Μετά από ένα τραγικό γεγονός που συνταράσει την ύπαρξη της, η Έντι δεν μπορεί πλέον να βρίσκεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους, και δραπετεύει στο άγριο τοπίο της φύσης. Βρισκόμενη στα όρια του θανάτου, βρίσκει απρόσμενη βοήθεια από έναν καλοσυνάτο κυνηγό, και μαζί έναν δρόμο να επιστρέψει ολοκληρωτικά πίσω στη ζωή.
Σκηνοθεσία:
Robin Wright
Κύριοι Ρόλοι:
Robin Wright … Edee Mathis
Demian Bichir … Miguel
Sarah Dawn Pledge … Alawa
Kim Dickens … Emma Mathis
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Jesse Chatham, Erin Dignam
Παραγωγή: Leah Holzer, Lora Kennedy, Peter Saraf, Allyn Stewart
Μουσική: Ben Sollee, Time for Three
Φωτογραφία: Bobby Bukowski
Μοντάζ: Anne McCabe, Mikkel E.G. Nielsen
Σκηνικά: Trevor Smith
Κοστούμια: Kemal Harris
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Θετική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Land
- Ελληνικός Τίτλος: Land
Παραλειπόμενα
- Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τη γνωστή ηθοποιό Robin Wright.
- Τα γυρίσματα έγιναν στην Αλμπέρτα του Καναδά, και κράτησαν 29 ημέρες.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 6/3/2021
Είναι άδικο να περιμέναμε περισσότερα από τη Robin Wright στο δημιουργικό της «καλημέρα». Μπορεί η ταινία της να μη χαίρει μιας μοναδικής υπογραφής ή σεναρίου που θα τη θυμόσουν για καιρό, αλλά φαίνεται να έχει ολοκληρωμένο λόγο. Και μαζί με αυτόν, έναν κύριο λόγο ύπαρξης.
Το φιλμ λειτουργεί σαν μια σοβαρή κουβέντα που θα έκανες με έναν φίλο. Δεν αναζητεί συμβολισμούς, απορροφά αρκετά τις μεγάλες εντάσεις που εύκολα θα μπορούσε να υπερτονίσει, αλλά κι επιμένει ως τέλους σε μια ειλικρίνεια απέναντι στον θεατή του. Το θέμα που αναδεικνύεται δεν αφήνει χώρο για πολλές ερμηνείες, έχει τη σαφή πρόθεση να σου πει ότι δοκιμάζοντας τον εαυτό σου σε ακραίες συνθήκες μπορείς να βρεις τη δύναμη και εκείνο το «θαύμα» που θα σε κάνει να νικήσεις τη «ζωή εν τάφω».
Μπορεί κάποιος εδώ να αναγνώσει μια εκδοχή της επιστροφής στη φύση, αλλά θα έχει χάσει την ουσία των λεγομένων του σεναρίου. Η ταινία δεν έχει κάποιο πανανθρώπινο μήνυμα που πρέπει να εισακουστεί στο σύνολο των κατοίκων του πλανήτη, αλλά επικεντρώνεται σε αυτούς που αναζητούν και δεν βρίσκουν τρόπο να αντιμετωπίσουν τα προσωπικά τους φαντάσματα. Είναι μια ομιλία «κατ’ ιδίαν», που μπορεί να σου χρησιμεύσει, αλλά και μπορεί να μη σου χρησιμεύει.
Η φύση είναι ο κακός και ο καλός χαρακτήρας του φιλμ. Καλός αν βρεις τους τρόπους συνύπαρξης μαζί της, κακός αν νομίζεις ότι η ομορφιά της θα σου κάνει όλες τις χάρες. Και στον αντίποδα η ανθρώπινη καλοσύνη, αυτό το σπάνιο στην ανεύρεση του αλλά όχι ανύπαρκτο θαύμα, που ως από μηχανής θεός μπορεί να γίνει ο καταλύτης ανατροπής ακόμα και του μεγαλύτερου προβλήματος. Δεν είναι η φύση που σώζει την ηρωίδα από την κόλαση της, αλλά ότι εκεί μέσα ανακάλυψε αυτό που δυστυχώς σπανίζει, και δεν είναι άλλο από τον άνθρωπο που γνωρίζει να ανταπεξέρχεται στις άγριες δοκιμασίες της, και έχει το σθένος και την ικανότητα να σε τραβήξει έξω από το πηγάδι. Πλάι σε αυτό, μαθαίνουμε ότι μόνο όταν μηδενίζουμε την ύπαρξη μας, μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς τα βάρη που ως τότε κουβαλάμε.
Η Robin Wright μιλάει στον θεατή με τη χάρη του αμερικανικού ανεξάρτητου σινεμά (με μια ερμηνεία εφαρμοσμένη στη σκηνοθετική γραμμή της), δίχως να προσθέτει σε αυτό κάτι καινούργιο, αλλά διαβάζοντας το με τη βιωματική απλότητα που του πρέπει. Δεν μπορεί να αποφύγει ούτε κάποια στιγμιότυπα μελοδράματος που δεν προσθέτουν πολλά επί του νοήματος, ούτε έχει κάποια κατάληξη που δεν μαντεύεις πριν αυτή φανερωθεί. Προσφέρει όμως ένα δυνατό εγχειρίδιο για δύσκολες ώρες, μια επιλογή ζωής που καλό θα ήταν να κρατήσουμε πρόχειρη κάπου στη μνήμη μας, και αν δεν βρήκαμε εδώ έναν νέο μάστορα της μυθοπλασίας, μπορεί για κάποιους να βρέθηκε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
