Ο Ρίκι Χέιμαν, υπεύθυνος πωλήσεων μιας telemarketing εκπομπής, κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του, γιατί οι πωλήσεις που σημειώθηκαν τα τελευταία δυο χρόνια είναι πολύ χαμηλές. Όταν στον δρόμο του πέφτει κυριολεκτικά πάνω στον G, έναν απίστευτα καλό κι αγαθό άνθρωπο, ο Ρίκι θα αποφασίσει να τον πάρει μαζί του. Βλέποντας το ως αναζήτηση θείας επιφοίτησης, ο G θα συμφωνήσει να βοηθήσει τον Ρίκι με τη δουλειά του. Και παρότι η άγια συμπεριφορά του βάζει σε μπελάδες τον Ρίκι, αυτός δεν μπορεί να κάνει τίποτα αφού οι πωλήσεις ανεβαίνουν τρελά.
Σκηνοθεσία:
Stephen Herek
Κύριοι Ρόλοι:
Eddie Murphy … ‘G’
Jeff Goldblum … Ricky Hayman
Kelly Preston … Kate Newell
Robert Loggia … John McBainbridge
Jon Cryer … Barry
Eric McCormack … Scott Hawks
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Tom Schulman
Παραγωγή: Roger Birnbaum, Stephen Herek
Μουσική: Alan Silvestri
Φωτογραφία: Adrian Biddle
Μοντάζ: Trudy Ship
Σκηνικά: Andrew McAlpine
Κοστούμια: Aggie Guerard Rodgers
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Holy Man
- Ελληνικός Τίτλος: Άγιος Άνθρωπος
Παραλειπόμενα
- Σύμφωνα με μια πηγή, ο John Candy είχε πάρει τον κεντρικό ρόλο το 1993, έναν χρόνο δηλαδή πριν φύγει από τη ζωή.
- Ο Eddie Murphy προτίμησε αυτό τον ρόλο από το Αλεξίσφαιροι Ντετέκτιβ.
- Για τον αθυρόστομο ως τότε Eddie Murphy αυτή ήταν η πρώτη του PG ταινία, και μαζί με το Ο Γιατρός Τρελάθηκε και τη φωνή στο Μουλάν δοκίμασε μέσα στο 1998 μια στροφή στην καριέρα του.
- Morgan Fairchild, Betty White, Florence Henderson, James Brown, Soupy Sales, Dan Marino και Willard Scott ερμηνεύουν τους εαυτούς τους σε κάμεο περάσματα.
- Την καλλιτεχνική αποτυχία ακολούθησε η εμπορική. Ενώ κόστισε 60 εκατομμύρια δολάρια, έβγαλε από τα ταμεία μόλις 27.
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 10/8/2012
Μετά την πρόσκαιρη επιτυχία του «Nutty Professor» και του «Doctor Dolittle», ο Έντι Μέρφι ξανατράβηξε τον δρόμο της «δόξας». Εδώ, εμπιστεύεται τον άνισο (προς το αρνητικό…) Στίβεν Χέρεκ και βγάζει μία από εκείνες τις χολιγουντιανές κωμωδίες που στηρίζονται πάνω σε μία ιδέα και μένουν εκεί. Στα μείον, η πτώση κάποια στιγμή του φαρσικού στοιχείου, αφού ο χαρακτήρας του Μέρφι είχε την «έμπνευση» να είναι και διδακτικός. Καλύτερος ο Τζεφ Γκόλντμπλαμ, τουλάχιστον έχει κάποιον τύπο. Τεράστια αποτυχία στα ταμεία, που δεν προσγείωσε όμως τον Μέρφι, αλλά παραδόξως δεν το άγγιξαν τα Χρυσά Βατόμουρα. Πάντως, αν οι δημιουργοί είχαν κατά νου τη σάτιρα και δη τη θρησκευτική (το αυτονόητο δηλαδή), οι οποίες εκείνη την εποχή έκαναν κάτι σαν comeback, ατύχησαν στην ατολμία του σεναρίου και τη φανερή πρόθεση των παραγωγών να βγει κάτι καθαρά οικογενειακό κι εμπορικό ως αποτέλεσμα.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
