Έντι ο Αετός
- Eddie the Eagle
- 2015
- Μ. Βρετανία
- Αγγλικά, Γερμανικά, Νορβηγικά
- Αθλητική, Βιογραφία, Δραμεντί, Εποχής, Ιστορική
- 31 Μαρτίου 2016
Για τον Μάικλ Έντουαρντς ήταν ένα παιδικό όνειρο. Υπό τη διστακτική προπονητική εποπτεία που πρώην άλτη σκιέρ Μπρόνσον Πίρι, ο «Έντι» παραμένει ακλόνητος στον σκοπό του: να φτάσει στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1988 στο Κάλγκαρι του Καναδά και να γίνει ο πρώτος ολυμπιονίκης στο άθλημα για τη Μεγάλη Βρετανία.
Σκηνοθεσία:
Dexter Fletcher
Κύριοι Ρόλοι:
Taron Egerton … Michael ‘Eddie’ Edwards
Hugh Jackman … Bronson Peary
Christopher Walken … Warren Sharp
Iris Berben … Petra
Mark Benton … Richmond
Keith Allen … Terry Edwards
Jo Hartley … Janette Edwards
Tim McInnerny … Dustin Target
Jim Broadbent … σχολιαστής του BBC
Κεντρικό Επιτελείο:
Σενάριο: Sean Macaulay, Simon Kelton
Στόρι: Simon Kelton
Παραγωγή: Adam Bohling, Rupert Maconick, David Reid, Valerie Van Galder, Matthew Vaughn
Μουσική: Matthew Margeson
Φωτογραφία: George Richmond
Μοντάζ: Martin Walsh
Σκηνικά: Mike Gunn
Κοστούμια: Annie Hardinge
Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Μέτρια.
Τίτλοι
- Αυθεντικός Τίτλος: Eddie the Eagle
- Ελληνικός Τίτλος: Έντι ο Αετός
Παραλειπόμενα
- Ο Matthew Vaughn, που συμμετέχει στην παραγωγή, σκέφτηκε να το αναλάβει 15 χρόνια πριν (με τον τότε συνεργάτη του, Guy Ritchie), όταν του ήρθε σενάριο για τον Έντι, και παράλληλα παρακολούθησε από σύμπτωση το Πάμε Χιόνι (Cool Runnings, 1993) με τα παιδιά του, και ενθουσιάστηκαν. Οι Τζαμαϊκανοί της εν λόγω βιογραφικής ταινίας ήρθαν αντιμέτωποι με τον Έντι Έντουαρντς στην Ολυμπιάδα του Κάλγκαρι το 1988.
- Ξεκίνησε το 2007 ως ένα σχέδιο του ιρλανδού σκηνοθέτη Declan Lowney, με τον Steve Coogan ως Έντι. Πριν παγώσει τελείως αυτό το σχέδιο, αναφέρθηκε ότι ο Rupert Grint θα έπαιρνε τον πρώτο ρόλο αντί για τον Coogan.
- Ο αληθινός Έντι Έντουαρντς δήλωσε στο BBC πως είχε προειδοποιηθεί ότι μονάχα ένα δέκα με δεκαπέντε τοις εκατό της ταινίας θα είναι βασισμένο στη ζωή του. Παράλληλα, όμως, η ταινία τού άρεσε πολύ.
Μουσικά Παραλειπόμενα
- Παράλληλα με το φιλμ, κυκλοφόρησε και το Fly (Songs Inspired by the Film Eddie the Eagle), μια συλλογή νέων τραγουδιών από γκρουπ όπως οι: Tony Hadley, Marc Almond, Holly Johnson, Paul Young, Kim Wilde, Andy Bell, Midge Ure, Nik Kershaw, ABC, Deacon Blue, Van Halen, Go West, Howard Jones, OMD και Heaven 17.
Κριτικός: Γιώργος Δαβίτος
Έκδοση Κειμένου: 30/3/2016
Εκατοντάδες, ίσως ακόμη και χιλιάδες βιογραφίες κυκλοφορούν σε ετήσια βάση. Πολλές από αυτές είναι σκοτεινές και σοβαρές, ενώ άλλες βασίζονται στα γεγονότα και υπάρχουν μόνο για να μυήσουν το κοινό σε υποθέσεις που δεν γνωρίζει. Είναι πολύ σπάνιο μια βιογραφία να έχει δημιουργηθεί απλά και μόνο για τη διασκέδαση του κόσμου, χωρίς να χρειάζεται κάποιου είδους ανάλυση. Το «Έντι ο Αετός» είναι ακριβώς αυτό. Εξιστορώντας τη ζωή του Eddie Edwards, από την παιδική ηλικία του μέχρι τη στιγμή που θα μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που είχε αληθινή αγάπη για τον αθλητισμό και τίποτα περισσότερο, το έργο παρέχει αβίαστα γέλιο και συγκίνηση σε ισόποσες δόσεις.
Διαθέτοντας ένα soundtrack γεμάτο μουσική της δεκαετίας του 1980 και ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο, το φιλμ απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Αν και σαν ταινία κινείται σε όλη την διάρκεια της εκ του ασφαλούς, προς τιμήν της καταφέρνει και υψώνεται πάνω από τα κλισέ της και ξεχωρίζει. Ίσως γιατί δεν υπάρχουν ενοχλητικοί χαρακτήρες που προσπαθούν να είναι αστείοι, ούτε ανόητα ρομαντικές δευτερεύουσες πλοκές ή μια υπερβολικά συναισθηματική ομιλία που δίνεται σε μια ομάδα από παίκτες λέγοντάς τους να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Ίσως, πάλι, γιατί το ελαφρώς κωμικό concept και η παιχνιδιάρικη διάθεση της σου προσφέρει ένα άκρως απολαυστικό δίωρο. Ενδεχομένως, βεβαία, η άποψη που σχηματίζεις να είναι γιατί όλοι μας αγαπάμε καλές ιστορίες για ανθρώπους αουτσάιντερ που πέτυχαν, και οι αθλητικές ταινίες αποτελούν πάντα μια καλή οδό για να ευδοκιμήσουν.
Όπως και να έχει, το «Έντι ο Αετός» ξέρει τι πτυχή της ιστορίας θέλει να πει και αυτή αφηγείται χωρίς να στερείται έμπνευσης. Ελαφριά, άκρως ψυχαγωγική και με ένα σαφές μήνυμα για την απόκτηση της ζωής που επιθυμείς υπερπηδώντας τα εμπόδια και αποδεχόμενος τον αγώνα που χρειάζεται για να φτάσεις εκεί, η ταινία του Dexter Fletcher είναι η feel-good ταινία της σεζόν.
Βαθμολογία:
Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 22/1/2017
Ο Ντέξτερ Φλέτσερ αποφασίζει να μην ακολουθήσει την πεπατημένη μιας βιογραφίας, αλλά να δει τη ζωή του Μάικλ Έντουαρντς ως πηγή για ένα σενάριο που θα μπορούσε να γραφτεί και εν είδη μυθοπλασίας. Έτσι, τα γεγονότα μιας αληθινής ζωής μπορεί να σας κάνουν να γελάσετε, είτε και να συγκινηθείτε, πάντα υπό το πρίσμα μιας ψυχαγωγικής ταινίας. Δύσκολα, δε, θα ξεχωρίσετε τα σημεία που εισέβαλαν από το σενάριο για να κάνουν το «χατίρι» στον σκηνοθέτη και την οπτική του, από αυτά που έζησε ο ίδιος ο Έντουαρντς. Έλα όμως που όλο αυτό υπονομεύει το φιλμ από τη δεδομένη δυναμική που έχει μια ακριβή βιογραφία. Δηλαδή, απομακρύνεται το φιλμ από τα βραβεία και πάει στο κοινό. Πιστός σε αυτή τη λογική, ο νεότατος Τάρον Έγκερτον προσφέρει μια καλή πρωταγωνιστική εικόνα, αλλά όχι μια που θα έφτανε στα Όσκαρ.
Βαθμολογία:
Γκαλερι φωτογραφιων
