Η Περίπτωση Λάρι Κράουν (2011)

ΣΥΝΟΨΗ

Όταν ο Λάρι Κράουν απολύεται ανεξήγητα από τη θέση του ως υπάλληλος καταστήματος, συνειδητοποιεί ότι ήρθε η ώρα για κάποια σημαντική αλλαγή στη ζωή του. Πνιγμένος στα χρέη και χωρίς προσανατολισμό, επιστρέφει στα θρανία, πηγαίνοντας ξανά στο πανεπιστήμιο. Εκεί θα κάνει παρέα με μια ομάδα μαθητών που οδηγούν βέσπες, ενώ θα νιώσει μια ιδιαίτερη έλξη για την καθηγήτριά του.

Σκηνοθεσία:

Tom Hanks

Κύριοι Ρόλοι:

Tom Hanks … Larry Crowne

Julia Roberts … Mercedes ‘Mercy’ Tainot

Gugu Mbatha-Raw … Talia

Wilmer Valderrama … Dell Gordo

Pam Grier … Frances

Cedric the Entertainer … Lamar

Taraji P. Henson … B’Ella

Bryan Cranston … Dean Tainot

Rami Malek … Steve Dibiasi

Maria Canals-Barrera … Lala Pinedo

Rita Wilson … Wilma Q. Gammelgaard

George Takei … Δρ Ed Matsutani

Rob Riggle … Jack Strang

Randall Park … εκπαιδευτής Wong

Nia Vardalos … το τζίνι του χάρτη (φωνή)

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Tom Hanks, Nia Vardalos

Παραγωγή: Gary Goetzman, Tom Hanks

Μουσική: James Newton Howard

Φωτογραφία: Philippe Rousselot

Μοντάζ: Alan Cody

Σκηνικά: Victor Kempster

Κοστούμια: Albert Wolsky

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Larry Crowne
Ελληνικός Τίτλος: Η Περίπτωση Λάρι Κράουν

Παραλειπόμενα

Ο Tom Hanks είχε να σκηνοθετήσει ταινία από το 1996, όπου είχε κάνει το ντεμπούτο του κι από αυτή την ιδιότητα.
Αρχικά είχε ανακοινωθεί με τίτλο Talk of the Town.
Βασίζεται στην περίπτωση ενός φίλου του Tom Hanks, ονομαζόμενου Jim Chandler.
Σύμφωνα με τη Universal Pictures, το κοινό στο άνοιγμα της ταινίας ήταν κατά 75% άνω των 50 ετών.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 25/7/2011

Ένα feel-good χαπάκι για τις δύσκολες ώρες! Η περίπτωση του Λάρι Κράουν δεν έχει κάτι το αξιομνημόνευτο, δεν διεκδικεί κάποια μοναδικότητα στα κινηματογραφικά χρονικά, απλά είναι μια στρωτή ταινία με την οποία περνάς καλά κι επιστρέφεις στην καθημερινότητα σου με μισό χαμογελάκι παραπάνω. Μια τυπική κομεντί που ακολουθάει μια αλά 1990 πεπατημένη, κλείνει το μάτι και σε πιο κλασικά δείγματα, και δεν αποτυγχάνει ολότελα. Χαλαρά, χωρίς εκπλήξεις και υψηλές ταχύτητες, λίγο χιούμορ από δω, κάμποσο ρομάντζο από ‘κει και η ώρα πέρασε. Επιπλέον, όλα αυτά τα τυπικά θα τα περάσετε με δύο σούπερ-σταρ που δεν είναι από αυτούς που βαριόμαστε να παρακολουθούμε.

Ο Tom Hanks μονάχα τη μουσική δεν γράφει. Παίζει, σκηνοθετεί και γράφει. Στα δύο πρώτα δεν υπάρχουν «ζογκλερισμοί», άρα προσπερνάμε αναίμακτα. Στο σενάριο, όμως, συνεργάζεται με τη Nia Vardalos, την οποία προσωπικά έχω επικηρύξει! Εκεί συγκρούεται το γιν με το γιαν, και το αποτέλεσμα είναι το φιλμ να συνοψίζεται σε ένα πολύ ρηχό επίπεδο. Κι όμως, το κεντρικό του θέμα θα μπορούσε να είναι επίκαιρο, αφού καταπιάνεται με την ανεργία και την έλλειψη προοπτικών. Δεν υπάρχει κάποιο αρνητικό σχόλιο πάνω σε αυτά, αλλά κρύβονται πίσω από την κομεντί ταυτότητα και πάνε στράφι. Ας επιστρέψουμε όμως πάλι στα περί feel-good, κι εντέλει, ας εμείνουμε εκεί.

Βαθμολογία: