Cats (2019)

ΣΥΝΟΨΗ

Μέσα στη διάρκεια μίας μόνο νύχτας, μια φυλή γατιών που ονομάζονται Τζέλικλ προβαίνουν σε αυτό που είναι γνωστό ως “η επιλογή των Τζέλικλ”, όπου αποφασίζουν ποια γάτα θα ανεβεί στο “ανώτερο στρώμα”, και θα επιστρέψει πίσω ως αναγεννημένη.

Σκηνοθεσία:

Tom Hooper

Κύριοι Ρόλοι:

Idris Elba … Macavity

Rebel Wilson … Jennyanydots

Ian McKellen … Gus

Judi Dench … Old Deuteronomy

Taylor Swift … Bombalurina

James Corden … Bustopher Jones

Jennifer Hudson … Grizabella

Francesca Hayward … Victoria

Jason Derulo … Rum Tum Tugger

Larry Bourgeois … Plato

Laurent Bourgeois … Socrates

Laurie Davidson … Κος Mistoffelees

Robbie Fairchild … Munkustrap

Melissa Madden-Gray … Griddlebone

Ray Winstone … Growltiger

Κεντρικό Επιτελείο:

Σενάριο: Lee Hall, Tom Hooper

Παραγωγή: Tim Bevan, Eric Fellner, Debra Hayward, Tom Hooper

Μουσική: Andrew Lloyd Webber

Φωτογραφία: Christopher Ross

Μοντάζ: Melanie Oliver

Σκηνικά: Eve Stewart

Κοστούμια: Paco Delgado

Διεθνής Κριτική (μ.ο.): Αρνητική.

Τίτλοι

Αυθεντικός Τίτλος: Cats
Ελληνικός Τίτλος: Cats

Σεναριακή Πηγή

Θεατρικό: Cats του Andrew Lloyd Webber.
Συλλογή ποιημάτων (χαρακτήρες): Old Possum’s Books of Practical Cats του T.S. Eliot.

Κύριες Διακρίσεις

Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα τραγουδιού (Beautiful Ghosts).
Χειρότερη ταινία στα Χρυσά Βατόμουρα.

Παραλειπόμενα

Μπορεί να προηγήθηκε η κινηματογράφηση της θεατρικής παράστασης στο θέατρο Adelphi του Λονδίνο το 1998, για λογαριασμό του BBC, αυτή όμως είναι η πρώτη κινηματογραφική εκδοχή του διάσημου θεατρικού μιούζικαλ του Andrew Lloyd Webber.
Μέσα στη δεκαετία του 1990, η Amblimation του Steven Spielberg σχεδίαζε μια ταινία κινουμένων σχεδίων με τις διάσημες γάτες, αλλά όταν το στούντιο έκλεισε, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Ήταν τον Δεκέμβριο του 2013, που ο ίδιος ο Andrew Lloyd Webber ανήγγειλε ότι η Universal Pictures, που είχε από καιρό τα δικαιώματα, είχε δώσει το πράσινο φως για την ταινία. Το 2016 ακούστηκαν οι πρώτες συνομιλίες του Tom Hooper με την παραγωγή, με τη Suki Waterhouse υποψήφια να παίξει. Τον Ιανουάριο του 2018 ξεκίνησε και το κάστινγκ, χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν η ταινία θα ήταν ζωντανή, ψηφιακή ή κάτι ανάμεσα και στα δύο (που ήταν και η αλήθεια). Εντέλει, και ο Steven Spielberg παρέμεινε στα κρέντιτ, ως εκτελεστής παραγωγής.
Anne Hathaway και Rihanna αναγκάστηκαν να μην αποδεχτούν την πρόταση να παίξουν, λόγω του προγραμματισμού τους.
Ντεμπούτο στο σινεμά για τη Francesca Hayward, μια εκ των κύριων μπαλαρίνων του Royal Ballet του Λονδίνου.
Αρχικός χορογράφος ήταν ο βρετανός Wayne McGregor, αλλά οι υποχρεώσεις του τον ανάγκασαν να αντικατασταθεί από τον αμερικανό Andy Blankenbuehler. Ο Blankenbuehler είχε ήδη εμπειρία από το έργο, μια και ήταν χορογράφος της παράστασης του το 2016 στο Μπρόντγουεϊ.
Η Rebel Wilson είναι στην πραγματικότητα αλλεργική με τις γάτες.
Την κριτική αποτυχία ακολούθησε αυτή στα ταμεία. Με κόστος 100 εκατομμύρια δολάρια, το φιλμ εισέπραξε 75,5.

Μουσικά Παραλειπόμενα

Στην παράδοση των αντίστοιχων θεατρικών διασκευών, ο Andrew Lloyd Webber έγραψε και ένα νέο κομμάτι πλάι στα κλασικά (όπως το Memory). Taylor Swift και Andrew Lloyd Webber συνέθεσαν το αυθεντικό Beautiful Ghosts, που στην ταινία ακούγεται από τη Francesca Hayward, αλλά σε σινγκλ και στους τίτλους τέλους από τη Swift.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Κριτικός: Σταύρος Γανωτής
Έκδοση Κειμένου: 15/1/2020

Οι γατούλες του Tom Hooper ήταν μια προαναγγελλόμενη αποτυχία. Δεν μπορείς να δεις κάτι που συγκεκριμένα έπραξε λάθος ο τόσο συμπαθής δημιουργός, ώστε να του χρεώσεις αυτό το ένδοξο «μπάχαλο». Με απλά λόγια, το Cats απλά δεν έπρεπε ποτέ να βρει τον δρόμο για τη μεγάλη οθόνη…

Κι εδώ ενσκήπτει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Είχε καταλάβει εκ των προτέρων ο λονδρέζος σκηνοθέτης ότι αυτό το έργο δεν κινηματογραφείται ή το αντιλήφθηκε έντρομος στο μοντάζ; Ο Hooper βάζει σε δράσει όλα τα όπλα που του παρέχει ο κινηματογράφος, χωρίς σε κανένα σημείο να θέλει να μας βγάλει από τον νου το θεατρικό σανίδι. Ήταν η λογική απάντηση του σε μια μάταιη προσπάθεια. Ό,τι κι αν έκανε, αυτό που στο θέατρο έκανε τις γάτες αποδεκτές ως θέαμα, εδώ είναι ακυρωμένο. Το σανίδι σού δίνει την ευχέρεια να παρουσιάσεις ανθρώπους μεταμφιεσμένους και να μη δοκιμάζονται αρνητικά οι αισθήσεις του. Στην προκειμένη, όμως, οι γάτες αυτές όχι μονάχα δεν παραπέμπουν στα συμπαθή ζώα, αλλά είναι μια μάλλον ανατριχιαστικά κιτς εκδοχή τους. Η ψηφιακή τους έκδοση ολοκληρώνει το συγκεκριμένο «παρατράγουδο», με ουρές και αυτιά να κινούνται ως σε ταινία της Pixar, κι ενώ οι ηθοποιοί πνίγονται κυριολεκτικά πίσω από την υπερφορτωμένη τους εικόνα. Ένα άψυχο σινεμά, με την ψηφιακή τεχνολογία να προσπαθεί μάταια να βρει συνδέσμους με μια τέχνη όπως του θεάτρου.

Το σκηνικό είναι καθαρά θεατρικό, με τον Hooper μέσω αυτού να θέλει να τονίζει την αρχική του πηγή. Είναι όμως ταυτόχρονα και αντικινηματογραφικό, με τον θεατή να επιστρατεύει την καλή του θέληση για να αποδεχτεί τον περιορισμό του σκηνοθέτη απέναντι στον κίνδυνο να είχαμε μια ακόμα χειρότερη ταινία εξόφθαλμης φαντασίας. Σε κάποια σημεία επιλέγει το καθαρό βίντεο-κλιπ, σε κάποια άλλα που η μουσική τον οδηγεί σε πιο ομαλές εικόνες, σαν να ηρεμεί. Πάντα όμως με τη συνεχόμενη παρεμβολή οπτικών εφέ, που στο θέατρο ίσως θα εντυπωσίαζαν μια και θα αναγνωρίζονταν το μαγικό άγγιγμα του τεχνικού, αλλά στο σινεμά μπουκώνουν την οθόνη. Ερμηνευτικά τίποτα! Κανείς δεν θα καταλάβει ερμηνείες πίσω από το αυτό το ντελίριο. Μετά βίας, θα ξεχώριζα την Taylor Swift στη σύντομη εμφάνιση της, ίσως επειδή αισθάνεται άνετη με τη βιντεοκλιπίστικη αισθητική του νούμερου της.

Υπάρχει όμως και η μουσική, και ακόμα κι αν μαυρίσετε την οθόνη ακούγοντας μόνο αυτήν, χαμένοι δεν θα βγείτε. Κι αυτό επειδή οι εκτελέσεις είναι θαυμάσιες, με τον Andrew Lloyd Webber να έχει κάνει μια ταιριαστή νέα επιμέλεια στα κομμάτια του, που άλλωστε είναι και η αληθινή ψυχή του έργου. Μάλιστα, αν ξεχάσετε κάθε μα κάθε απαίτηση ότι παρακολουθείτε μια κινηματογραφική ταινία, μπορείτε να ξεγελαστείτε ευχάριστα θεωρώντας ότι βλέπετε μια οπτικοποιημένη παράσταση εν είδει καθαρού τηλε-happening.

Μην περιμένετε να αδράξετε χάρες από το σενάριο, μια και είναι απλά μια σειρά από παρουσιάσεις ηρώων, αλλά και μην περιμένετε να δείτε μια κινηματογραφική ταινία όπως αυτή επιτάσσεται από τους άγραφους κανόνες της συγκεκριμένης τέχνης. Απολαύστε τη μουσική, αν δεν το έχετε κάνει ήδη πολλάκις, ρίξτε τις απαιτήσεις σας ώστε να μη χαθείτε μέσα σε αυτό το ανομοιογενές και ελάχιστα χαριτωμένο θέαμα, κι αν ακούσετε ότι οι Γάτες κυκλοφορούν κάπου παραδίπλα στον φυσικό τους χώρο, τουτέστιν το σανίδι, προτιμήστε να τις «χαϊδέψετε» εκεί. Επαναλαμβάνω, το Cats δεν κινηματογραφείται, και δυστυχώς αυτή η ταινία βγήκε για να το αποδείξει περίτρανα και ολίγον… τραγικά.

Βαθμολογία: