Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής (2015)

ΣΥΝΟΨΗ

Ο κόσμος έχει περάσει τεράστια καταστροφή και οι άνθρωποι που έχουν επιβιώσει παλεύουν αναζητώντας τα βασικά. Κάπου σε μια έρημο, δύο επαναστάτες βρίσκονται σε φυγή, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν την τάξη. Είναι ο Μαξ, ένας άντρας της δράσης και των λίγων κουβέντων, που αποζητάει την ηρεμία μετά τον θάνατο της γυναίκα και του παιδιού του την εποχή του ολοκαυτώματος. Η άλλη είναι η Φουριόζα, η οποία πιστεύει ότι ο δρόμος για την επιβίωση βρίσκεται πέρα από την έρημο, στα μέρη όπου γεννήθηκε.

Σκηνοθεσία:

George Miller

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Hardy … Max Rockatansky

Charlize Theron … Imperator Furiosa

Nicholas Hoult … Nux

Hugh Keays-Byrne … Immortan Joe

Rosie Huntington-Whiteley … The Splendid Angharad

Nathan Jones … Rictus Erectus

Riley Keough … Capable

Zoe Kravitz … Toast the Knowing

Abbey Lee … The Dag

Courtney Eaton … Cheedo the Fragile

Josh Helman … Slit

Angus Sampson … The Organic Mechanic

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: George Miller, Brendan McCarthy, Nick Lathouris

Παραγωγή: George Miller, Doug Mitchell, P.J. Voeten

Μουσική: Junkie XL

Φωτογραφία: John Seale

Μοντάζ: Margaret Sixel

Σκηνικά: Colin Gibson

Κοστούμια: Jenny Beavan

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Πολύ θετική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Mad Max: Fury Road
Ελληνικός Τίτλος: Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής

Άμεσοι Σύνδεσμοι

Σεναριακή Πηγή

Χαρακτήρες franchise: Mad Max των George Miller, Byron Kennedy.

Κύριες Διακρίσεις

Όσκαρ μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών, ήχου, ηχητικών εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεων. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, φωτογραφία και ειδικά εφέ.
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα) και σκηνοθεσίας.
Βραβείο Bafta μοντάζ, σκηνικών, κοστουμιών και μακιγιάζ/κομμώσεων. Υποψήφιο για φωτογραφία, ήχο και ειδικά εφέ.
Καλύτερη ταινία και ακόμα 7 βραβεία στα εθνικά βραβεία της Αυστραλίας.
Βραβείο FIPRESCI στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπάστιαν.

Παραλειπόμενα

Τέταρτο μέρος και reboot της μετα-αποκαλυπτικής σειράς δράσης (στην Αυστραλία θεωρείται ότι ανήκει στο είδος Ozploitation ταινιών), 30 χρόνια μετά το τρίτο, με τον Miller να το σχεδιάζει με το μυαλό του από το 1987. Είναι και το πρώτο χωρίς τον Mel Gibson, για τον οποίο υπήρχε η φήμη πως θα έκανε γκεστ-σταρ εμφάνιση.
Το 2003, παραλίγο να ξεκινήσουν γυρίσματα στη Ναμίμπια, αλλά καθυστερούσαν λόγω του ότι οι ΗΠΑ κι άλλες χώρες είχαν εκδώσει ταξιδιωτική οδηγία περί επικινδυνότητας. Με το ξέσπασμα του πολέμου στο Ιράκ, το σχέδιο εγκαταλείφτηκε προσωρινά, για να ξεκινήσει εντέλει έπειτα από το Happy Feet.
Ο Jeremy Renner και οι Armie Hammer ήταν στους τελικούς υποψήφιους για τον ρόλο του Μαντ Μαξ. Αντίθετα, ο Sam Worthington και ο Eric Bana αρνήθηκαν πως ήταν ποτέ στη λίστα. Στο τραπέζι είχαν βρεθεί ανά εποχές και τα ονόματα των Joel Kinnaman, Heath Ledger και Michael Fassbender.
Η Charlize Theron έπρεπε για τον ρόλο να ξυρίσει το κεφάλι της, κι έτσι στα γυρίσματα του Χίλιοι Τρόποι να Πεθάνεις στην Άγρια Δύση έπαιζε με περούκα.
Σχεδόν το 80 τοις εκατό των ειδικών εφέ είναι παραδοσιακά. Το CGI χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα για να διαμορφωθεί κατάλληλα η έρημος της Ναμίμπια και για να φαίνεται προσθετικό το αριστερό χέρι της Charlize Theron.
Μέχρι και το 2010, η Weta Digital ήταν να αναλάβει τα ειδικά εφέ, αλλά οι αναβολές έφεραν στη θέση της την Iloura και τα άνω των 1500ων της αντιστοίχων πλάνων.
Η κατασκευή των οχημάτων είχε ξεκινήσει από το 2003. Συνολικά δημιουργήθηκαν 150, από τα οποία μόνο τα 88 επέζησαν με το πέρας των γυρισμάτων.
Ο σκηνοθέτης είχε οριστεί να παραδώσει μια PG-13 ταινία. Αυτό όμως δεν τον είχε σταματήσει να ανεβάσει τον πήχη στο R λόγω κυρίως έντονης βίας, κάνοντας το στούντιο να περικόψει μόνο του όσα χρειάζονταν. Η Warner Bros. όμως το σκέφτηκε εκ νέου, προβάλλοντας και τις δύο εκδοχές στις δοκιμαστικές προβολές, καταλαβαίνοντας ότι η R εκδοχή του Miller ήταν κι αυτή που έπρεπε να βγει στις αίθουσες.
Παρά τις “πανύψηλες” κριτικές, τα ταμεία απέδωσαν λιγότερα από τα αναμενόμενα κέρδη. Με κόστος 185,1 εκατομμύρια δολάρια, τα έσοδα ήταν στα 374,7.
Ταυτόχρονα με την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, η Vertigo κυκλοφόρησε ένα πρίκουελ κόμικ με τον ίδιο τίτλο, χωρισμένο σε τέσσερα τεύχη.
Τα 6 Όσκαρ που κέρδισε το φιλμ αποτέλεσαν ρεκόρ για αυστραλιανή ταινία.
Ο σκηνοθέτης είχε προαναγγείλει ότι στο Blu-ray θα υπήρχαν ακόμα δύο εκδοχές: η μία ασπρόμαυρη και η άλλη βωβή. Αυτό δεν συνέβη άμεσα, αλλά στην ανθολογία Mad Max: High Octane (2016) συμπεριλήφθηκε το Mad Max: Black & Chrome. Υπολογίστηκε ότι από το 2015 έως το 2020, η ταινία πούλησε στο Home Cinema πάνω από 3 εκατομμύρια κόπιες.
Η ταινία βγήκε και τρισδιάστατη.
Οικονομικές διαφορές που προέκυψαν μεταξύ της Warner Bros. και του Miller έκαναν το franchise και πάλι να κολλήσει. Ακολουθεί το 2024 το πρίκουελ Furiosa: A Mad Max Saga, στο οποίο η Anya Taylor-Joy είναι η νεανικότερη εκδοχή της Charlize Theron.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Πριν αναλάβει ο Junkie XL, πέρασαν τα ονόματα των Hans Zimmer, John Powell και Marco Beltrami ως πιθανοί να γράψουν τη μουσική.

ΚΡΙΤΙΚΗ #1

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 13/5/2015

Και εκεί που νομίζαμε ότι η μανία του Χόλιγουντ με τα sequel/reboot έχει φθαρεί καταντώντας κάτι το άχρηστο, έρχεται μια ταινία να μας υπενθυμίσει ότι, μερικές φορές, μία ακόμα επίσκεψη σε έναν κινηματογραφικό κόσμο δεν είναι άσχημη. Αυτή είναι σίγουρα η περίπτωση για το «Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής», το τέταρτο κατά σειρά «Mad Max» και το πρώτο μετά το «Μαντ Μαξ: Απόδραση από το Βασίλειο του Κεραυνού» του 1985.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η τέταρτη συνέχεια της σειράς «Mad Max» επρόκειτο να ξεκινήσει την παραγωγή της το 2001. Μια σειρά γεγονότων, όπως οι οικονομικές δυσκολίες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά και το ζήτημα της ασφάλειας των γυρισμάτων στη Ναμίμπια, έφεραν ως αποτέλεσμα το έργο να ξεκινήσει τα γυρίσματα τον Ιούλιο του 2012. Τέτοια ταραγμένη ιστορία παραγωγής αποτελεί συχνά μια καταστροφική για το έργο φήμη, αλλά ευτυχώς το «Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής» ανταποκρίνεται και με το παραπάνω στο hype του. Οι λόγοι πολλοί…

Πρώτος ο George Miller. Αφού πέρασε τις τελευταίες δεκαετίες στην παραγωγή και στη σκηνοθεσία ταινιών όπως το «Μπέιμπ: Το Μικρό Γουρουνάκι στη Μεγάλη Πόλη» και το «Happy Feet», πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι ωραίο να τον βλέπεις να επιστρέφει στις ρίζες του, σκηνοθετώντας ακόμα μια ταινία «Mad Max». Μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια και ο Mel Gibson να μην παίζει πλέον τον οδηγό πολεμιστή, η επιδεξιότητα και η τεχνική εμπειρογνωμοσύνη του Miller όμως σε αυτό το είδος μετα-αποκαλυπτικής δράσης δεν έχει σκουριάσει. Αντ` αυτού, καλύτερος από ποτέ, αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να είναι από τους κορυφαίους σκηνοθέτες δράσης, κάνοντας τους περισσότερους ομοϊδεάτες δημιουργούς της σημερινής γενιάς να ντρέπονται. Χάρη στην επιμονή του να κινηματογραφεί τις σκηνές δράσης όσο πιο πρακτικά γίνεται με όσο το δυνατόν περισσότερα stunt κι αληθινές τοποθεσίες, δημιουργεί, μαζί με τον βοηθό σκηνοθέτη και υπεύθυνο συντονιστή των κασκαντέρ Guy Norris, μια εκπληκτική κινηματογραφική ταινία, όπου η δράση πραγματικά αποδίδει.

Συνεχίζοντας, τα σχεδιαστικά στοιχεία σε όλους τους τομείς είναι καταπληκτικά: τελεία και παύλα. Ένας ολόκληρος κόσμος έχει δημιουργηθεί για την απόλαυση μας. Τα σκηνικά, το μακιγιάζ, η σωστή χρήση του CGI, όλα εξυπηρετούν ένα μεγαλύτερο όραμα με λεπτομέρεια κι ακρίβεια. Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στα κοστούμια της Jenny Beavan, μια και κάθε χαρακτήρας ορίζεται ολοκληρωτικά από ό,τι αυτός ή αυτή φοράει. Όπως επίσης και στην επική φωτογραφία του John Seale, του οποίου η διακριτική χρήση του πορτοκαλί και τιρκουάζ χρώματος κατά τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας είναι μαγευτική. Ενώ, τέλος, η μουσική του Junkie XL ταιριάζει απόλυτα με την ένταση της ταινίας.

Φυσικά, ένας τεράστιος λόγος επιτυχίας του έργου είναι και οι ηθοποιοί του. Ως ο νέος Max Rockatansky, ο Tom Hardy διαθέτει το μείγμα γοητείας κι άγριων χαρακτηριστικών που ταιριάζουν στον χαρακτήρα. Αν και υπο-χρησιμοποιημένος στο φιλμ, δίνει τον καλύτερο του εαυτό και ανταπεξέρχεται άψογα στον σωματικά απαιτητικό ρόλο του. Δίπλα του η Charlize Theron ως Furiosa. Για δεύτερη φορά, ο Miller καταφέρνει και δημιουργεί με επιτυχία έναν ισχυρό γυναικείο χαρακτήρα, με τη Theron να τον αποδίδει με τη κατάλληλη ποσότητα τσαγανού και ωμής συγκίνησης. Είναι τόσο εξαιρετική η ερμηνεία της που κοντράρει επάξια την Ellen Ripley της Sigourney Weaver και τη Sarah Connor της Linda Hamilton. Ο Hugh Keays-Byrne δεσπόζει σχεδόν σε κάθε σκηνή που εμφανίζεται. Ο Nicholas Hoult είναι πολύ καλός και καθώς η ιστορία του εξελίσσεται, καταφέρνει και σε κερδίζει όλο και περισσότερο. Ενώ, τέλος, ο Miller διασφαλίζει ότι τα τέσσερα μοντέλα που μετατράπηκαν σε ηθοποιούς (Rosie Huntington-Whiteley, Zoe Kravitz, Riley Keough, Abbey Lee και Megan Gale) λάμπουν αξιοθαύμαστα με αξιόλογες προσωπικότητες.

Στο σύνολο του, λοιπόν, ο «Δρόμος της Οργής» του Miller τα έχει όλα στην καλύτερη εκδοχή τους. Αφήστε τους «Avengers» και τους «Furious» στην άκρη και κάντε χώρο για μια τολμηρή κι οπτικά εντυπωσιακή περιπέτεια βίας και χάους που απαιτεί πολλαπλές προβολές για να απορροφήσει κανείς όλα όσα συμβαίνουν στις γεμάτες, αλλά ποτέ υπερπλήρεις δύο ώρες διάρκειας της.

Βαθμολογία:

ΚΡΙΤΙΚΗ #2

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 27/2/2016

Τα άνισα παλιά τρία «Mad Max» έμειναν ως cult για τον πρωτοποριακό τότε δυστοτυπικό τους χαρακτήρα και τα αληθινά αχανή πεδία δράσης τους. Ο αρχικός τους δημιουργός, ο Τζορτζ Μίλερ, γνώριζε ότι κάτι τέτοιο δύσκολα θα ικανοποιούσε και το σύγχρονο κοινό, το οποίο θέλει ένα block-buster πολύ πιο γρήγορο από εκείνα. Και πραγματικά, ανεβάζει τις ταχύτητες, σε σημείο όμως ιλιγγιώδες. Κανέναν δεν θα νοιάξει που έχουμε ένα μηδενικό στην ουσία σενάριο, μια και κανείς δεν θα προλάβει να το αντιληφθεί καν! Πρόκειται για ένα τεχνικά άρτιο φιλμ, που μπορεί να αποτελέσει επιτομή στη σύγχρονη σκηνοθεσία μιας εμπορικής ταινίας, ενώ παράλληλα διατηρεί ατόφια τη γοητεία του ανοιχτού πεδίου. Αν προλάβετε, θα απολαύσετε τις νευρώδεις ερμηνείες των Τομ Χάρντι, Σαρλίζ Θέρον, αλλά και τη λεπτή εικαστική δουλειά (από σκηνικά-κοστούμια ως φωτογραφία) που γίνεται σε ένα τόσο οπτικά λιτό φιλμ.

Βαθμολογία: