διαφορά ήταν ο Nick Frost από το Spaced, που έκανε εδώ το κινηματογραφικό του ντεμπούτο.
• Οι κομπάρσοι για τα ζόμπι μαζεύτηκαν από τους φαν της σειράς Spaced. Αρχικά είχαν προσληφθεί 40, αλλά έφτασαν ως τους 150 επιστρατεύοντας ακόμα και ντόπιους που συμμετείχαν οικειοθελώς.
• Τα εξωτερικά γυρίσματα έγιναν σε διάφορες περιοχές του Λονδίνου, και τα εσωτερικά στα Ealing Studios. Η παμπ Winchester ονομάζονταν στην πραγματικότητα Duke of Albany, και χρονολογούνταν από τη βικτωριανή εποχή. Το 2008 όμως έκλεισε και μετατράπηκε σε συγκρότημα κατοικιών.
• Η United International Pictures, ο διανομέας στη Μεγάλη Βρετανία, προσέλαβε ηθοποιούς που μεταμορφώθηκαν σε ζόμπι, και σκόρπισαν τον χαλασμό σε σημεία του Λονδίνου λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα.
• Με όπλο τις καλές κριτικές και την υψηλή αποδοχή του κοινού, το φιλμ ανακηρύχτηκε στιγμιαία ως cult. Με 6,1 εκατομμύρια δολάρια κόστος, συγκέντρωσε 38,6. Στη χώρα μας, παραδόξως, κυκλοφόρησε κατευθείαν στο Home Cinema, ένα γεγονός που δέχτηκε κριτική από το ελληνικό σινεφίλ κοινό.

Μουσικά Παραλειπόμενα

• Η σκηνή κοντά στην έναρξη που ακούγεται το The Blue Wrath των I Monster, ήταν αρχικά χορογραφημένη πάνω σε κομμάτι του Cornelius που είχε γραφτεί ειδικά για την ταινία. Τα δύο κομμάτια μοιράζονταν το ίδιο τέμπο, με τον Wright να προτιμά εντέλει το The Blue Wrath.