Αφεντικά για Σκότωμα 2

Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος

Έκδοση Κειμένου: 27/11/2014

Θα πω προκαταβολικά ότι ο «Αφεντικά για Σκότωμα 2» είναι ανάμεσα στους ισχυρούς διεκδικητές του τίτλου της καλύτερης καθαρόαιμης κωμωδίας του 2014, για τον απλό λόγο ότι καταφέρνει κάτι που συνήθως τα σίκουελ δεν επιτυγχάνουν: δημιουργεί κάτι φρέσκο χωρίς ποτέ να ξεχνάει τα στοιχεία που το μετέτρεψαν την πρώτη φορά σε επιτυχία. Έχοντας ως γνώμονα αυτό, το φιλμ αποφασίζει να ταρακουνήσει τα πράγματα τοποθετώντας τους τρεις ήρωες του στην αρχή της προσπάθειας ανάπτυξης δικής τους επιχείρησης, ώστε να είναι αφεντικά του εαυτού τους. Χωρίς να αποτελεί έκπληξη, δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά, αλλά δεν είναι και τόσο κακοί όσο αυτοί που προσπάθησαν να δολοφονήσουν στην αρχική ταινία. Είναι απλά ανίκανοι ηλίθιοι.

Και μπορεί η παραπάνω μίνι περίληψη να καλύπτει την έκταση του καινούργιου που το «Αφεντικά για Σκότωμα 2» φέρνει στο τραπέζι, ευτυχώς γι` αυτό όμως ο σκηνοθέτης Sean Anders καθιστά το εγχείρημα αρκετό και πλήρως δικαιολογημένο. Μαζί με τον σεναριογράφο του είναι σε θέση να καταλάβουν τι περιμένουν και θέλουν οι θεατές να δουν και πώς αυτό μπορεί, τουλάχιστον, να ταιριάζει με το πρωτότυπο όσον αφορά την ποιότητα. Κάτι που ας πούμε το πολύ πιο επικερδές franchise του «The Hangover» απέτυχε να κάνει επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα ίδια. Αυτό που έκανε την πρώτη ταινία επιτυχία, τόσο κριτικά όσο κι εμπορικά, είναι ο απόλυτος παραλογισμός των over-the-top χαρακτήρων του. Εδώ η χαοτική συναδελφικότητα μεταξύ των τριών πρωταγωνιστών επιστρέφει κι εξακολουθεί να είναι εξωφρενικά διασκεδαστική. Επιπλέον, η ταινία καταφέρνει και ενσωματώνει ξεκαρδιστικά όλους τους δευτεραγωνιστές χωρίς να μοιάζουν παράταιροι, αλλά έχοντας μια σαφή κατεύθυνση και ρόλο μέχρι και το τέλος της.

Με τη δράση πιο συγκεντρωμένη και την έμφαση να δίνεται στο τρίο των ηρώων, οι ηθοποιοί Jason Bateman, Jason Sudelkis και Charlie Day παραδίδουν για ακόμα μία φορά χαρωπά διασκεδαστικές ερμηνείες. Ο Kevin Spacey καταφέρνει να δώσει τον καλύτερο του εαυτό κωμικά, κλέβοντας την παράσταση. Η Jennifer Aniston χτυπά το τζακ ποτ πάλι με την αθυρόστομη ερμηνεία της ως νυμφομανής οδοντίατρος. Ο Jamie Fox ΕΙΝΑΙ ο «Μotherfuckah» Jones. Φυσικά, ο νέος στο καστ Christopher Waltz αν και σε μικρό ρόλο είναι απολαυστικός και ο Chris Pine αποδεικνύει ότι οι κωμικοί ρόλοι τού ταιριάζουν γάντι.

Φυσικά, αν κάτσεις να το πολυσκεφτείς, σαφέστατα το «Αφεντικά για Σκότωμα 2» είναι μια προβληματική ταινία. Πρώτα-πρώτα είναι προβλέψιμη. Όχι τόσο από άποψη αστείων, αλλά από μεριάς κινήτρων. Αν έχεις παρακολουθήσει έστω και μία ταινία εκδίκησης, κατά πάσα πιθανότητα θα πιάσεις από την αρχή πώς θα εξελιχθεί η πλοκή. Ένα άλλο που μπορείς να πεις είναι ότι πετώντας από πάνω της οτιδήποτε σοβαροφανές και κρατώντας και υπερτονίζοντας στοιχεία όπως το vulgar χιούμορ και την ηλιθιότητα των πρωταγωνιστών, η ταινία καταντά (αν και μικρή σε διάρκεια) κάπως κουραστική και επαναλαμβανόμενη. Για να μην μακρηγορώ, όμως, όσοι δεν έμειναν ευχαριστημένοι από το πρώτο μέρος, θα βρουν τη συνέχεια εξίσου μη ελκυστική. Όλοι οι υπόλοιποι θα βρείτε ότι το «Αφεντικά για Σκότωμα 2» δεν είναι ένα ακόμα αχρείαστο σίκουελ όπως θα περιμένατε, αλλά αντ` αυτού μια πολύ πιο χυδαία και πολύ πιο αστεία ταινία. Θα πρέπει να γυριστεί «Αφεντικά για Σκότωμα 3»; Όχι, μάλλον όχι! Αλλά count me in for this one!!!

Βαθμολογία:

Κριτικός: Χάρης Καλογερόπουλος

Έκδοση Κειμένου: 6/9/2015

Σίγουρα το πρώτο φιλμ ήταν μια καλή μαύρη κωμωδία, με κάπως σφιχτοδεμένη πλοκή. Τρεις ταλαίπωροι υπάλληλοι που βασανίζονται απ’ τα σαδιστικά αφεντικά τους και αποφασίζουν να τα σκοτώσουν αλλάζοντας μεταξύ τους τις αποστολές ώστε να μην ενοχοποιηθούν. Σε αυτή τη δεύτερη ταινία, αποφασίζουν να απαγάγουν τον γιο του επενδυτή τους, για λύτρα. Ο ερασιτεχνισμός τους, όπως κι αυτός του έγχρωμου που τους βοηθάει, εξακολουθεί να είναι η πηγή του γέλιου, ενώ υπεισέρχονται κι άλλοι χαρακτήρες να εμπλουτίσουν την κατάσταση. Όμως, λείπει μια δραματουργική συνοχή, έτσι που απολαμβάνεις πάρα πολύ κάποιες σκηνές ή ατάκες, αλλά η όλη ιστορία μοιάζει μια πολύ συμβατική κατασκευή, γεμάτη κλισέ που δεν σου αφήνει αποτύπωμα.

Βαθμολογία: