Το χρονολόγιο τριών ταραγμένων μηνών του 1965, όταν ο Δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ οδηγούσε μια επικίνδυνη εκστρατεία για να διασφαλίσει ισονομία στο δικαίωμα της ψήφου υπό το πρόσωπο μιας βίαιης αντιπαράθεσης. Η επική πορεία από το Σέλμα στο Μοντγκόμερι κορυφώθηκε με την ψήφιση ενός νόμου από τον πρόεδρο Τζόνσον, η οποία ήταν μέγιστη νίκη στη μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σκηνοθεσία:
Ava DuVernay
Κύριοι Ρόλοι:
David Oyelowo … Δρ Martin Luther King, Jr.
Tom Wilkinson … πρόεδρος Lyndon B. Johnson
Carmen Ejogo … Coretta Scott King
Andre Holland … Andrew Young
Tessa Thompson … Diane Nash
Giovanni Ribisi … Lee C. White
Lorraine Toussaint … Amelia Boynton Robinson
Stephan James … John Lewis
Wendell Pierce … αιδεσιμότατος Hosea Williams
Common … James Bevel
Alessandro Nivola … John Doar
LaKeith Stanfield … Jimmie Lee Jackson
Cuba Gooding Jr. … Fred Gray
Dylan Baker … J. Edgar Hoover
Tim Roth … κυβερνήτης George Wallace
Oprah Winfrey … Annie Lee Cooper
Niecy Nash … Richie Jean Jackson
Omar J. Dorsey … James Orange
Jeremy Strong … James Reeb
Martin Sheen … δικαστής Frank Minis Johnson
Stephen Root … Al Lingo
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Paul Webb
Παραγωγή: Christian Colson, Dede Gardner, Jeremy Kleiner, Oprah Winfrey
Μουσική: Jason Moran
Φωτογραφία: Bradford Young
Μοντάζ: Spencer Averick
Σκηνικά: Mark Friedberg
Κοστούμια: Ruth E. Carter
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Selma
- Ελληνικός Τίτλος: Selma
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο Όσκαρ τραγουδιού (Glory). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία.
- Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Glory). Υποψήφιο για καλύτερη ταινία (δράμα), σκηνοθεσία και πρώτο αντρικό ρόλο (David Oyelowo) σε δράμα.
Παραλειπόμενα
- Steven Spielberg, Stephen Frears, Paul Haggis, Spike Lee, Lee Daniels και Michael Mann: όλοι αυτοί ενδιαφέρθηκαν σε κάποιο σημείο για την κινηματογράφηση του σεναρίου (έτοιμο από το 2008). Επικρατέστερος ήταν ο Lee Daniels που είχε επιστρατεύσει για κύριους ρόλους τους: Hugh Jackman, Liam Neeson, Robert De Niro, Cedric the Entertainer και Lenny Kravitz. Ο David Oyelowo, στον ρόλο του Λούθερ Κινγκ, ήταν ο μόνος που «επιβίωσε» από το αρχικό καστ. Ήταν κι αυτός που με την αποχώρηση του Daniels, πάσχισε να προσληφθεί η Ava DuVernay.
- Μπορεί να μην αναγράφεται στα κρέντιτ (λόγω όρου στο συμβόλαιο του Webb), αλλά η DuVernay υποστήριξε ότι άλλαξε το 90% όσων της είχαν παραδοθεί από το σενάριο του Paul Webb. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και όλοι οι λόγοι του Martin Luther King, αφού μόλις το 2009 οι κληρονόμοι του έδωσαν την άδεια στην DreamWorks και τη Warner Bros. να τους χρησιμοποιήσουν. Αλλά κι αυτές δεν τους έδωσαν εξαρχής στην παραγωγή (που άλλωστε δεν ήταν δική τους), με τη δημιουργό να αναγκάζεται αρχικά να αυτοσχεδιάζει.
- Διάλογος άνοιξε περί της ιστορικότητας όσων βλέπουμε, και κυρίως το κατά πόσο ένα ιστορικό έργο τέχνης μπορεί να παίρνει τέτοιου είδους ελευθερίες.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Ο Common και ο John Legend έβγαλαν για την ταινία το τραγούδι Glory, κερδίζοντας -πέρα από Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα- το βραβείο Grammy στην κατηγορία του τραγουδιού από σάουντρακ.
- Ντεμπούτο σε ταινία μυθοπλασίας για τον συνθέτη Jason Moran.
Κριτικός: Βασίλης Καγιογλίδης
Έκδοση Κειμένου: 2/2/2015
Είναι γεγονός ότι ο τίτλος της συγκεκριμένης ταινίας δικαιώνει το περιεχόμενό της. Διότι δεν πρόκειται για σινεμά χαρακτήρων ή μία ακόμα από τις πολυάριθμες φετινές βιογραφίες, αλλά για μία ταινία που επικεντρώνεται σε συγκεκριμένα ιστορικοπολιτικά περιστατικά με σημείο αναφοράς τις προσπάθειες των αφροαμερικανών να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου στην Αμερική. Οι DuVernay και Webb παραγγονίζουν μία προσωπικότητα τεραστίου μεγέθους, προς ικανοποίηση ενός πιο κοινωνικού σινεμά, που μοιάζει αν μη τι άλλο επίκαιρο και αναγκαίο. Αποφεύγουν μία ακόμα αγιογραφία, αρνούνται την εμβάθυνση στο εσωτερικό του βασικού χαρακτήρα που αποτέλεσε σύμβολο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία και επιχειρούν την αποτύπωση του μωσαϊκού ενός κινήματος που γεννήθηκε και έδρασε υπό την καθοδήγηση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, με κορυφαία στιγμή του την επική πορεία από το Σέλμα στο Μοντγκόμερι. Αυτός λοιπόν είναι και ο λόγος για τον οποίο η ταινία διχάζει. Της λείπει το ειδικό βάρος και η αφορμή για να πάει ένα βήμα παρακάτω.
Η κινηματογραφική προϊστορία της DuVernay καθίσταται καθοριστική για να ελεγχθεί με σοβαρότητα το σύνολο των ηθοποιών και να αποκτήσει ομοιογένεια μία ταινία από την οποία παρελαύνουν πολυάριθμοι χαρακτήρες, χάνεται όμως έτσι ο βασικός ήρωας, αυτή η μεγάλη, εμβληματική φιγούρα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, παρά τη στοχευμένη και ακριβή ερμηνεία του David Oyelowo. Η ταινία θα κεντρίσει το ενδιαφέρον στους αδαείς των συγκεκριμένων γεγονότων, όμως θα φανεί ένα επιφανειακό και αδιάφορο φιλμ σε όσους κατέχουν όλα όσα συνέβησαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την καθοριστική πορεία προς την ισονομία.
Το Selma αναλώνεται σε ένα καίριο για την αμερικάνικη ιστορία γεγονός, κυρίως μέσα από τσιτάτα και συζητήσεις περιστρεφόμενες γύρω από την οργάνωση μίας ιστορικού μεγέθους πορεία, η οποία κινηματογραφείται εντούτοις με έμφαση, γραφικότητα και καθαρή καλλιτεχνική συνείδηση. Οι χαρακτήρες αν και ξεκάθαροι, δεν παρουσιάζουν συνέχεια ενώ έντονη και καθοριστική καθίσταται η απουσία, σε μεγάλο βαθμό, του βιογραφικού στοιχείου που έχει ανάγκη το ευρύ κοινό. Η Αμερικανίδα σκηνοθέτης κάνει αστραπιαίες αναφορές σε πρόσωπα, επικεντρώνεται στα πιο προβεβλημένα συμβάντα του επίμαχου τριμήνου του `65 και της πολιτικής σύγχυσης που προκάλεσαν και εμμένει στα βασικά σημεία της οργανωτικής δομής ενός κινήματος για να αποτυπώσει τις διαχρονικές προσπάθειες του αφροαμερικανικού λαού για ίσα δικαιώματα.
Η DuVernay σου κερνά την πολυπόθητη ένταση (γαρνιρισμένη με ένα αποθεωτικό σάουντρακ) που εύκολα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως «εκκωφαντική», δοσμένη με σκοπό να σου τραβήξει την προσοχή, και ο Oyelowo σε αφοπλίζει με την απόδοσή του στο ρόλο του Κινγκ. Η ταινία κουβαλάει επάνω της μία αδικαιολόγητη λάμψη και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που μπορεί να μπερδέψουν ή να παρερμηνευτούν. Άρτια δε μπορεί να θεωρηθεί, ως καλλιτεχνική απόπειρα όμως (απλά) ενδιαφέρουσα, με μία εμφατική κινηματογραφική αφήγηση που σε τσιγκλάει και με ένα μήνυμα που έχει σίγουρα κάτι να πει.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
