Η Κίκα είναι μια αισθητικός που μοιράζεται με την καλύτερή της φίλη έναν φωτογράφο. Η μητέρα του φωτογράφου είναι παντρεμένη με έναν Αμερικανό, ο οποίος διατηρεί κρυφή σχέση με την Κίκα. Μια μέρα, η Κίκα βιάζεται από έναν πορνοστάρ, ο οποίος είναι αδερφός της οικιακής βοηθού. Η είδηση δεν θα ξεφύγει από μια δαιμόνια ρεπόρτερ που έχει βαλθεί να καλύψει το ρεπορτάζ.
Σκηνοθεσία:
Pedro Almodovar
Κύριοι Ρόλοι:
Veronica Forque … Kika
Peter Coyote … Nicholas
Victoria Abril … Andrea Caracortada
Alex Casanovas … Ramon
Rossy de Palma … Juana
Bibiana Fernendez … Susana
Anabel Alonso … Amparo
Santiago Lajusticia … Pablo
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Pedro Almodovar
Παραγωγή: Agustin Almodovar
Φωτογραφία: Alfredo Mayo
Μοντάζ: Jose Salcedo
Σκηνικά: Alain Bainee, Javier Fernandez
Κοστούμια: Jose Maria de Cossio, Gianni Versace
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Kika
- Ελληνικός Τίτλος: Κίκα
Κύριες Διακρίσεις
- Βραβείο πρώτου γυναικείου ρόλου (Veronica Forque) στα Goya. Υποψήφιο για δεύτερο γυναικείο ρόλο (Rossy de Palma), διεύθυνση παραγωγής, σκηνικά, κοστούμια, ήχο, ειδικά εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεις.
Παραλειπόμενα
- Κινηματογραφικό ντεμπούτο σε μικρό ρόλο για τη Monica Bardem, αδελφή του Javier Bardem.
- Η αφίσα με τη Victoria Abril που φοράει τη σχεδιασμένη από τον Jean-Paul Gaultier προκλητική αμφίεση με τα ψεύτικα στήθη, απαγορεύτηκε από το μετρό του Λονδίνου, αλλά πουθενά αλλού στον πλανήτη.
- Ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει πως έμεινε ανικανοποίητος από τους φωτισμούς, αλλά και τις ερμηνείες των Alex Casanova, Peter Coyote. Ο τελευταίος χρειάστηκε τρεις μήνες για να τελειοποιήσει τα ισπανικά του ειδικά για την ταινία, με τον Almodovar όμως να μην αρέσκεται στο αποτέλεσμα, και να τον ντουμπλάρει στο τελικό μοντάζ. Ο ηθοποιός δήλωσε δυσαρεστημένος με την απόφαση αυτή, αλλά κι επίσης ότι του άρεσε η ταινία.
- Η Maria Barranco ήταν η αρχική Κίκα, αλλά αποχώρησε λόγω εγκυμοσύνης. Υποψήφιες ήταν και οι Miriam Diaz-Aroca και Penelope Cruz.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Η κουβανή La Lupe ερμηνεύει το Teatro για το φιλμ, αν και είναι το παλιότερο Concierto para Bongo του Perez Prado που συνοδεύει αρκετές σκηνές.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 14/4/2017
Μια ταινία μεταίχμιο για τον Πέδρο Αλμοδοβάρ, αλλά και κάτι σαν σύνοψη του συνόλου της καριέρας του. Καταρχάς, έχει όλη αυτή την κωμική τρέλα με την οποία ξεκίνησε τη φιλμογραφία του ο ισπανός μετρ, αλλά και τα στοιχεία που θα τον καθορίσουν στην μετέπειτα δραματικότερη περίοδο του. Φυσικά, δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε από το αστυνομικό στοιχείο, σήμα κατατεθέν του, ανεξάρτητα με ποιο είδος καταπιάνεται. Αλλά αρτιστικά η ταινία είναι ένα μικρό «μπάχαλο». Ξεκινάει ομαλά, μα καταλήγει σαν να μη νοιάζεται για κάτι παραπάνω από το κέφι του δημιουργού και των πιστών του φίλων. Οι ήρωες είναι περισσότερο σύμβολα παρά χαρακτήρες, με τη Ρόζι ντε Πάλμα να έχει την πλέον εξέχουσα εμφάνιση, που την καθιερώνει. Δυστυχώς, ως ταινία μεταίχμιο, είναι και η τελευταία συνεργασία του Αλμοδοβάρ με τη Βικτόρια Αβρίλ, μια μορφή στο αλμοδοβαρικό σινεμά.
Βαθμολογία: